เวลาทะเลาะกับเพื่อนแล้วครูที่อคติกับเราไม่ชอบหน้าเรา จ้องจะเอาผิดเราทั้งๆที่เราถูก ทำให้ทั้งครูคนอื่นและเพื่อนเกลียดเรา

ตามหัวเรื่องค่ะ คือ ทุกวันนี้เราแทบไม่อยากไปเรียนเลยค่ะ เซฟโซนของเราคือเตียงและบ้าน แค่คิดว่าต้องไปโรงเรียนก็รู้สึกแย่แล้ว โรงเรียนนี้เป็นร.ร.แห่งหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมา เป็นโรงเรียนในป่าในดง ขึ้นชื่อเรื่องทูบีนัมเบอร์วัน เดากันเองต่อนะคะอะ มาต่อนะคะ คือ คือเราโดนครูท่านนึงอคติ เป็นครูที่ปรึกษา เราทะเลาะกับเพื่อน ซึ่งเราเป็นฝ่ายโดนหาเรื่องก่อนด้วยเราแทบจะโดนต่อยเลย เพื่อนคนนั้นเป็นผช.เราเป็นผญ.คือมันเพราะเข้าใจผิดมันคิดว่าเราไปด่ามัน ทั้งๆที่เราไม่เคยยุ่งด้วย อยู่แต่กับเพื่อนเรานั่งคุยกับเพื่อนอยู่ดีๆโดนหาเรื่อง แทบจะลุกมาต่อยเราแบบว่าตกใจ และงงมากว่าเราผิดอะไรและเราทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ และได้ตั้งโน๊ตด่าเขาไป แล้วพอตอนเย็นวันนั้นครูท่านนั้นได้ทักมาในแชทกลุ่มห้องเชิงว่าเรา แรงมาก แต่ละคำ ปกติเรากับท่านจะสนิทกันมากแต่พอเราทะเลาะกับเพื่อน ก็ดูเหมือนครูจะไม่ชอบหน้าเรา จับผิดตลอด วันนี้ตอนเช้า แกก็จัดหนักเราเลยโดยที่เราไม่ได้พูด และครูไม่เคยจะถามเราบ้างเลบว่าเจออะไรมา ทำไมถึงทำแบบนั้นแล้วคือเรากับเพื่อนคนนั้นเคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรค้างคากันแล้ว เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ต่างคนต่างรู้สึกผิดกับคำำพูดตัวเอง แต่ครู ซึ่งเป็นบุคคลที่สาม ตามแซะ ตามกัดเรา ไม่เลิกไม่รา จะเอาผิดเราให้ได้ จะให้เราผิดให้ได้ ไม่ยอมฟังเราเลย  เรากลับบ้านมา นึกถึงเรื่องนี้แล้วเศร้าจนร้องไห้ ซึ่งมันแย่มากๆ แล้วคือแม่มาเห็นแม่เลยถาม ทุกอย่าง เราเล่าทุกอย่างให้แม่เราฟัง แม่เราโกรธมาก เพราะมาทำแบบนี้กับเรา ไม่มีความยุติธรรม บอกว่าไม่ต้องไปว่าเพื่อนคนนั้น ไม่ต้องไปว่าเขาสงสารเขาครอบครัวเขาไม่ปกติ เธออะมีครอบครัวดีอบอุ่น รู้จักให้อภัยบ้าง ปล่อยเขาไป ปกป้องคนผิด เอาเราไปพูดต่างๆนาๆ ครหาไปทั่ว เล่าแบบผิดๆ ทำให้ทุกคนทั้งครูท่านอื่น มองเราแปลกไป และแซะเราด้วยทั้งวัน เสียใจมาก แม่เราจึงโทรไปหาเพื่อที่จะเคลียร์กับครูท่านนี้น แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง และครูท่านนั้นบอกมาคำนึง เราแบบ เสียใจมาก คือ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ครูนาง(ชื่อนาวสกุลครู)จะไม่ชอยุ่งกับนางสาว(ชื่อเรา)จะไม่แตะต้อง เวลามีงานก็ไม่ต้องมาหา ไปหาครูท่านอื่น ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวต่อกัน แล้วว่าเราแบบ เหมือนพ่อแม่ไม่สั่งสอนด้วย แม่เราก็เลยไปรี๊ดแตก กำลังจะพูดอธิบายต่อ ครูพูดอย่างเดียวไม่ฟังเราและแม่ ครูตัดสายไป ไม่สนใจด้วย และเราก็โดนแต่คนครหา พูดต่างๆนาๆ แต่งเติมเสริมแต่ง พูดแย่ๆใส่ เวลาเดินผ่าน ทำท่ารังเกียจเรา ทำวางท่าเหมือนชนะเรา และเราก็งงมากๆ เราผิดอะไร เราอยู่ของเราดีๆ ทะเลาะกับเพื่อน แต่เคลียร์กันแล้วต่างคนต่างจับมือกัน และเป็นเพื่อนกันแล้ว แต่ครูมาจากไหน มันเป็นเรื่องของเรากับเพื่อนและมันจบไปแล้ว แต่ครูก็ยังยกเรื่องนี้มาแซะ ด่า พูดไม่จบไม่สิ้น เสียใจมาก ครั้งนึงเคยเคารพ และเคยคิดว่าครูดีๆมากๆ มองข้ามข้อเสียครูหมด แต่มันหลายครั้งที่ ครูมองข้ามเราไป ไม่เคยถามต้นสายปลายเหตุกับเรา ไม่ถามเราสักคำ รู้แล้วตัดสินเอง ไม่ฟังอะไรใดๆ ไม่สนว่าเราจะผิดเราจะถูก คือเสียใจมาก อยู่ที่ร.ร.ยากมาก ครูจ้องหาเรื่องตลอดเวลาเลย แถมเป็นครูที่ปรึกษาเรา อยู่ชุมนุมครูท่านนั้นด้วย เราแค่มาหาความเป็นธรรมให้ตัวเอง เพราะเราไมได้ทำอะไรผิด อยากจะบอกอยากจะอธิบาย กลับกลายเป็นเจาบอกว่าเป๋นคำแก้ตัว คือใช้ชีวิตในร.ร.ลำยากมากค่ะ โดนเล่นตลอด โดนแซะ โดนด่า แบบไม่ได้ผิดอะไร แล้วคือมีแต่คนเข้าใจเราผิดไปหมด เราคือไม่รู้จะทำยังไงต่อไป มีใครเคยมีเรื่องกับครูที่ปรึกษาที่อคติกับตัวเองบ้าง มีวิธีแก้ปัญหากันยังไงคะ คือแกจะทำร้ายเราทุกทาง ทำให้เรารู้สึกแย่ บอกรู้จักเราดีว่าเราเป็นยังไง เธอเป็นยังไงพ่อแม่เธอคฃจะเป็นแบบนั้น  คือเรา หมดคำจะพูด เหนื่อย ท้อ มันเหนื่อยไปหมดทุกอย่าง แล้วที่สำคัญเรากับเพื่อนจบแล้วไม่มีอะไรค้างคากัน คือครูเป็นอะไรกับเรามากไหมทำไมต้องมาทำแบบนี้กับเรา เอาเราไปประจานกับคนอื่นๆ  แล้วคือเราไม่รู้จะทำยังไงดี เราก็อยู่ม.6 อีก2-3เดือนก็เข้าหาวิทยาลัยแล้ว แต่เจอปัญหาแบบนี้มาตั้งแต่เหยียบเข้ามาที่โรงเรียนนี้เลย เรียนตั้งแต่ม.1ยันม.6 ทกคนมีวิธีแก้ปัญหากันยังไงคะ ช่วยเราด้วยค่ะ มันเสียใจแบบไม่รู้จะเสียใจยังไง