มาแบ่งปันการฝึกสมาธิอีกรูปแบบนึง ยืนยันว่าได้ผลครับ เป็นการทำอานาปานะสติ พร้อมกับการทำความรู้สึกตัว ไม่ใช่การใช้สติเพ่ง เพื่อให้มีสติสัมปัชชัญญะที่สมบูรณ์ในชีวิตประจำวัน เหมาะสำหรับท่านที่ต้องการฝึกสติ เพื่อการทำหน้าที่การงานไม่บกพร่องของคนทั่วไป ไปจนถึงการมีกำลังสติมากกว่าคนทั่วไปเพื่อการลดทอนกิเลส ...
1. นั่งขัดสมาส ขาขวาทับขาซ้าย ถ้าทำไม่ได้จะนั่งเก้าอี้ หรือนอนก็ได้ จากนั้น ทำใจให้นิ่งสงบ ไม่ต้องถึงเรื่องอะไรทั้งนั้น แล้วให้กำหนดสติแบบที่เราสบาย ๆ ถ้าเราหายใจ ก็รู้สึกตัวว่าหายใจ ถ้ามีอารมณ์หรือความนึกคิด เข้ามาแทรกในใจ หรือเสียงอะไรดังขึ้น ก็ให้รู้เฉย ๆ ว่า มีสิ่งนั้นเกิดขึ้น ให้สักแต่ว่ารับรู้เฉย ๆ สรุปก็คือ ให้นั่งนิ่ง ๆ ขยับตัวได้บ้าง ไม่ต้องเพ่ง ไม่ต้องดูลม ไม่ต้องภาวนาอะไรทั้งนั้น ให้มีสติเป็นปกติ แบบมีความรู้สึกตัวที่เป็นตัวของตัวเรา เป็นอันใช้ได้
2. ช่วงแรกนั่งนานสัก 15 นาที แล้วค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเป็น 20 , 25 และ 30 นาที เพื่อปรับสมดุลให้ร่างกายทำแบบนี้ได้นานขึ้น ที่สำคัญจะต้องมีสติรำลึกรู้ความรู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา ห้ามไปคิดเรื่องอื่น ๆ ถ้าเผลอไปคิดเรื่องใด ให้กลับมาที่ความรู้สึกตัวเหมือนเดิน
3. ท่านทำอย่างนี้ หลาย ๆ ครั้ง อาทิตย์นึงทำสัก 2 - 3 ครั้ง ก็พอ แล้วความรู้สึกตัวจะค่อย ๆ มีกำลังมากขึ้น ทำให้สติเข้มแข็งขึ้น ทำให้มีสมาธิมากขึ้น เมื่อสมาธิมีกำลังมากขึ้นจะทำให้จิตรวมเกิดเป็นฌานขึ้น ที่เรียกว่า ลักขณูปณิชฌาน ซึ่งเป็นการทำฌานจากความรู้สึกตัว ไม่ใช่จากการเพ่ง (อรัมณูปณิชฌาน) แล้วแต่ว่าท่านมีพื้นฐานมามากน้อยเพียงใด
ส่วนท่านที่ต้องการเพียงให้มีสติที่เข้มแข็งขึ้น ไม่ถึงกับต้องการได้ฌาน เพราะเกรงว่าจะกระทบต่อการดำเนินชีวิตของปถุชน ก็ให้ปฏิบัติแต่พอดี ตามที่ท่านเห็นสมควร
ขอบพระคุณ ขออนุโมทนาในบุญกุศลแด่ทุกท่านครับ ...
การทำลักขณูปณิชฌาน .... แบบง่าย ๆ
1. นั่งขัดสมาส ขาขวาทับขาซ้าย ถ้าทำไม่ได้จะนั่งเก้าอี้ หรือนอนก็ได้ จากนั้น ทำใจให้นิ่งสงบ ไม่ต้องถึงเรื่องอะไรทั้งนั้น แล้วให้กำหนดสติแบบที่เราสบาย ๆ ถ้าเราหายใจ ก็รู้สึกตัวว่าหายใจ ถ้ามีอารมณ์หรือความนึกคิด เข้ามาแทรกในใจ หรือเสียงอะไรดังขึ้น ก็ให้รู้เฉย ๆ ว่า มีสิ่งนั้นเกิดขึ้น ให้สักแต่ว่ารับรู้เฉย ๆ สรุปก็คือ ให้นั่งนิ่ง ๆ ขยับตัวได้บ้าง ไม่ต้องเพ่ง ไม่ต้องดูลม ไม่ต้องภาวนาอะไรทั้งนั้น ให้มีสติเป็นปกติ แบบมีความรู้สึกตัวที่เป็นตัวของตัวเรา เป็นอันใช้ได้
2. ช่วงแรกนั่งนานสัก 15 นาที แล้วค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเป็น 20 , 25 และ 30 นาที เพื่อปรับสมดุลให้ร่างกายทำแบบนี้ได้นานขึ้น ที่สำคัญจะต้องมีสติรำลึกรู้ความรู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา ห้ามไปคิดเรื่องอื่น ๆ ถ้าเผลอไปคิดเรื่องใด ให้กลับมาที่ความรู้สึกตัวเหมือนเดิน
3. ท่านทำอย่างนี้ หลาย ๆ ครั้ง อาทิตย์นึงทำสัก 2 - 3 ครั้ง ก็พอ แล้วความรู้สึกตัวจะค่อย ๆ มีกำลังมากขึ้น ทำให้สติเข้มแข็งขึ้น ทำให้มีสมาธิมากขึ้น เมื่อสมาธิมีกำลังมากขึ้นจะทำให้จิตรวมเกิดเป็นฌานขึ้น ที่เรียกว่า ลักขณูปณิชฌาน ซึ่งเป็นการทำฌานจากความรู้สึกตัว ไม่ใช่จากการเพ่ง (อรัมณูปณิชฌาน) แล้วแต่ว่าท่านมีพื้นฐานมามากน้อยเพียงใด
ส่วนท่านที่ต้องการเพียงให้มีสติที่เข้มแข็งขึ้น ไม่ถึงกับต้องการได้ฌาน เพราะเกรงว่าจะกระทบต่อการดำเนินชีวิตของปถุชน ก็ให้ปฏิบัติแต่พอดี ตามที่ท่านเห็นสมควร
ขอบพระคุณ ขออนุโมทนาในบุญกุศลแด่ทุกท่านครับ ...