ขึ้นเหนือหาหนาว ที่ดอยอินทนนท์

ออกไปสัมผัสหนาว ที่ดอยอินทนนท์ ตั้งใจว่าอยากเจอแม่คะนิ้ง อยากเห็นทะเลหมอก ออกเดินทางจากนครสวรรค์-เชียงใหม่ ขึ้นถึงดอยอินทนนท์ตอนเวลา 04.00น ปรากฏว่า อุทยานเปิดให้เข้าตอน 05.00 น. 555+ จำเวลาผิด เลยนั่งรอเวลาซื้อตั๋วกันอีก 1 ชั่วโมง แต่ไม่เหงาเพราะมีคนมารอเข้าอุทยานเป็นเพื่อนเราเยอะพอสมควรอีกทั้งยังมีทยอยกันมาเรื่อยๆจากนั้นสักช่วง 04.45 น. เจ้าหน้าที่ก็เริ่มเรียกให้ไปเข้าแถวซื้อตั๋วได้ ค่าเข้าคนละ 60 บาท ค่ารถคันละ 30 บาท ผู้สูงอายุ 60 ไปแล้วเข้าฟรีค่ะ
  พออุทยานเปิดให้เข้า สิ่งแรกที่วิ่งเข้าใส่คือร้านค้า  5555+ เพราะอากาศเย็นมาก เย็นจนตัวเริ่มสั่น มือไม้เจ็บไปหมด อีกทั้งร่างกายต้องการอะไรร้อนๆ เพื่อความอบอุ่นสักนิด เราเลือกสั่งข้าวต้มร้อนๆ  ส่วนสามีเลือกกาแฟ ความที่อากาศหนาวมาก อาหารทั้งสองอย่างถูกยกมาแบบควันกำลังขึ้น ร้อนๆ ขนาดนี้ ยังตักใส่ปากได้เลย แทบไม่ต้องเป่า





   ทานอาหาร เพิ่มความอบอุ่นร่างกายเรียบร้อย ก็เดินไปรอดูพระอาทิตย์ขึ้น แอบหวังว่าจะได้เจอทะเลหมอกสวยๆบ้าง สรุปไม่มีจ้าาา แห้วทุกรอบ มา 3 ครั้ง ยังไม่เคยเจอสักครั้ง แต่เอาเถอะ รอดูพระอาทิตย์ขึ้นก็ได้  สักพักแสงแรกของพระอาทิตย์ก็เริ่มโผล่พ้นขอบฟ้า





ก็สวยดีนะ ถึงจะไม่มีทะเลหมอก แบบที่ตั้งใจก็ตาม



  
นักท่องเที่ยวก็เยอะพอสมควร ทั้งที่เป็นวันธรรมดา ไม่ใช่วันหยุด หรือวันหยุดยาว ซึ่งถ้าเป็นช่วงนั้น คนคงล้นหลามเลยทีเดียว





ดูพระอาทิตย์เสร็จ ก็ขับรถขึ้นยอดดอยสักนิด มาครั้งล่าสุดก็เกือบ 10 ปี มาแล้ว ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือความเสื่อมสภาพตามกาลเวลา และร้านค้าน้อยลง ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะยังไม่ใช่วันหยุดรึเปล่า ปรกติร้านตรงหน้า สถานีตรวจอากาศ จะเยอะและคึกคักมากกว่านี้




จากนั้นเราก็แวะไปที่โครงการหลวงดอยอินทนนท์ ที่นี่มีค่าเข้าคนละ 20 บาท ซึ่งถูกมากๆ ไม่ได้แวะมาที่นี่นานแล้ว เมื่อก่อนจะชอบมาแวะทานอาหาร ที่ร้านของโครงการหลวง เพราะที่นี่เค้า เมนูปลาเทราต์ขึ้นชื่อมาก โดยเฉพาะปลาเทราต์รมควัน ลูกชายจะชอบทานที่สุด รวมไปถึงผักสลัดสดๆ  คือเดอะเบส  แต่วันนี้ไม่ได้แวะทาน ด้วยความที่เข้าถึงแล้ว ได้เห็นทุกอย่างที่ดูเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ดอกไม้เหี่ยวเฉา แห้งแล้ง สถานที่เงียบเหงา ขาดการบำรุงรักษา ทุกอย่างดูไม่เจริญหู เจริญตาเลย ไม่ทราบว่าเพราะอะไร




มีดอกไม้ ให้ดูบ้างประปราย กับหงส์ดำ รุ่นหลานที่เกิดจาก พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ ที่เบิร์ด ธงชัย นำมามอบไว้ให้ เมื่อนานมาแล้ว




เดินทางกลับจากดอยอินทนนท์ ด้วยความรู้สึกผิดหวังพอสมควร เสียดายโครงการหลวงที่ขาดการใส่ใจ ดูแล เหมือนคนแก่ถูกปล่อยทิ้ง ให้เงียบเหงา
   บรรเทาความรู้สึกที่ไม่ค่อยดี ด้วยการเข้าวัด กันสักนิด จากเชียงใหม่ แวะเข้าลำปาง ทางผ่านพอดี เลยตั้งใจไปไหว้พระที่วัดพระธาตุดอยพระฌาน ได้ยินชื่อเสียงมานาน แต่ไม่เคยไปสักที วันนี้เลยได้โอกาส แต่ก่อนจะไปไหว้พระ แวะหาอะไรรองท้องสักนิดค่ะ ร้านอยู่ทางไปวัด ช่วงใกล้เที่ยงคนเยอะมาก ชื่อร้าน ร.พ่อตั้ง ก๋วยเตี๋ยวเรือดำน้ำ  รสชาติดีพอสมควร ชอบที่สุดคือความสะอาดทั้งที่ร้าน และห้องน้ำ  




  จากนั้นก็เดินทางไปที่วัด ทางขึ้นไปไหว้พระ เป็นทางขึ้นเขาแคบ แต่ไม่ชันมากนัก ขับรถไปเองได้ไม่ยาก แต่ความที่ถนนแคบ รถสวนกันไม่ได้ แนะนำให้ขึ้นสองแถว ที่ทางวัดจัดให้จะสะดวกกว่าค่ะ อีกทั้งไม่ต้องไปแย่งที่จอดรถข้างบนด้วย เพราะสถานที่ไม่กว้างนัก ข้างบนนี้จะมีคาเฟ่ของวัด รวมถึงร้านขายของที่ระลึก ให้ได้นั่งพัก ก่อนจะเดินขึ้นไปกราบสักการะ องค์หลวงพ่อ  




หลวงพ่อ องค์ใหญ่ สวยงาม สมคำร่ำลือ ทางเดินขึ้น ไม่สูงมากนัก พอที่คนสูงวัยและหัวเข่าไม่ดีแบบฉัน เดินขึ้นไหว