ผมคิดว่าเราต้องทนกับละครเรื่องพรหมลิขิต

ดูตอนที่ผ่านมาแล้วก็มีความคืบหน้ามาบ้างตรงที่จะไปสองแคว (แต่ไม่รู้จะได้ไปเมื่อไหร่จะยืดอีกนานมั้ย) ที่ผ่านมาเหมือนละครต้องการจะสื่อว่าเรื่องนี้ต่างจากเรื่องก่อนมากโขตรงที่นางเอกไม่ได้เป็นคนที่อ่อนหวานเชื่อฟังว่าง่ายสอนง่ายเท่ากับคุณหญิงการะเกด ทำให้ไม่มีโอกาสเกี้ยวมากนักตอนจะเกี้ยวแม่นางแกก็คนยุคใหม่รู้หมด (ลายพ่อริดไม่เข้มเท่าพ่อเดช) เลยเล่นตัวง่าย อีกอย่างที่ต่างกันคือพุดตาลไม่ได้อยู่กินคาเรือนเขาเหมือนคุณหญิงการะเกดจะไปทางออกแนวสู้ชีวิตมากกว่า แต่สิ่งที่ขัดใจคือพ่อริดใช้โอกาสในการเจอกันได้เปลืองมากๆไม่เกี้ยวหนักเหมือนพ่อเดชที่มีประโยคตกแม่นางอย่าง "ไปส่องคันฉ่องดูทีฤา" หรืออาจจะยังไม่มีโอกาสได้พูดก็ได้มั้ง หรือโอกาสเล็กๆน้อยๆที่สามารถจีบได้เลยแต่กลับไปเสียเวลากับมุขเล่นคำจนดูโง่เป็นโคอาล่าเลย ตรงนี้อาจเป็นจุดที่ละครใส่มาเพื่อเพิ่มอรรถรสของละคร (ความเบื่อความเกลียดก็เป็นหนึ่งในอรรถรส) เห้ออย่างที่บอกเราต้องอดทน อาจจะเข้มข้นตอนที่ได้ลองจับสมุดแล้วแต่ก็ไม่ได้กลับไปก็ได้นางเอกจะได้ไม่ลังเลที่จะเดินหน้าเรื่องรักอย่างเดียวเหมือนที่คุณหญิงทำ อาจจะได้เห็นพระเอกออกลายก็ได้ตอนท้ายๆจะกลับมาเป็นคนฉลาดอบอุ่นเหมือนในนิยายที่สามารถโอบกอดการะเกดตัวจริงได้อย่างไม่ทุกข์ร้อน (มั้ง) มีความเห็นยังไงก็พูดกันได้นะเปิดรับ