ไม่มีกำลังใจอยากไปโรงเรียนเลยค่ะ ทำไงดี

เราหยุดทุกอาทิตย์เลยค่ะ อาทิตย์นึงหยุดวันนึง จนแม่ว่าทุกอาทิต เราไม่อยากขาดแบบนี้เลย ตอนเราอยู่ม.ต้น ไม่เคยขาดแบบนี้เลยค่ะ ฝนตกแดดออกก็ไปทุกวัน อยากไปเรียนอยากไปเล่นกับเพื่อน สนุกมากก แต่พอเราขึ้นม.ปลาย หลายๆอย่างมันไม่เหมือนเดิมหมดเลย เราขึ้นม.ปลายมาเพื่อนกลุ่มเดิมที่เล่นอยู่ตอนม.ต้นออกหมดเลย ทำให้เราต้องหาเพื่อน แล้วพอทีนี้กลุ่มเพื่อนมันก็ไม่ได้เยอะเหมือนตอนม.ต้น ที่เป็นกันเองและรู้จักกันตั้งแต่ประถม คุยกันได้ทุกเรื่องเหมือนเพื่อนเก่า แล้วเพื่อนม.ปลายก็อยู่คนละห้อง เวลาเราอยู่ในห้องเหมือนนั่งอยู่คนเดียวเลยค่ะ เราคุยไม่เก่งด้วย เพื่อนเขามีกลุ่มกันตั้งแต่ม.ต้นแล้ว เป็นกลุ่มใหญ่ๆ เรานั่งอยู่ก็แอบอิจฉานะคะ ทำไมเพื่อนเขาคุยเล่นกันได้เป็นกันเองมีเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ส่วนเราเพื่อนออกหมด หงอยมากค่ะ บวกกับขึ้นม.ปลายแฃ้วต้องอยู่สายวิทย์ เรียนหนักมากค่ะ ไม่มีคาบว่างเลย การบ้านมีทุกวัน ยากด้วยย เวลามีงานกลุ่มหรือคู่เราต้องไปดิ้นรนหาเองไม่เหมือนตอนม.ต้น พอเขาให้หากลุ่มเรานั่งเฉยๆก็มีกลุ่มแล้วเพราะในห้องตอนม.ต้น เรารู้จักหมดเลย สนิทกันมาก แต่ก็ออกกันหมดแล้ว แล้วพอตื่นขึ้นมาตอนเช้า เรารู้สึกขี้เกียจแฃะนึกถึงว่าวันนี้ต้องไปเจออะไรอีก ในหัวเคว้งมากค่ะ เหนื่อยใจทุกครั้งเวลาไปโรงเรียน ท้อ เครียด เราไม่เคยเป็นแบบนี้เลย และไม่อยากขาดบ่อยๆเพราะความรู้สึกแบบนี้ แต่ว่าเวลาตื่นนอนมันยากมากๆค่ะ พอนึกถึงสังคมโรงเรียน ทำยังไงดีคะ ไม่อยากให้พ่อแม่ผิดหวังเลยค่ะ😭😭