..เมื่อเย็นวันวานจะสมัคร e-saving ของธนาคารกรุงเทพเอาดอก1.5%สักหน่อย แต่ติดขั้นตอนถ่ายรูปผ่านระบบ ndid ถ่ายอย่างไรก็ไม่ผ่าน เมื่อเช้ามืดก็เลยเปลี่ยนไปยืนยันตัวตนที่เซเว่น..
..ออกจากเซเว่นก็แวะซื้อทองม้วนเจ้าที่เคยซื้อ ห้าวันก่อนหน้าซื้อกับป้าคนขาย ป้าขายให้ราคาถุงละ 15 บาท เมื่อเช้ามืดไม่เจอป้า เจอลุงเป็นคนขาย ลุงแกขายราคาถุงละ 20 บาท อาแปะก็บอกลุงไปว่าวันก่อนซื้อกับป้าแกคิดสิบห้าบาทเอง...
...ลุงคนขายพูดเชิงบ่นเมียแกว่า
"อย่างงั้นแหละ ขานั้นชอบขายของราคาทุนประจำ" (อ้าวเป็นงั้นไ ป)
อาแปะก็จ่ายไปสี่สิบบาทแต่โดยดีด้วยความชอบกินทองม้วน แต่ในใจก็นึกขัดเคืองอยู่นะ ทำไมขายของราคาไม่เท่ากัน ความรู้สึกยังติดอยู่ที่ราคาถุงละ 15 บาท ซึ่งความจริง ราคา 20 บาทก็ไม่ได้แพงอะไร...
...แต่ด้วยความที่ใจเราไปยึดมั่นถือมั่นกับราคาทองม้วนที่ 15 บาท พอต้องควักจ่ายเพิ่มอีกห้าบาท ทำให้รู้เฟลนิดหน่อย กว่าอาแปะจะหลุดพ้นอารมณ์เฟลจากราคาทองม้วน 15 บาทในใจได้ ก็ขับรถมาแล้วหลายกิโล ...
...คือทำบุญทำทานมากกว่านี้หลายร้อยหลายพันเท่า ทำไมไปงกกับทองม้วนราคาเพิ่มแค่ 5 บาท ก็ไม่เข้าใจตัวเองในที พอคิดบวกได้ดังนั้นก็เลยไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเงินเพิ่มแค่ห้าบาทแล้ว..
....จะว่าไปแล้วก็เปรียบเสมือนหุ้นดีอย่าง PTT นะ หลายคนชอบต่อราคา..
บางคนจะซื้อ PTT ที่ราคาต่ำกว่า 30 บาทบ้างหละ..
บางคยจะซื้อ PTT ที่ราคา 30 บาทบ้างหละ..
บางคนไปยึดมั่นถือมั่นกับราคาที่ตนเองเคยซื้อบ้างหละ..
บางคนกลัวฝรั่งจะขายทิ้งบ้างหละ..
ฯลฯ
ทั้งหลายทั้งปวงนั้นคือความไม่เข้าใจมูลค่าของหุ้นของ PTT ณ.เวลาปัจจุบันขณะบวกกับความเคยชินในใจที่ราคาเดิมๆ..นั่นเอง..
พุทโธ่เอ๋ย...อยากซื้อPTT, ชอบPTT ก็ซื้อๆไปเถอะ อย่าต่อราคาเลยนะ เดี๋ยวจะอด เหมือนที่อาแปะเกือบจะอดกินทองม้วนเพราะความงก ...นั่นแล..
อมิตพุทธ...
อรุณสวัสดิ
ปรัชญาว่าด้วยทองม้วนยามเช้ากับกาแฟลาเต้..
กว่าอาแปะจะคิดได้ว่า"งก"กับเงินแค่5บาท ก็ผ่านไปตั้งหลายกิโลเมตร...ให้แง่คิดว่าซื้อหุ้นดีอย่าต่อราคาจะอดได้..
..ออกจากเซเว่นก็แวะซื้อทองม้วนเจ้าที่เคยซื้อ ห้าวันก่อนหน้าซื้อกับป้าคนขาย ป้าขายให้ราคาถุงละ 15 บาท เมื่อเช้ามืดไม่เจอป้า เจอลุงเป็นคนขาย ลุงแกขายราคาถุงละ 20 บาท อาแปะก็บอกลุงไปว่าวันก่อนซื้อกับป้าแกคิดสิบห้าบาทเอง...
...ลุงคนขายพูดเชิงบ่นเมียแกว่า
"อย่างงั้นแหละ ขานั้นชอบขายของราคาทุนประจำ" (อ้าวเป็นงั้นไ ป)
อาแปะก็จ่ายไปสี่สิบบาทแต่โดยดีด้วยความชอบกินทองม้วน แต่ในใจก็นึกขัดเคืองอยู่นะ ทำไมขายของราคาไม่เท่ากัน ความรู้สึกยังติดอยู่ที่ราคาถุงละ 15 บาท ซึ่งความจริง ราคา 20 บาทก็ไม่ได้แพงอะไร...
...แต่ด้วยความที่ใจเราไปยึดมั่นถือมั่นกับราคาทองม้วนที่ 15 บาท พอต้องควักจ่ายเพิ่มอีกห้าบาท ทำให้รู้เฟลนิดหน่อย กว่าอาแปะจะหลุดพ้นอารมณ์เฟลจากราคาทองม้วน 15 บาทในใจได้ ก็ขับรถมาแล้วหลายกิโล ...
...คือทำบุญทำทานมากกว่านี้หลายร้อยหลายพันเท่า ทำไมไปงกกับทองม้วนราคาเพิ่มแค่ 5 บาท ก็ไม่เข้าใจตัวเองในที พอคิดบวกได้ดังนั้นก็เลยไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเงินเพิ่มแค่ห้าบาทแล้ว..
....จะว่าไปแล้วก็เปรียบเสมือนหุ้นดีอย่าง PTT นะ หลายคนชอบต่อราคา..
บางคนจะซื้อ PTT ที่ราคาต่ำกว่า 30 บาทบ้างหละ..
บางคยจะซื้อ PTT ที่ราคา 30 บาทบ้างหละ..
บางคนไปยึดมั่นถือมั่นกับราคาที่ตนเองเคยซื้อบ้างหละ..
บางคนกลัวฝรั่งจะขายทิ้งบ้างหละ..
ฯลฯ
ทั้งหลายทั้งปวงนั้นคือความไม่เข้าใจมูลค่าของหุ้นของ PTT ณ.เวลาปัจจุบันขณะบวกกับความเคยชินในใจที่ราคาเดิมๆ..นั่นเอง..
พุทโธ่เอ๋ย...อยากซื้อPTT, ชอบPTT ก็ซื้อๆไปเถอะ อย่าต่อราคาเลยนะ เดี๋ยวจะอด เหมือนที่อาแปะเกือบจะอดกินทองม้วนเพราะความงก ...นั่นแล..
อมิตพุทธ...
อรุณสวัสดิ
ปรัชญาว่าด้วยทองม้วนยามเช้ากับกาแฟลาเต้..