ช่วยแต่งกลอนสี่หน่อยค่ะ

"ทะเลกว้างใหญ่เหมือนความฝันของเรา ที่ ไม่มีขอบเขต ไม่มีจุดสิ้นสุด แค่เรากล้าที่จะเปิดใจ ความสำเร็จก็อยู่ไม่ไกล" "ชีวิตก็เหมือนทะเล... วันฟ้าหม่น อย่าเพิ่งทำอะไร... จงรอ... รอวันฟ้าใส.

กลางคลื่นเคล้าลมคลั่ง เรือฝันยังพาผันไป แดดล้อมขอบฟ้าไกล ใจยังลอยละเมอฝัน เสียงคลื่นดังกล่อมจิต พาให้คิดถึงคืนวัน เหงื่อเค็มเจือเกลียวกัน คือชีวันกลางท้องชล ค่ำมืดดาวพราวฟ้า ลมพัดมาพาใจวน เหมือนเสีย

๑. ชีวิตนี้คือทางกลางฟ้ากว้าง     บางคราฝนบางคราฉ่ำบางคราฝัน เคยร้องไห้เคยยิ้มเคยจาบัลย์    แต่วันนั้นก็สอนให้เราเดิน ๒. บางหนทางทอดไกลไร้แสงดาว &ems

ท้องทะเลสีครามช่างงามนัก ฉันหลงรักปักตรึงคะนึงหา น้ำจรดขอบโค้งเชื่อมโยงมา ฟ้าไกลตาแต่ใกล้..ในสัมพันธ์ อยากเดินดุ่ม ยามเย็นเล่นน้ำใส เดินท่องไปริมหาด พร้อมวาดฝัน ดูสุรีย์อ่อนแสงเรื่อแดงพลัน คงสุขสันต์

รุ่งตะวันพลันคล้อยลอยลับหาด เขาออกจากฝั่งชาติตามวิถี เรือแล่นฝ่าคลื่นครามยามพริ้วมี เสียงลมหวีดดังแว่วระเรื่อยมา นักท่องเที่ยวเฮฮาบนเรือลำ แต่หัวใจเขานำอยู่กลางฟ้า เกาะเรียงรายเหมือนฝันอยู่ตรงตา แต่ช