คือผมกำลังตามหาสาวคนนึงครับ ที่เจออยู่ รพ.พระปกเกล้า จ.จันทบุรี เดือน2-3 พ.ศ.2566 เราเจอกันที่ห้องจิตเวช แต่ผมไม่ใช่จิตเวชนะครับ เธอผมยาว ผมลอน (ผมยาวแล้วจะออกทรงม้วนๆงอๆหน่อยๆอ่ะครับ) ผมสีบรอนซ์หรือสีออกทองๆ สูงน่าจะประมาณ167-170(ไม่แน่ใจ)สูงเท่าๆหูผม ผิวสีขาว เธอใส่ชุดกระโปรง สีขาว มีลายดอกไม้เล็กๆทั้งชุด สำหรับผมชุดเทอน่ารักมากครับ😆 ผมแต่งตัวชุดโทรมๆกังๆหน่อย กางเกงวอร์มธรรมดา กับเสื้อออกแนวทำสวนครับ รองเท้าแตะสีดำ(ถ้าจำชุดผมได้นะ) ผมไปกัน3คนกับพ่อกับพี่อาสา เราเจอกัน ตอนประมาณ11โมงถ้าผมจำไม่ผิด ตอนนั้นผมเข้าไปหาหมอแล้วออกมาจากห้อง เห็นเธอกำลังนั่งก้มอยู่ตรงหน้าห้องหมอพอดี ผมก็เดินผ่านเธอไปตรงแถวๆกลางห้อง ตอนนั้นผมยืนอยู่แล้วมองออกไปแถวๆหน้ารพ. แล้วบังเอิญหรืออะไรกันแน่ ผมหันมาเห็นเธอยืนมองหน้าผมทำตาเขม่นใส่ผม แต่เพราะอะไรไม่รู้เธอทำตาเขม่นใส่ แต่ผมกลับมองเห็นเธอน่ารัก ผมรู้สึกวูบเหมือนโดนลมพัดแรงๆท่ามกลางใจตอนหันไปมองตากัน ตอนมองตากันผมยืนค้าง งงกับอาการของตัวเอง มองตากัน 2-3วิได้ แล้วผมก็เขินผมเลยหันไปมองเท้าเทอ แล้วเทอก็เดินออกไป หลังจากนั้นผมไปรอรับยาผมก็เห็นเทอนั่งอยู่อีกฟากของเค้าเตอร์รับยา (เทอนั่งหันหน้าไปอีกทางของเค้าเตอร์) ตอนนั้นผมเห็นแล้วแต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง แล้วพอผมยืนรอยาอยู่เค้าเตอร์รับยา ทันใดนั้นผมก็ได้มองหันกลับไป ผมเจอเธอยืนมองหน้าผมอีกรอบ(มาตอนไหนน)แต่รอบนี้เธอยิ้มให้(เธอใส่แมสนะแต่ผมรู้สึก) ผมเห็นแววตาเธอน่ารักมากๆ ผมเห็นเธอแต่ว่าผมกลับเดินไปที่ลิฟต์เพื่อกลับบ้าน ด้วยความที่โง่ของผม ผมยังไม่เข้าไปทักหรือขอเฟสเธออีก จนถึงลิฟต์หันกลับมาก็ไม่เจอเธอแล้ว ผมค่อนข้างเก็บตัวเงียบๆ เขินๆ อายๆ แล้วผมไม่กล้า ผมก็ยังไม่รู้จะทำไงเพราะเราพึ่งเจอกัน หรืออาจจะเคยเจอกันแล้วรอบนึงที่งานสัมนามั้งนะ(ตอนนั้นก็ยืนมองหน้ากันเหมือนกันมั้งนะ) แต่อยากจะบอกว่าตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนเธอจะขโมยใจของผมไปแล้วครับตั้งแต่ตอนนั้น หมอนัดผมทุกวันจันทร์ ตอนบ่าย ผมก็ไปรพ.ที่เดิมตลอด แล้วผมก็ยังไปตลอดถึงทุกวันนี้ 19/พ.ย./66 ผมอยากจะขอความช่วยเหลือจากเพจพี่ๆในเฟสบุ๊คหรือแอปต่างๆถ้าหากผ่านมาเห็น ช่วยแคปไปแชร์ให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ🙏 และถ้าหากเธอผ่านมาเจอกระทู้นี้ เธอช่วยตอบกระทู้แล้วทักอีเมล์มาหาผมจะได้มัยครับ😊
สุดท้ายอยากจะบอกว่า เธอมาลองใช้ชีวิตด้วยกันสักครั้งได้มั้ยครับ ขอบคุณครับ🙏 ที่อ่านจนจบ
sktw0935@gmail.com