์จริงๆไม่ตั้งใจจะดูเรื่องนี้ เล่นเฟสแล้วไปเจอคลิปสั้นๆของเรื่องนี้ ดูแล้วน่าสนุกเลยไปหาหนังเต็มดู
ดูแล้วสนุกดี มีข้อคิดให้ด้วย เลยอยากจะแนะนำให้กับเพื่อนที่ชอบซีรีย์จีน ชอบแนวดราม่า ต่อสู้ กังฟู
และใข้วิชาไสยศาสตร์ด้วย อู๋ซิน หมอผีไร้ใจ มีทั้งหมด 3 ภาค
เริ่มจากอู๋ซิน เป็นคนอมตะไม่ตาย(หนังไม่ได้บอกว่าเพราะอะไร) อู๋ซินใช้เลือดตัวเองปราบปีศาจได้ เลือดของอู๋ซิน
ทำร้ายปีศาจหรือผี ได้ทุกตัว แต่ทุก100ปี เขาจะหลับและตื่นขึ้นมาแบบจำอะไรไม่ได้
และเขาพกกล่องไม้ใบใหญ่ใบนึงเก็บของที่ระลึกของคนรักเก่าและบันทึกเรื่องราวของเขาเอาไว้ หลังจากตื่นขึ้นมาๆอ่านก็จะจำเรื่องในอดีตได้
อู๋ซิน เดินทางไปที่ต่างเพื่อหาวิธีที่ทำให้เขาตาย การไม่ตายมันทรมาณมากเพราะต้องเห็นคนที่รักจากไป ไม่สามารถเจ็บขนาดไหน
หรืออดอยากขนาดไหนก็ไม่ตาย เป็นทุกข์ที่สุดของอู๋ซิน หนังทั้ง3ภาคไม่ได้ต่อเนื่องกันซะทีดี แต่มีจุดหรือมีคนที่เชื่อมโยง3ภาคให้
เชื่อมกันได้นิดๆ แต่ละภาคก็เจอปีศาจ และแก้ปัญหาต่อสู้ไป
ไม่อยากเล่าเยอะไปดูเองสนุกกว่า แต่ชอบตอนจบของภาค3ที่สุด นางเอกเห็นอู๋ซินทรมาณเมื่อนางเอกแก่ลงแต่อู๋ซินเหมือนเดิม
นางเอกรู้ว่าอู๋ซินก็ต้องเสียใจถ้านางเอกตาย นางเอกเลยบอกว่าให้อู๋ซินปล่อยวางตัวเอง อย่าแบกเรื่องในอดีตไว้
เพราะอู๋ซินเก็บของในอดีต จดบันทึกเรื่องในอดีตทั้งหมด พอครบปีร้อยหลับไปก็ตื่นมาดูของที่เก็บและมาอ่านบันทึกก็จะจำอดีตได้
และทุกข์ใจกับเรื่องอดีต นางเอกบอกว่าให้อย่ายึดติดกับอดีต ก่อนอู๋ซินหลับตอนครบ100ปี อู๋ซินก็เอาบันทึกกับของที่ระลึกทั้งหมดไป
ทิ้งและตื่นมาแบบว่างเปล่า จำอะไรไม่ได้ก็ไม่มีความทุกข์ ***อันนี้ส่วนตัวเห็นด้วยนะ ใครที่มีความทุกข์ โดยเฉพาะกับเรื่องอดีต ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ
อย่าเก็บมาสร้างความทุกข์กับเราอีกเลย**
ผมชอบเพลงของหนังเรื่องอู๋ซิน หมอผีไร้ใจ ฟังแล้วมันเหมือนชีวิตคนเราจริงๆ มีปรัขญาของชีวิต และ เหมือนสอนธรรมะด้วย
ความหมายของเพลง (อันนี้ผมแปลของผมเองไม่เหมือนในเนื้อเพลง)
ชีวิตคนก็คือการเดินทางอันแสนยาวไกล
ไม่ว่าพระอาทิตย์ขึ้นหรือตก ชีวิตก็ดำเนินต่อไป
เราสัมผัสธรรมชาติอันงดงาม ดวงดาวยามค่ำคืนและกลิ่นหอมของดอกไม้
ชีวิตคือการเรียนรู้ และเติบโต เวลาผ่านไปสะสมประสบการณ์มากมาย
มากจนบางคนอาจจำจุดเริ่มต้นของตัวเองไม่ได้
เราควรใช้ชีวิตในแบบที่เราอยากให้มันเป็นไป ในทุกๆนาที
เราเรียนรู้ผู้คนจากการเฝ้ามอง เราเห็นคนรักกัน และเกลียดกัน อย่างเงียบๆ
ในที่สุด ก็ไม่ทั้งความรักและความเกลียด ทุกๆอย่างเลือนหายไปตามกาลเวลา รวมถึงตัวเรา
ไม่ว่าใครจะจำเราได้หรือลืมเราไป ทุกชีวิตก็ดำเนินต่อไปได้แม้ไม่มีเรา
ขอบคุณเพลงเพราะจาก youtube ด้วยครับ
แนะนำซีรีย์จีน อุ๋ซิน หมอผีไร้ใจ (แต่แฝงด้วยปรัชญาของชีวิต)
ดูแล้วสนุกดี มีข้อคิดให้ด้วย เลยอยากจะแนะนำให้กับเพื่อนที่ชอบซีรีย์จีน ชอบแนวดราม่า ต่อสู้ กังฟู
และใข้วิชาไสยศาสตร์ด้วย อู๋ซิน หมอผีไร้ใจ มีทั้งหมด 3 ภาค
เริ่มจากอู๋ซิน เป็นคนอมตะไม่ตาย(หนังไม่ได้บอกว่าเพราะอะไร) อู๋ซินใช้เลือดตัวเองปราบปีศาจได้ เลือดของอู๋ซิน
ทำร้ายปีศาจหรือผี ได้ทุกตัว แต่ทุก100ปี เขาจะหลับและตื่นขึ้นมาแบบจำอะไรไม่ได้
และเขาพกกล่องไม้ใบใหญ่ใบนึงเก็บของที่ระลึกของคนรักเก่าและบันทึกเรื่องราวของเขาเอาไว้ หลังจากตื่นขึ้นมาๆอ่านก็จะจำเรื่องในอดีตได้
อู๋ซิน เดินทางไปที่ต่างเพื่อหาวิธีที่ทำให้เขาตาย การไม่ตายมันทรมาณมากเพราะต้องเห็นคนที่รักจากไป ไม่สามารถเจ็บขนาดไหน
หรืออดอยากขนาดไหนก็ไม่ตาย เป็นทุกข์ที่สุดของอู๋ซิน หนังทั้ง3ภาคไม่ได้ต่อเนื่องกันซะทีดี แต่มีจุดหรือมีคนที่เชื่อมโยง3ภาคให้
เชื่อมกันได้นิดๆ แต่ละภาคก็เจอปีศาจ และแก้ปัญหาต่อสู้ไป
ไม่อยากเล่าเยอะไปดูเองสนุกกว่า แต่ชอบตอนจบของภาค3ที่สุด นางเอกเห็นอู๋ซินทรมาณเมื่อนางเอกแก่ลงแต่อู๋ซินเหมือนเดิม
นางเอกรู้ว่าอู๋ซินก็ต้องเสียใจถ้านางเอกตาย นางเอกเลยบอกว่าให้อู๋ซินปล่อยวางตัวเอง อย่าแบกเรื่องในอดีตไว้
เพราะอู๋ซินเก็บของในอดีต จดบันทึกเรื่องในอดีตทั้งหมด พอครบปีร้อยหลับไปก็ตื่นมาดูของที่เก็บและมาอ่านบันทึกก็จะจำอดีตได้
และทุกข์ใจกับเรื่องอดีต นางเอกบอกว่าให้อย่ายึดติดกับอดีต ก่อนอู๋ซินหลับตอนครบ100ปี อู๋ซินก็เอาบันทึกกับของที่ระลึกทั้งหมดไป
ทิ้งและตื่นมาแบบว่างเปล่า จำอะไรไม่ได้ก็ไม่มีความทุกข์ ***อันนี้ส่วนตัวเห็นด้วยนะ ใครที่มีความทุกข์ โดยเฉพาะกับเรื่องอดีต ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ
อย่าเก็บมาสร้างความทุกข์กับเราอีกเลย**
ผมชอบเพลงของหนังเรื่องอู๋ซิน หมอผีไร้ใจ ฟังแล้วมันเหมือนชีวิตคนเราจริงๆ มีปรัขญาของชีวิต และ เหมือนสอนธรรมะด้วย
ความหมายของเพลง (อันนี้ผมแปลของผมเองไม่เหมือนในเนื้อเพลง)
ชีวิตคนก็คือการเดินทางอันแสนยาวไกล
ไม่ว่าพระอาทิตย์ขึ้นหรือตก ชีวิตก็ดำเนินต่อไป
เราสัมผัสธรรมชาติอันงดงาม ดวงดาวยามค่ำคืนและกลิ่นหอมของดอกไม้
ชีวิตคือการเรียนรู้ และเติบโต เวลาผ่านไปสะสมประสบการณ์มากมาย
มากจนบางคนอาจจำจุดเริ่มต้นของตัวเองไม่ได้
เราควรใช้ชีวิตในแบบที่เราอยากให้มันเป็นไป ในทุกๆนาที
เราเรียนรู้ผู้คนจากการเฝ้ามอง เราเห็นคนรักกัน และเกลียดกัน อย่างเงียบๆ
ในที่สุด ก็ไม่ทั้งความรักและความเกลียด ทุกๆอย่างเลือนหายไปตามกาลเวลา รวมถึงตัวเรา
ไม่ว่าใครจะจำเราได้หรือลืมเราไป ทุกชีวิตก็ดำเนินต่อไปได้แม้ไม่มีเรา
ขอบคุณเพลงเพราะจาก youtube ด้วยครับ