ไม่อยากมีชีวิตอยู่

คือการเสียพ่อผู้เป็นที่รักของลูกๆทั้งชีวิตของพ่อเท่าที่เราเกิดมาแล้วได้เห็นพ่อไม่เคยสบายเลยแม้แต่วันเดียวพ่อเลี้ยงลูลกเลี้ยงครอบครัวมาโดยตลอด เสาหลักของบ้านก็คือพ่อเมื่อลูกเติบโตขึ้นก็ต่างแยกย้ายกันไป

เราแอบชอบพี่คนนึงมา3ปีซึ่งเราก่คบกะแฟนมา3ปีเราเจอสองคนนี้ในเวลาเดียวกันซึ่งเรารู้สึกดีทุกครั้งเมื่อได้อยู่กับพี่เขาเคยชอบเเบบไหนตอนนี้ก็ยังชอบแต่กลับแฟนเราเรารู้ว่าเราทำผิดต่อเขาน่ะแต่ทำไมก็ไม่รู้สิว่

ตอนเด็กๆ เรารู้สึกว่าครอบครัวเราก็ปกติ มีกินมีใช้ เป็นหลานรักของตากับยาย อยากได้อะไรก็มีพ่อคอยซื้อให้ พอเริ่มขึ้นมัธยมก็เริ่มมีเรื่องทะเลากับที่บ้าน ด้วยความเป็นคนที่ใจร้อนและไม่ค่อยยอมใคร ดื้อ รั้น

สวัสดีค่ะทุกคน เราคือมนุษย์คนนึงที่อยากมีความสุข มีลูกมีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนกับที่ผู้หญิงทุก ๆ คนใฝ่ฝัน แม้หนทางมันจะดูยากก็ตามที ไม่ได้จะมาหาคำตอบอะไรจากกระทู้นี้ แต่อยากมาหาเพื่อนคุยแลกเปลี่ยนควา

.

สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กคนหนึ่งที่เติบโตมาโดยที่พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็กพ่อทิ้งแม่กับเราไป แม่ก็ฝากเราไว้กับตายายเผื่อไปหาเงิน ตั้งแต่เด็กจนโตโดนด่าด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตมาตลอดทั้งเรื่องที่ทำผิดบ้

เรื่องมีอยู่ว่าผมชอบผู้หญิงคนนึง..เราไม่ได้รักกัน…มีแต่ผมที่ชอบเธออยู่ข้างเดียว..วันนึงเลยลองทักไป.. แรกๆเธอตอบบ้างไม่ตอบบ้างอาจจะเพราะว่าความเกรงใจ … วันนี้เธอไม่อ่าน..ไม่ตอบเลย…

คอมเม้นอย่างปัญญาชน และ positive “ มีปืน ไม่มีกระสุนก็เปล่าประโยชน์ ” เป็นคำที่ออกมาจากหัวตอนเห็นคนรอบตัวสร้างธุรกิจ 99% ของคนรอบตัวเราทำธุรกิจส่วนตัวก็เพราะมีครอบครัวคอยซัพพอร์ต(เงิน) แ