เราโตมากับยายแล้วก็พี่สาวค่ะ พ่อทำงานที่ต้องเดินทางบ่อยและไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่เกิดแล้ว (เขาส่งเงินมาให้อย่างเดียว) เมื่อประมาณสามปีที่แล้วภรรยาของน้าเรานอกใจและเอาเงินไปลงทุนอะไรซักอย่างทำให้เสียเงินไปเป็นล้าน ตอนนี้เขาเลิกกันไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นไปมีแฟนใหม่ ช่วงแรกน้าของเราเครียดมาก เป็นโรคซึมเศร้า เหมือนเขาไม่รู้ว่าจะไปทางไหน ครอบครัวเราตอนนั้นก็มืดแปดด้านหมดเลยเพราะเป็นช่วงโควิดด้วย ลูกสาวของเขาขึ้นมหาลัยทำให้ต้องไปเรียนตจว.กลับไปหาพ่อบ้างครั้งคราว น้าเราตอนมีเงินเยอะๆก็ไม่ค่อยได้ส่งเงินให้ยายนะคะ โทรคุยกันนี่อาทิตย์ละครั้ง สองอาทิตย์ครั้ง ส่วนใหญ่ส่งให้พ่อแม่เมียเขาหมด ยายเราพึ่งรู้ว่าลูกชายมีเงินหลายล้านก็ตอนที่โดนโกงไปแล้วนั่นแหละค่ะ จากคนที่มีต้นทุนทุกอย่างเขาก็กลายเป็นคนล้มละลายไปแล้ว เขาเศร้าแล้วก็กินเหล้าเยอะมาก (ส่งเงินไปให้ส่วนใหญ่ก็เอาไปกินเหล้าค่ะ)
ปีแรกทางครอบครัวเราพอเข้าใจที่เขาจะไม่ทำงาน แต่พอปีที่สองปีที่สามเราก็งงว่า ทำไมเขาถึงไม่ดิ้นรนเลย เรื่องค่าเล่าเรียนลูกสาวของเขาทางทางญาติคอยส่งให้ + พ่อเราส่งเงินให้เขาบ้าง เขามีของในบ้านดีๆที่พอขายได้เยอะมากแต่ไม่ยอมขายเลยค่ะ ธุรกิจของเขาที่เคยทำแทนที่จะลุกมาปัดฝุ่นทำใหม่ก็ไม่ทำค่ะ เพราะเขาทุกข์มากเลยโทรมาระบายกับแม่ของเขา(ยายเรา)บ่อยๆ แล้วเราก็ได้ยินเขาทะเลาะกันทางโทรศัพท์ทุกๆวัน บางทีก็ทะเลาะกันแรงมากๆ จนเรากลัว ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเงินที่พ่อเราบางทีโอนไม่ตรงเวลา ฯลฯ
เขาไม่เคยโทรคุยกับพ่อเราเลยนะคะ ส่วนใหญ่เครียดอะไรมาลงกับยายทั้งหมด ยายเราเครียดและร้องไห้บ่อยมากๆ ติดกันเป็นปีๆจนเรากลัวว่าเขาจะเป็นโรคซึมเศร้าในคนแก่ พยายามหาหนังให้เขาดู เปิดเพลงให้เขาฟัง จะได้ไม่เครียด น้าเราเขาเหมือนอยากจะทำงานหลายครั้งนะคะ แต่ก็ไม่ยอมทำซักที อ้างเรื่องอายุเรื่องเงิน ต้องมีต้นทุนนู่นนั่นนี่บ้าง แล้วก็ไม่ทำซักที จนไม่นานมานี้ คนในครอบครัวเราคนนึง(เขาค่อนข้างมีเงิน)บอกว่าจะให้ต้นทุนในการทำร้านขายอาหารค่ะ จะทำร้านให้เลยอะไรแบบนี้ อยากขายอะไรก็ขาย เราดีใจนะคะที่เขาจะได้มีการมีงานทำ ทำเงินด้วย แล้วจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน แต่ประเด็นก็คือคนที่เขาจะให้ทุนทำร้านเขาบังคับให้น้าย้ายมาอยู่ที่บ้านเราค่ะ แล้วจะทำร้านให้หน้าบ้านอะไรแบบนั้น เพราะเขาให้เงินทุนน้าเราเราเลยพูดอะไรไม่ได้
แล้วคนนั้น(ที่จะให้ทุน) เขาก็เข้ามาจัดแจงทุกอย่าง เรื่องแมวนู่นนี่ บอกว่าแมวที่เราเลี้ยงสกปรกให้ไปอยู่ที่อื่น ไปเลี้ยงที่อื่นเลย (แต่เรื่องแมวนี่เราไม่ยอมแน่ๆ เราเลี้ยงตามสุขอนามัยทุกอย่าง และเรากับยายก็ไม่ได้เป็นคนสกปรก) แต่เราก็ว่าอะไรไม่ได้เพราะเขาช่วยน้าเราเยอะ แล้วซื้อของมาให้เรากินบ่อยๆ แต่พอให้ปุ๊ปก็คิดว่าจะพูดอะไรก็ได้มั้งคะ แถมยังลามไปเรื่องห้ามเราไม่ให้เรียนในสิ่งที่ชอบ แล้วก็ชอบว่ายายเราบ่อยๆ ว่าแบบ ว่าต่อหน้าเลยนะคะ เสียงดังมากเลย เขาเคยซื้อของส่งมาให้กินแล้วของมันเสียแล้ว ยายเลยโทรไปบอก โทรบอกเฉยๆนะคะไม่เคยว่าอะไรซักครั้ง เขาด่าว่าโง่แค่นี้ก็กินไม่เป็น ให้คนอื่นไปยังกินได้เลย แก่แล้วยังโง่อีก ด่าแบบนี้เลยค่ะ เราจำได้แม่นตั้งแต่วันนั้น เรารู้สึกว่ายิ่งเป็นคนในครอบครัวยิ่งต้องเกรงใจกันไม่ใช่หรอ เราเองก็ดีกับเขา เคารพเสมอ ยายเราเมื่อก่อน(ตาเราเป็นข้าราชการ ตอนยายแต่งงานด้วยก็เลยมีเงินค่ะ) ตอนที่คนนั้นเขาไม่มีเงินก็เคยฝากให้เข้าไปทำงานที่นู่นที่นี่ ช่วยมาไม่รู้เท่าไหร่แต่ทำไมตอนนี้เขาชอบพูดเหมือนว่าเป็นเวรกรรมของเขาที่ต้องมาคอยดูยาย ทั้งที่เมื่อก่อนตอนเบาลำบากมากๆยายเราเคยมีพระคุณกับเขาเยอะแยะมากมาย แต่เราก็เห็นเขาเอาเรากับยายไปว่าลับหลังกับญาติๆบ่อยๆ ที่เราเครียดที่สุดก็คงเป็นเรื่องน้า เพราะขนาดตอนที่คุยโทรศัพท์ก็ทะเลาะกับยายเราบ่อยมาก เขาเคยขู่จะทำร้ายตัวเอง เขาด่ายายบ่อยๆแล้วไม่เคยขอโทษซักครั้งทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองผิด พยายามจะเอาชนะยายตลอด แต่ยายเราต้องขอโทษตลอดเวลาที่ทำให้ลูกต้องโกรธอะไรแบบนั้น ยิ่งต้องมาอยู่ด้วยกันเราก็ยิ่งเป็นห่วงยาย แถมเป็นห่วงตัวเองด้วยถ้าเขาโมโหรุนแรงขึ้นมาจะทำยังไง
ตัวเราเองก็ไม่ได้อยู่กับเขามานานมากแล้วค่ะ(เมื่อก่อนเขาไปๆมาๆบ้านเราตอนที่พึ่งมีลูก) ครั้งสุดท้ายที่อยู่ด้วยกันก็ตอนที่เราเด็กมาก ตอนนี้เราอายุ 17 แล้ว แถมก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขาเท่าไหร่ พี่สาวของเราตอนนี้ก็เข้าไปเรียนในกรุงเทพฯ สำหรับเราแล้วจะขายของมันขายที่ไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องให้มาที่นี่เลย หน้าบ้านเขาก็ได้ ลูกสาวเขาก็ช่วยทำได้ถ้าสมมติจะขายแบบออนไลน์ไม่ต้องเสียเงินมาทำหน้าร้าน ส่วนเรื่องบัตรเครดิตต่างๆก็ให้ลูกเขาทำให้ก็ได้ เราไม่อยากใจดำกับเขาเลยนะคะ แต่เราก็เป็นห่วงยาย ยิ่งเราอยู่กันในบ้านมีแต่ผู้หญิงมาตั้งแต่เราเกิดแล้วด้วย ถ้าเขาเข้ามาอยู่มันจะเปลี่ยนไปขนาดไหนก็ยังไม่รู้เลยค่ะ เราเองอีกไม่นานก็ต้องไปเรียนมหาลัย เลยอยากใช้เวลาอยู่กับยายนานๆ แบบสองคนยายหลาน เราโอเคนะคะถ้าเขาจะมาช่วยดูยาย เผื่อเราไปเรียนต่อมหาลัย แต่มันอดกังวลไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงเลย ยายเราก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่กล้าขัดอะไรเพราะกลัวโดนว่า ทุกคนช่วยออกความเห็นหน่อยนะคะ
น้าของเราจะย้ายมาอยู่ด้วย ทำยังไงดีคะ?
ปีแรกทางครอบครัวเราพอเข้าใจที่เขาจะไม่ทำงาน แต่พอปีที่สองปีที่สามเราก็งงว่า ทำไมเขาถึงไม่ดิ้นรนเลย เรื่องค่าเล่าเรียนลูกสาวของเขาทางทางญาติคอยส่งให้ + พ่อเราส่งเงินให้เขาบ้าง เขามีของในบ้านดีๆที่พอขายได้เยอะมากแต่ไม่ยอมขายเลยค่ะ ธุรกิจของเขาที่เคยทำแทนที่จะลุกมาปัดฝุ่นทำใหม่ก็ไม่ทำค่ะ เพราะเขาทุกข์มากเลยโทรมาระบายกับแม่ของเขา(ยายเรา)บ่อยๆ แล้วเราก็ได้ยินเขาทะเลาะกันทางโทรศัพท์ทุกๆวัน บางทีก็ทะเลาะกันแรงมากๆ จนเรากลัว ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเงินที่พ่อเราบางทีโอนไม่ตรงเวลา ฯลฯ
เขาไม่เคยโทรคุยกับพ่อเราเลยนะคะ ส่วนใหญ่เครียดอะไรมาลงกับยายทั้งหมด ยายเราเครียดและร้องไห้บ่อยมากๆ ติดกันเป็นปีๆจนเรากลัวว่าเขาจะเป็นโรคซึมเศร้าในคนแก่ พยายามหาหนังให้เขาดู เปิดเพลงให้เขาฟัง จะได้ไม่เครียด น้าเราเขาเหมือนอยากจะทำงานหลายครั้งนะคะ แต่ก็ไม่ยอมทำซักที อ้างเรื่องอายุเรื่องเงิน ต้องมีต้นทุนนู่นนั่นนี่บ้าง แล้วก็ไม่ทำซักที จนไม่นานมานี้ คนในครอบครัวเราคนนึง(เขาค่อนข้างมีเงิน)บอกว่าจะให้ต้นทุนในการทำร้านขายอาหารค่ะ จะทำร้านให้เลยอะไรแบบนี้ อยากขายอะไรก็ขาย เราดีใจนะคะที่เขาจะได้มีการมีงานทำ ทำเงินด้วย แล้วจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน แต่ประเด็นก็คือคนที่เขาจะให้ทุนทำร้านเขาบังคับให้น้าย้ายมาอยู่ที่บ้านเราค่ะ แล้วจะทำร้านให้หน้าบ้านอะไรแบบนั้น เพราะเขาให้เงินทุนน้าเราเราเลยพูดอะไรไม่ได้
แล้วคนนั้น(ที่จะให้ทุน) เขาก็เข้ามาจัดแจงทุกอย่าง เรื่องแมวนู่นนี่ บอกว่าแมวที่เราเลี้ยงสกปรกให้ไปอยู่ที่อื่น ไปเลี้ยงที่อื่นเลย (แต่เรื่องแมวนี่เราไม่ยอมแน่ๆ เราเลี้ยงตามสุขอนามัยทุกอย่าง และเรากับยายก็ไม่ได้เป็นคนสกปรก) แต่เราก็ว่าอะไรไม่ได้เพราะเขาช่วยน้าเราเยอะ แล้วซื้อของมาให้เรากินบ่อยๆ แต่พอให้ปุ๊ปก็คิดว่าจะพูดอะไรก็ได้มั้งคะ แถมยังลามไปเรื่องห้ามเราไม่ให้เรียนในสิ่งที่ชอบ แล้วก็ชอบว่ายายเราบ่อยๆ ว่าแบบ ว่าต่อหน้าเลยนะคะ เสียงดังมากเลย เขาเคยซื้อของส่งมาให้กินแล้วของมันเสียแล้ว ยายเลยโทรไปบอก โทรบอกเฉยๆนะคะไม่เคยว่าอะไรซักครั้ง เขาด่าว่าโง่แค่นี้ก็กินไม่เป็น ให้คนอื่นไปยังกินได้เลย แก่แล้วยังโง่อีก ด่าแบบนี้เลยค่ะ เราจำได้แม่นตั้งแต่วันนั้น เรารู้สึกว่ายิ่งเป็นคนในครอบครัวยิ่งต้องเกรงใจกันไม่ใช่หรอ เราเองก็ดีกับเขา เคารพเสมอ ยายเราเมื่อก่อน(ตาเราเป็นข้าราชการ ตอนยายแต่งงานด้วยก็เลยมีเงินค่ะ) ตอนที่คนนั้นเขาไม่มีเงินก็เคยฝากให้เข้าไปทำงานที่นู่นที่นี่ ช่วยมาไม่รู้เท่าไหร่แต่ทำไมตอนนี้เขาชอบพูดเหมือนว่าเป็นเวรกรรมของเขาที่ต้องมาคอยดูยาย ทั้งที่เมื่อก่อนตอนเบาลำบากมากๆยายเราเคยมีพระคุณกับเขาเยอะแยะมากมาย แต่เราก็เห็นเขาเอาเรากับยายไปว่าลับหลังกับญาติๆบ่อยๆ ที่เราเครียดที่สุดก็คงเป็นเรื่องน้า เพราะขนาดตอนที่คุยโทรศัพท์ก็ทะเลาะกับยายเราบ่อยมาก เขาเคยขู่จะทำร้ายตัวเอง เขาด่ายายบ่อยๆแล้วไม่เคยขอโทษซักครั้งทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองผิด พยายามจะเอาชนะยายตลอด แต่ยายเราต้องขอโทษตลอดเวลาที่ทำให้ลูกต้องโกรธอะไรแบบนั้น ยิ่งต้องมาอยู่ด้วยกันเราก็ยิ่งเป็นห่วงยาย แถมเป็นห่วงตัวเองด้วยถ้าเขาโมโหรุนแรงขึ้นมาจะทำยังไง
ตัวเราเองก็ไม่ได้อยู่กับเขามานานมากแล้วค่ะ(เมื่อก่อนเขาไปๆมาๆบ้านเราตอนที่พึ่งมีลูก) ครั้งสุดท้ายที่อยู่ด้วยกันก็ตอนที่เราเด็กมาก ตอนนี้เราอายุ 17 แล้ว แถมก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขาเท่าไหร่ พี่สาวของเราตอนนี้ก็เข้าไปเรียนในกรุงเทพฯ สำหรับเราแล้วจะขายของมันขายที่ไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องให้มาที่นี่เลย หน้าบ้านเขาก็ได้ ลูกสาวเขาก็ช่วยทำได้ถ้าสมมติจะขายแบบออนไลน์ไม่ต้องเสียเงินมาทำหน้าร้าน ส่วนเรื่องบัตรเครดิตต่างๆก็ให้ลูกเขาทำให้ก็ได้ เราไม่อยากใจดำกับเขาเลยนะคะ แต่เราก็เป็นห่วงยาย ยิ่งเราอยู่กันในบ้านมีแต่ผู้หญิงมาตั้งแต่เราเกิดแล้วด้วย ถ้าเขาเข้ามาอยู่มันจะเปลี่ยนไปขนาดไหนก็ยังไม่รู้เลยค่ะ เราเองอีกไม่นานก็ต้องไปเรียนมหาลัย เลยอยากใช้เวลาอยู่กับยายนานๆ แบบสองคนยายหลาน เราโอเคนะคะถ้าเขาจะมาช่วยดูยาย เผื่อเราไปเรียนต่อมหาลัย แต่มันอดกังวลไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงเลย ยายเราก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่กล้าขัดอะไรเพราะกลัวโดนว่า ทุกคนช่วยออกความเห็นหน่อยนะคะ