สวัสดีทุกคนด้วยนะครับ กระทู้นี้อาจเป็นกระทู้ระบายหน่อย เพราะผมเองก็ไม่รู้จะหาพื้นที่ไหนไประบาย
พอดีผมเป็นคนๆนึงที่ตอนนี้ใช้ชีวิตแบบไปวันๆ ไม่ค่อยได้กำลังใจจากใครเท่าไหร่ เพราะผมอยู่ตัวคนเดียว
ผมพยายามจะปรับเปลี่ยนชีวิตตัวเองมาตลอด อยากเป็นคนที่ดีขึ้นในแบบของเรา อยากมีวินัย อยากเรียนรู้สิ่งต่างๆแล้วไปให้สุด
แต่สุดท้ายไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ อ่านหนังสือพัฒนาชีวิตมาเยอะจนจบไปบางเล่ม พยายามตั้งเป้าหมาย พยายามทำทีละเล็กละน้อยตามหลายๆคนที่บอก
สุดท้ายก็กลับมาจมอยู่บนเตียง อยู่ไปให้เวลาผ่านไปวันๆ
ผมรู้ว่าตัวเองมีปมที่ขาดความอบอุ่น ผมไม่ได้มีครอบครัวหรือเพื่อนที่อยู่ข้างเราขนาดนั้น
แต่ผมพยายามสู้กับตัวเองอยู่ตลอด พยายามลุกขึ้นแล้วบอกตัวเองว่าเอาใหม่
จนตอนนี้คำพูดนั้นมันเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้ว และผมเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ ผมไม่รู้สึกอะไรเลย ถึงขั้นที่ถ้าเราจากไปเราก็ไม่สนอะไรแล้ว แต่เสียงในหัวเราก็บอกเราตลอดว่าเราต้องดีขึ้นกว่านี้ให้ได้ซักวัน ไม่รู้ว่านี่คือเป้าหมายลึกๆของผมรึเปล่า
ผมรู้นะว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า ผมพยายามเข้าไปรักษาหลายที่ แต่มันชอบจู่ๆมีเหตุการณ์ให้เราต้องติดปัญหาเรื่องการเงิน
หรือไม่ก็มีเรื่องอะไรสักอย่างให้เราต้องหยุดรักษา
ไปรพ.รัฐก็คิวยาวเกินเป็นเดือน ไปรพ.เอกชนก็ค่าใช้จ่ายเยอะเกินไป หรือบางทีได้ที่รักษาแล้ว กำลังจะไป จู่ๆก็ต้องมีเหตุการณ์ที่เราต้องยกเลิกนัดนั้นแล้วไปจัดการปัญหาอื่นก่อน
จนตอนนี้ผมกินอาหารเสริมที่ช่วยแก้เครียดพอทำงานได้ไปก่อน แต่ก็นั่นแหละครับ สุดผมรู้สึกเหมือนผมขี้เกียจจนกลายเป็นนิสัยไปแล้ว
ผมเหนื่อยเหลือเกินครับ... ผมพยายามมาตลอดหลายปีเพื่อหาวิธีเอาชนะตัวเองให้ได้ แต่สุดท้ายลงมือทำได้ไม่ถึงอาทิตย์ หรือเดือน มันก็จบที่เลิกทำ ลืมเป้าหมายไปแล้วว่าเราต้องการอะไร หรือมีเหตุการณ์อะไรรั้งเราไว้ไม่ให้ไปต่อ
กำลังใจในการใช้ชีวิตของผมคือไม่มี สิ่งเดียวที่ยังทำให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อได้คือผมแค่ไม่ยอมแพ้จนกว่าเราจะได้เป็นคนที่ดีกว่านี้
แต่มันไม่ได้มีพลังมากพอที่สู้ต่อขนาดนั้น
จนตอนนี้ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมมาตั้งกระทู้เพราะต้องการอะไรกันแน่
อยากระบาย? แต่เราก็ระบายกับตัวเองมาเยอะตลอดแล้ว
อยากได้กำลังใจ? อาจจะใช่ แต่สุดท้ายผมก็ต้องกลับไปอยู่ตัวคนเดียวอยู่ดี มันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง
อยากได้คำแนะนำ? แต่เราก็ได้มาเยอะแล้วและส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเวิร์ค ไม่ว่าจะทั้งทำทีละเล็ก ทำสิ่งที่ชอบ ผมทำหมดแล้วครับ
ตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องการอะไรกับกระทู้นี้กันแน่ ผมเองก็สับสนตัวเองเหมือนกัน แต่ถ้าใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้วมีอะไรอยากจะพูดกับผม
ยินดีรับฟังนะครับ ถึงยังไงผมก็พร้อมเปิดกว้างเรียนรู้อยู่ตลอด
กระทู้ระบาย อยากเอาชนะตัวเอง อยากมีวินัยขึ้นมากกว่านี้ แต่ไม่ว่าทำยังไงสุดท้ายก็กลับมาใช้ชีวิตแบบไปวันๆตลอด
พอดีผมเป็นคนๆนึงที่ตอนนี้ใช้ชีวิตแบบไปวันๆ ไม่ค่อยได้กำลังใจจากใครเท่าไหร่ เพราะผมอยู่ตัวคนเดียว
ผมพยายามจะปรับเปลี่ยนชีวิตตัวเองมาตลอด อยากเป็นคนที่ดีขึ้นในแบบของเรา อยากมีวินัย อยากเรียนรู้สิ่งต่างๆแล้วไปให้สุด
แต่สุดท้ายไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ อ่านหนังสือพัฒนาชีวิตมาเยอะจนจบไปบางเล่ม พยายามตั้งเป้าหมาย พยายามทำทีละเล็กละน้อยตามหลายๆคนที่บอก
สุดท้ายก็กลับมาจมอยู่บนเตียง อยู่ไปให้เวลาผ่านไปวันๆ
ผมรู้ว่าตัวเองมีปมที่ขาดความอบอุ่น ผมไม่ได้มีครอบครัวหรือเพื่อนที่อยู่ข้างเราขนาดนั้น
แต่ผมพยายามสู้กับตัวเองอยู่ตลอด พยายามลุกขึ้นแล้วบอกตัวเองว่าเอาใหม่
จนตอนนี้คำพูดนั้นมันเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้ว และผมเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ ผมไม่รู้สึกอะไรเลย ถึงขั้นที่ถ้าเราจากไปเราก็ไม่สนอะไรแล้ว แต่เสียงในหัวเราก็บอกเราตลอดว่าเราต้องดีขึ้นกว่านี้ให้ได้ซักวัน ไม่รู้ว่านี่คือเป้าหมายลึกๆของผมรึเปล่า
ผมรู้นะว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า ผมพยายามเข้าไปรักษาหลายที่ แต่มันชอบจู่ๆมีเหตุการณ์ให้เราต้องติดปัญหาเรื่องการเงิน
หรือไม่ก็มีเรื่องอะไรสักอย่างให้เราต้องหยุดรักษา
ไปรพ.รัฐก็คิวยาวเกินเป็นเดือน ไปรพ.เอกชนก็ค่าใช้จ่ายเยอะเกินไป หรือบางทีได้ที่รักษาแล้ว กำลังจะไป จู่ๆก็ต้องมีเหตุการณ์ที่เราต้องยกเลิกนัดนั้นแล้วไปจัดการปัญหาอื่นก่อน
จนตอนนี้ผมกินอาหารเสริมที่ช่วยแก้เครียดพอทำงานได้ไปก่อน แต่ก็นั่นแหละครับ สุดผมรู้สึกเหมือนผมขี้เกียจจนกลายเป็นนิสัยไปแล้ว
ผมเหนื่อยเหลือเกินครับ... ผมพยายามมาตลอดหลายปีเพื่อหาวิธีเอาชนะตัวเองให้ได้ แต่สุดท้ายลงมือทำได้ไม่ถึงอาทิตย์ หรือเดือน มันก็จบที่เลิกทำ ลืมเป้าหมายไปแล้วว่าเราต้องการอะไร หรือมีเหตุการณ์อะไรรั้งเราไว้ไม่ให้ไปต่อ
กำลังใจในการใช้ชีวิตของผมคือไม่มี สิ่งเดียวที่ยังทำให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อได้คือผมแค่ไม่ยอมแพ้จนกว่าเราจะได้เป็นคนที่ดีกว่านี้
แต่มันไม่ได้มีพลังมากพอที่สู้ต่อขนาดนั้น
จนตอนนี้ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมมาตั้งกระทู้เพราะต้องการอะไรกันแน่
อยากระบาย? แต่เราก็ระบายกับตัวเองมาเยอะตลอดแล้ว
อยากได้กำลังใจ? อาจจะใช่ แต่สุดท้ายผมก็ต้องกลับไปอยู่ตัวคนเดียวอยู่ดี มันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง
อยากได้คำแนะนำ? แต่เราก็ได้มาเยอะแล้วและส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเวิร์ค ไม่ว่าจะทั้งทำทีละเล็ก ทำสิ่งที่ชอบ ผมทำหมดแล้วครับ
ตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องการอะไรกับกระทู้นี้กันแน่ ผมเองก็สับสนตัวเองเหมือนกัน แต่ถ้าใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้วมีอะไรอยากจะพูดกับผม
ยินดีรับฟังนะครับ ถึงยังไงผมก็พร้อมเปิดกว้างเรียนรู้อยู่ตลอด