เรื่องมันเริ่มที่ว่าปกติเราก็เก็บอารมณ์ทุกอย่างที่ผ่านๆมาไว้ไม่เคยระบายกับใครเลย แล้ววันนึงเรารู้สึกว่าเรื่องนี้มันเกินจะรับไหวเราเลยลองไประบายกับเพื่อนดู...เพื่อนไม่ฟังแล้วไม่คิดจะมองหน้าเราด้วยซํ้าไปแล้วเราก็ไม่ระบายกับใครเลยจนเราทะเลาะกับเพื่อนเราเลยไปเปิดใจระบายกับแม่ดูซึ่งนั้นเป็นครั้งแรกแม่เราก็ฟังนะ พอผ่านมาวันนึงเราทะเลาะกับแม่แม่ก็เอาเรื่องที่เราทะเลาะกับเพื่อนมาแทงใจดำเรา... จริงๆเราควรเก็บไว้คนเดียวหรอ...
ไม่มีที่ให้ระบายต้องเก็บไว้เดียวตลอดเลยหรอ