ละอองฝน หล่นโปรย ลมโบยโบก
กิ่งไม้โยก เอนไหว พาให้เหงา
คราฝนโชย โรยผ่าน ม่านเมฆเทา
ใจหม่นเศร้า เฝ้าครวญ หวนคำนึง
ดวงฤดีปวดร้าว ทั้งหนาวสั่น
ครั้งคืนวัน ฝนปราย ให้คิดถึง
สะท้อนจิต คิดไป ใจรำพึง
คนเคยซึ้ง ห่างหาย ไกลแรมลา
โอ้สายเอย สายใจ ใยสวาท
ฤๅ..สายใย รักขาด ไม่ปรารถนา
จึงจรจาก รักไกล ไม่คืนมา
ลืมหมดสิ้น สัญญา คราฝนริน
นอนกอดหมอน มองออกนอกหน้าต่าง
สุดอ้างว้าง ดายเดียว เปลี่ยวถวิล
น้ำตาหลั่ง พร่างพรู ลงสู่จินต์
ช้ำชีวิน นอนสะอื้น คืนฝนพรำ....
"สุนันท์ยา"
*****คืนฝนพรำ*****
กิ่งไม้โยก เอนไหว พาให้เหงา
คราฝนโชย โรยผ่าน ม่านเมฆเทา
ใจหม่นเศร้า เฝ้าครวญ หวนคำนึง
ครั้งคืนวัน ฝนปราย ให้คิดถึง
สะท้อนจิต คิดไป ใจรำพึง
คนเคยซึ้ง ห่างหาย ไกลแรมลา
ฤๅ..สายใย รักขาด ไม่ปรารถนา
จึงจรจาก รักไกล ไม่คืนมา
ลืมหมดสิ้น สัญญา คราฝนริน
สุดอ้างว้าง ดายเดียว เปลี่ยวถวิล
น้ำตาหลั่ง พร่างพรู ลงสู่จินต์
ช้ำชีวิน นอนสะอื้น คืนฝนพรำ....