ทำไมผู้ใหญ่ถึงไม่เข้าใจถึงไม่เข้าใจวัยรุ่นคือเรื่องมีดังนี้

คือเราก็ไม่ใช่เด็กเกเรอะไรหรอกเป็นวัยรุ่นอายุ15ก็อยากใช้ชีวิตหลังเลิกเรียนเช่นเดินห้างหาของกินเดินตลาดหรือเล่นกับเพื่อน เราก็อยากจะเป็นเหมือนเพื่อนคนอื่นที่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นได้เจอสังคมได้ทำในสิ่งที่อยากทำและไม่มีใครคอยกดดันไม่มีคนมาบังคับชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ก็อยากกลับบ้านดึกเหมือนเพื่อนคนอื่นไปสนุกสนานข้างนอกแต่เราก็เล่าว่าถ้าเราเป็นเหมือนคนอื่นอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นเพราะอายุคนมันสั้นยิ่งนักอายุ18ก็ต้องทำงานแล้วแต่เวลาได้คำตอบจะเป็นเเบบเดียวกัน
พี่:ไม่ต้องเลย
เรา:แต่ทำไมเพื่อนคนอื่นถึงทำได้
พี่:แล้วพ่อแม่มันไปไหน
เรา:พ่อแม่เขาก็อยู่แต่เขาปล่อยลูกให้ได้ใช้ชีวิตข้างนอกไม่ต้องมีคนมากดดันเพราะเขาเป็นวัยรุ่นควรปล่อยให้เขาได้ใช้ชีวิต
พี่:ถ้าเป็นนะ. ถ้าคิดว่าโตแล้วก็หาเงินใช้เอง
...จบบทสนทนา..ต่อเราก็คิดในใจพี่สาวเราไม่เคยเป็นวัยรุ่นหรอไม่เคยอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นไม่รู้อะไรเราก็อยากใช้ชีวิตข้างนอกหลังเลิกเรียนแต่โยงไปถึงเรื่องการทำงานหาเงินใช้เองซะงั้นงงมา
บทสนทนากับแม่
เรา:แม่ผมอยากใช้ชีวิตข้างนอกสนุกสนานข้างนอกเหมือนคนอื่นบ้างทำไมให้อยู่แต่บ้าน
แม่:ไม่เกเรดีแล้ว
ในใจ:เอ้าเกี่ยวอะไรกันอีกน้อตอบไม่ตรงคำถามสักคน
เรา:อยากใช้ชีวิตรุ่นผมไม่มีใครมาอยู่บ้านแบบผมหรอกผมก็ไม่ได้เกเราอะไร
แม่:อย่าหาเป็นเหมือนคนอื่นถ้าเป็นเหมือนคนถ้าคิดว่าตัวเองโตแล้วก็หาเงินใช้เองคนอื่นเขาปล่อยลูกเพราะเขามีเงิน
พ่อเลี้ยง:รู้บ้างไหมว่าแม่เหนื่อยจากการทำงานเคยสนใจแม่บ้างไหม
ในใจ:เอ้าคนละเรื่องอีกละโยงถึงเรื่องเงินเรื่องที่เราต้องการจะสื่อคืออนุญาตให้เราใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นคนอื่นบ้างได้ไหมแล้วถ้าเราอยู่บ้านแล้วมันได้เงินหรอเครียดบางครั้งก็คิดถ้าเป็นอย่างงี้เราอาจจะเครียดจนทำอะไรบ้าๆออกมาไม่อยากจะคิดเลย