เพื่อนร่วมห้องรังควาน

อันยองค่ะ คือเคยเรามีเพื่อนนึงที่สนิทมากๆตอนอยู่ ม.1 เเต่สนิทกันเเค่ช่วงสั้นๆค่ะจากนั้นก็ตัดกันไป ต้องบอกก่อนว่าก่อนที่เราจะสนิทกับเพื้อนคนนี้เรามีกลุ่มเพื่อนอยู่เเล้วซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ในห้องเลยค่ะกลุ่มเพื่อนของเรามีนิสัยที่เเตกต่างๆกันมาก เลยไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมร่วมกันเลยสนิทกันเป็นคู่ๆค่ะ พอเราตัดขาดกับเพื่อนสนิทของเราไป จากนั้นก็เหมือนเราตัดขาดจากเพื่อนทั้งกลุ่มเลยค่ะซึ่งตอนนั้นเรามีปัญหากับเพื่อนสนิทเราเเค่คนเดียวค่ะ ตอนที่ตัดขาดกันเป็นตอน ม.2 ภาคเรียนที่2ค่ะ จากนั้นเราก็เริ่มถูกรังควานค่ะ ตอนี้เราคบอยู่กับเพื่อนอีก1คนค่ะเป็นคนเงียบๆสไตล์เดียวกับเราเลยค่ะ ตอนเเรกก็ไม่มีอะไรมากค่ะเริ่มจากมองเเละพูดซุบซิบมีนินทาบ้างนิดหน่อย ยังไม่หนักมากเท่าไหร่ จากนั้นก็ปิดเทอมไปค่ะ เปิดภาคเรียนใหม่มาตอนนี้คือ ม.3ภาคเรียนที่1ค่ะ เริ่มหนักมากขึ้นเรื่อยๆ เราถูกมองตลอดเวลาทั้งในต้องเรียนเเละนอกห้องเรียน เหมือนติดตามชีวิตเราอยู่ตลอดเลยค่ะเราอึดอัดมากจากนั้นเราก็มีเพื่อนเพิ่มอีกหนึ่งคนค่ะเพื่อนคนนี้ของเรามีปัญญาหากับเพื่อนในกลุ่ม คือเราเห็นใจค่ะก็เลยบอกว่ามาอยู่ด้วยกันก็ได้ตอนนี้เรามีเพื่อนทั้งหมด2คน พอเรารับเพื่อนคนนี้เข้ามาในกลุ่มเราเราก็ถูกเพื่อนเก่าของเพื่อนเราเกลียดค่ะ จากนั้นก็ช่วงวิกฤตเลยค่ะ เเม่งมองเราจนจะทะลุอยู่เเล้วเราไม่ได้เเก้ผ้ามาโรงเรียนซะหน่อยจากนั้นก็เริ่มมีการพูดเเซะค่ะไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ขำไปหมดตลกตรงไหนของเเม่มันไม่รู้เราอึดอัดมากๆเลยค่ะพอปิดเทอมไปเปิดภาคเรียนที่2ของชั้น ม.3มาทีนี้ยิ่งหนักไปใหญ่เลยค่ะ เหมือนเราถูกคุกคามความเป็นส่วนตัวมาก็ไม่รู้จ้องหาคยอะไร เราจึงปรึกษาครูหนูบอกให้เราอดทนเเละปล่อยวางค่ะคือเราไม่ใช่คนดีขนาดนั้นเว้ยย มันเริ่มกล่าวหาว่าเราฟ้องครูนู่นนี่นั้นทุกๆเรื่องที่มันทำผิดคือคิดว่าเราฟ้องหมดทั้งๆที่เราไม่ได้ทำห่อะไรเลยคือตอนนี้เราเหใือนโรคจิตเลยค่ะเราคิดอยากจะทำให้พวกมันเดสมาก จบค่ะตอนนี้ขอตัวสาปเเช่งมันก่อนเราเเค่อยากระบายค่ะมีคนรู้ความประสาทของพวกมันเเล้วเรามีความสุขจนล้นออกปากนอนตะเเคงยังไม่ได้มันจะไหลออกทางหู