ปลิดปลิวใบพลิ้วพัดพลาง หมุนเคว้งลอยคว้าง
ทางราบลงสู่พื้นดิน
หลุดร่วงโรยหล่นรวยริน เศษส่วนขาดวิ่น
ลาสิ้นแล้วฤๅราแรม
ขอบฟ้าคราก่อนเรืองแวม แสงแต่งเส้นแต้ม
แทรกแซมสายรุ้งประกาย
วาดเขียนภาพสวยเฉิดฉาย เฉดสีระบาย
ลวดลายรอยเรขกริบคม
แต่ฝันเป็นเพียงวูบลม สุดท้ายถล่ม
ล้มลงหลงทิศบิดเบือน
คล้ายวันคลายคืนย้ายเคลื่อน หลับตื่นเสมือน
ลับเลือนออกห่างจากไป
ทรงกลดล้อมรอบแขไข มืดมนหม่นไหม้
ไร้หมู่มวลดาริกา
ดั่งรุธิระชลนา หลั่งไหลอาบหน้า
ว่าได้ยินไหมเสียงครวญ
ฝนสาดกระหน่ำกำสรวล ฝนกราวลั่นทวน
โหยหวนฝังในกมล
ไฟสุมทรวงปะทุท้น บางคราย้อนวน
บางหนเหลือซึ่งจาบัลย์
หัวใจขูดขีดกรีดกั้น ยากง่ายลืมกัน
พันธนารักครั้งจิตตรึง
อ้อนวอนสวดมนต์รำพึง ว่างเว้นรัดรึง
จวบถึงตราบนิรันดร์กาล
เข็มนาฬิกาวิญญาณ เวียนช้าช้าผ่าน
ไขลานตัวตนผันแปร
ล่องตามธุลีกระแส ปลดเปลื้องดวงแด
แลเฉกเช่นใบปลิดปลิว
🍁 ปลิดปลิว 🍂
ทางราบลงสู่พื้นดิน
ลาสิ้นแล้วฤๅราแรม
แทรกแซมสายรุ้งประกาย
ลวดลายรอยเรขกริบคม
ล้มลงหลงทิศบิดเบือน
ลับเลือนออกห่างจากไป
ไร้หมู่มวลดาริกา
ว่าได้ยินไหมเสียงครวญ
โหยหวนฝังในกมล
บางหนเหลือซึ่งจาบัลย์
พันธนารักครั้งจิตตรึง
จวบถึงตราบนิรันดร์กาล
ไขลานตัวตนผันแปร
แลเฉกเช่นใบปลิดปลิว