สวัสดีครับ นี่คือกระทู้แรก ก่อนจะเข้ามาพันทิป ผมเกิดความรู้สุกบางอย่าง แค้รู้สึกอยากพูดกับใครบางคน อยากบอกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการใช้ชีวิต และ เวลาที่เหลืออยู่ หรือ เวลาของตัวเราเอง ในการใช้ชีวิต พรุ่งนี้ผมมี งานช้าวตอนตี5 ผมเป็นพ่อครัว ร้านอาหาร เป็นกิจการของแม่ผมครับ ผมทำอาหารอร่อย ชนิดที่ว่า เวลาว่างของตัวเองแทบไม่มี ไม่ต้องพูดถึงวันหยุดครับ วันหยุดอย่างที่ใครเขามี ผมไม่มี แต่ผมมีบ้านหลังใหญ่ มีรถราคาแพง และไม่ขัดสนเรื่องเงินเลย แต่คุณรู้ใหม ผมไม่มีเวลา ในช่วงวัยอายุ30 ผมหาเวลาส่วนตัว เพื่อมาทำงานเพลง ใช่ครับ ผมพัฒนาตัวเองจากนักดนตรีเป็น คอมโพสเซอร์ อาเร้นเจอร์ หรือนักแต่งเพลง เรียบเรียงทำนองเพลง แต่ช่วงวัยตอนนี้และความรู้ มันยังเมคมันนี่ไม่ได้ ผมใช้เวลาที่เหลือยู่ของชีวิต ศึกษาเล่าเรียน เพลงของผมเพลงแรกใกล้จะ เสร็จแล้วครับ ฝันใกล้เป็นจริงแล้ว เพราะการมีเพลง1เท่ากับว่ามีเพลง100 คุณรู้ใหมผมทำงานตั้งแต่8โมงช้าวถึงสองทุ่มทุกวัน พอผมเลิกงาน ผมจึงเอาเวลาที่เหลือ ก่อน6ทุ่ม มานั่งทำเพลง เรียบเรียง แล้วเอาเวลาใหนฝึกซ้อมละ ก็เวลาที่ทำงานนั่นแหละครับ เอาเวลาที่ใหนเรียน ก็เวลาทำงานนั่นแหละครับ ผมโชคดีหน่อยที่มีกิจการเป็นขอฃที่บ้าน ทำให้ผม ถือเปียโนไฟฟ้าไปที่ทำงานได้ทุกวัน ผมฝึกทุกวัน ถ้าวันใหนไม่ได้จับมันผมไม่มีความสุขเลย มันเริ่ม ตอบแทนผมแล้ว เพลงผมใกล้ สมบูรณ์แล้ว ดนตรีไม่มีทางลัดจริงๆครับ กว่าจะถึงจุดหมายได้มันแทบจะลากเลือดเลยครับ ผมไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใหร่ ถึงจะใช้ชีวิตได้ดี และดูเหม่าะสมสักที ผมไม่รู้ว่ามันจะรักผมเหมือนที่ผมรักมันใหม ผมเก็บเงินทุกบาท เพื่อสร้างสตูดิโอ ที่บ้าน ให้ทำงานเพลงได้ ผมต้องอดทน ทำฃานในครัว อยู่ในสังคมพ่อครัวแม่ครัว ผมต้องเรียนรู้มนุษย์ ผมต้องศึกษาคน ผมเหนื่อยมากครับ กับการอยู่ร่วมกับ คน การทำงานในครัวทำให้ผมได้อะไรมากมายและผมก็เหนื่อยมากเหมือนกัน ผมคฃได้แต่รอ วันของเรา วันที่เราจะได้เป็นอิสระ วันที่เราจะไม่ต้องเร่งรีบการใช้ชีวิต เพื่อทำทุกอย่างเพื่อเงิน วันนี้ผมไม่รู้จะคุยกับใคร ผมเลยเข้าพันทิปมาเล่าเรื่องราวให้เพื่อนๆได้ฟังเท่านั้นครับ ขอบคุณที่คุณอ่านมัน และสักวันนึงผมคงได้ชีวิตที่อิสระ เสียที ผมยังคงรอวันนั้น
มีใครรู้สึกเหมือนผมใหม การมีเวลาอยู่กับตัวเอง ได้ทำงานที่รัก และ make money ได้ คงมีความสุขมากนะครับ