แต่พอมาในปีนี้ดันเปลี่ยนมาจัดที่โรงเรียนแทน โดยอ้างเหตุผลว่าเพราะงบไม่เพียงพอหรือไม่เอื้ออำนวย แต่พอลองมาดูเรื่องงบประมาณอย่างจริงจังแล้ว จะพบว่าในปีนี้ไม่ว่าจะเป็นในภาคเรียนที่ 1 หรือ 2 ระดับชั้น ม. 3 แทบที่จะไม่เคยได้มีทัศนศึกษาหรือกิจกรรมอื่นใดที่ต้องใช้งบประมาณอย่างจริงจังเลย แต่ก็เห็นมีแผนว่าในเดือนมกราคมที่กำลังจะมาถึงจะพา ม. 3 ทั้งระดับไปดรีมเวิลด์ (ส่วนตัวแล้วผมอยากให้เอางบในการไปดรีมเวิลด์มาใช้ในการไปเข้าค่ายลูกเสือมากกว่าครับ เพราะดรีมเวิลด์เราจะไปเมื่อไหร่เป็นการส่วนตัวก็ได้ แต่เข้าค่ายลูกเสือมันคนละอารมณ์กันเลยครับ ลองคิดดูนะครับ เข้าค่ายลูกเสือตอนอายุ 14 กับเข้าค่ายลูกเสือตอนอายุ 30 มันจะรู้สึกคนละแบบกันเลยครับ) และตามด้วยการเข้าค่ายลูกเสือที่โรงเรียน แล้วปิดภาคเรียน ซึ่งก็มีแค่นั้นจริง ๆ ครับ
 
แต่หากมาดูเรื่องงบประมาณที่ถูดจัดสรรไปให้ระดับชั้นอื่น ก็จะพบว่างบประมาณส่วนใหญ่ถูกแบ่งให้ระดับชั้น ม. 1 ในจำนวนที่เยอะเกินกว่าที่คิดไว้มาก โดยภายใน 2 เดือนนี้ก่อนที่จะทำการปิดภาคเรียน ทางโรงเรียนจะพาทั้งระดับ ม. 1 ไปทัศนศึกษาที่กรุงเทพฯ และที่อื่น ๆ อีกมากมายก่ายกอง ซึ่งก็อาจจะนำระดับ ม. 1 ไปเข้าค่ายลูกเสือนอกสถานที่เช่นกัน เพราะในปีที่แล้ว ระดับชั้น ม. 2 และ 3 โรงเรียนผมไปเข้าค่ายลูกเสือนอกสถานที่แต่มีเพียงระดับ ม. 1 เพียงระดับเดียวเท่านั้นที่ได้เข้าค่ายที่โรงเรียน อย่าพูดถึงระดับ ม. 2 และ ม. ปลายเลยครับ ตอนนี้เป็นศาลพระภูมิหรือเจ้าที่ที่โรงเรียนไปแล้วครับเพราะไม่ได้ไปไหนหรือมีกิจกรรมอะไรกันเลย
 
ผมเป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่ง ๆ ครับ ที่แค่อยากจะให้ปีสุดท้ายในฐานะนักเรียนชั้น ม. ต้น และ ม. 3 ในโรงเรียนนี้มีความทรงจำที่น่าประทับใจหรืออยากที่จะจำก่อนปิดภาคเรียนแล้วจากลาโรงเรียนนี้ไปครับ เพื่อน ๆ หลายคนก็จะแยกทางเพื่ออนาคตของตน ไม่รู้สิครับ ผมแค่อยากที่จะให้มีบรรยากาศที่ทำให้น่าจดจำเพียงเท่านั้นก็พอแล้วละมั้งครับ ผมไม่อยากเข้าค่ายลูกเสือที่โรงเรียนครับ การที่เราต้องเห็นอาคารเดิม ๆ ทางเดินเดิม ๆ ฯลฯ ในอีกไม่กี่วันที่เราจะต้องจากลากับเพื่อนของเรา ผมรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่อธิบายออกมาได้ไม่ถูกครับ แต่เป็นความรู้สึกที่ไม่อยากเข้าที่โรงเรียนอยู่ดีครับ
 
ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นล่วงหน้าในกระทู้นี้ครับ ทุกท่านสามารถแบ่งบันความคิดเห็นและมุมมองของแต่ละคนได้เลยครับ ขอขอบคุณอีกครั้งครับ