เมื่อผมลืมตาขึ้น ผมก็พบว่าผมกลับมาอยู่ในโลกใบเดิม
อยู่ในห้องนอนชั้น 3 บนตึกเก่าๆของผม
คนที่นั่งอยู่ข้างๆผมคือแมน
ผมถามเขาประโยคแรกว่า
"องค์ชายสามเป็นไงบ้าง"
"น่ารักดี อัธยาศัยดี เข้ากับทุกคนได้ดี"

ผมได้ยินดังนั้นก็โล่งอก
อย่างน้อยเจนีวาก็ได้อยู่กับคนดีๆ
"แล้วเปรตทั้ง 10 ตนเดินทางมาที่นี่หรือยัง"
"มาแล้วล่ะ โจ้กำลังปฐมนิเทศอยู่"
ทุกอย่างกลับมาคล้ายๆเดิม
มีแต่หัวใจผมที่มีเจนีวาอยู่ข้างใน

ผมเคยอ่าน "วิมานมายา" ช่วงที่พ่อศักดาเขียน
จำได้ว่าความรักของเจ้าชายจักรภพและ
สมเด็จพระราชินีศรีจิตราก็เป็นแบบรักแรกพบเช่นกัน
ทั้งสองพระองค์โชคดีมากที่ได้สานต่อความรักจนมาถึงวันนี้

อีกสิ่งที่เพิ่งรู้คือแอนโทเนียได้รองอันดับ 1 miss universe
ผมดีใจกับเธอมากๆเลยครับ ถึงแม้จะไม่ได้เป็น miss universe
ก็ไม่เป็นไร แต่ประเด็นสำคัญกว่านั้น น้องเขาคล้ายเจ้าหญิงเจนีวามาก
ถึงจะไม่เหมือนซะทีเดียว แต่ก็มีส่วนคล้าย

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป
นี่คือสัจธรรมสำหรับผู้ที่ดำรงอยู่ในจักรวาลนี้
และในอีกหลายๆจักรวาล

ช่วงที่ผมไม่อยู่ มีข่าวร้ายเรื่องนึงคือ
คุณทรงยศกับคุณจินดาหย่ากัน
พวกเขาแบ่งสมบัติกันคนละครึ่ง
ก็ได้กันไปคนละ 500 ล้าน
ต่างฝ่ายต่างแบ่งให้ลูกสาวสองคนๆละ 50 ล้าน
ทำให้ทั้งลลิตาและลีลาวดีต่างมีเงินอยู่ในบัญชี
คนละ 100 ล้าน 

แต่สิ่งที่ผมประหลาดใจมากๆก็คือ
คุณจินดามาขออดิสรแต่งงาน
ทั้งคู่ย้ายไปอยู่ตุรกีด้วยกัน
ผมเลยไม่ได้ร่ำลาอดิสรเลย

ส่วนคุณทรงยศก็ไปมีแฟนใหม่
อายุมากกว่าลลิตาไม่กี่ปี
แล้วก็พากันไปสร้างคฤหาสน์ที่ต่างจังหวัด
ดูเหมือนทุกคนจะมีที่ทางแห่งรักที่ตัวเองปรารถนา

อีกเรื่องที่น่าอิจฉาคือการจัดงานฉลองเล็กๆของทั้งสองเผ่าพันธุ์
เจ้าชายวนาหวาดกับแสงดาว ได้ถูกเชิญจากเหล่าแวมไพร์
ให้มางานเลี้ยงเล็กๆที่ป่าหนานหล้า
เจ้าชายวนาหวาดและผองเพื่อนได้ร้องเพลงประสานอย่างไพเราะ
เป็นเพลงเพราะๆอย่าง just the two of us

ส่วนทางพราวรุ้งและเจ้าชายหนึ่ง
พวกเขาถูกเชิญจากเหล่ามนุษย์หมาป่า
ให้ไปร่วมงานเลี้ยงเช่นกัน
ในงานนี้ พวกหมาป่ามีการเต้นรำฉลองด้วย
เรียกว่าการเต้นรำหมาป่า
เป็นการเต้นรำทั้งแข็งแกร่งและงดงาม

ผมยินดีแทนทุกคนจริงๆที่มีข่าวดีไปแล้ว
และกำลังจะมีข่าวดีในอนาคต
ผมเองก็ต้องทำงานต่างๆที่มีเข้ามาไม่ขาดสาย
งานช่วยผมได้เยอะ
บางช่วงที่ความคิดตกค้าง ทุกอย่างหยุดนิ่ง
มันทำให้ผมอดคิดถึงเจนีวาไม่ได้
ผมอิจฉาคนที่หลงรักหญิงสาวและเขาสามารถ
ติดต่อหรือไปหาได้โดยง่ายดาย
แต่ของผม มันตั้งเจ็ดล้านปีแสง
มันจึงทำอะไรมากไม่ได้

สิ่งที่ควรทำมากที่สุดในปัจจุบันคือ
ภารกิจต่างๆที่ต้องทำ
ผมโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ปีหน้าก็ 33 แล้ว
ผมไม่ควรงอแงหรือทำให้งานเสีย
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป
มีเพียงบางครั้งที่อดคิดถึงเธอไม่ได้ ... เจนีวา