[CR] 10 หนังรัก หนังไทย ที่ดูไม่ว่ากี่รอบ ก็ไม่เบื่อ ตอนที่7/10

เคยบ้างไหม ที่ตัดรักจากอดีตไม่ได้ ขอแค่ได้ส่งความรู้สึกถึงเธอฝ่ายเดียวก็เพียงพอ ผมเป็นคนที่รู้สึกโชคดีที่ได้มีโอกาสอยู่ในยุคที่ยังไม่มีมือถือหรือEmail สมัยเรียนจนจบอินเตอร์เน็ตก็ยังไม่มี การติดต่อกับใครทำได้เพียงโทรแบบสาย และเขียนจดหมายใส่ซอง ข้อดีของการเขียนจดหมายรัก คือเราต้องใช้ความคิดกลั่นกรองอย่างถี่ถ้วนในความหมาย ก่อนที่จะได้ส่งออกไป หากเขียนผิดแม้แต่นิดเดียวจำต้องเขียนใหม่ทั้งหมด ผมน่าจะเข้าข่ายผู้เชี่ยวชาญในการเขียนจดหมายรักในยุคนั้น และได้รับจดหมายตอบกลับมาเรื่อยๆ ระยะหลังผมเลิกเขียนไปดื้อๆเป็นปี เพราะมีความรู้สึกว่าสาวใกล้ตัวหน้าตาดีก็มีมาก ทำไมต้องไปวนเวียนกับคนที่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะลงเอยกันได้ แต่ในที่สุดแล้ว ผมก็เลือกคนที่เราเคยติดต่อทางจดหมายมาเป็นคู่ชีวิต ใกล้ตัวเลยอกหักไปหลายคน หนังที่ผมดูบ่อยมันจะต่างออกไปนิดหน่อย คือเรื่องที่
7.เพื่อนสนิท

เรื่องราวความรักของพระเอก(หมู)ในเหตุการณ์4ปีก่อน ขณะเรียนวิจิตรศิลป์ที่เชียงใหม่ กับเหตุการณ์ปัจจุบันขณะที่หมูนั่งเรือไปเที่ยวเกาะพงัน ด้วยความอยากสัมผัสธรรมชาติแบบเต็มๆ หมูก็เลยขึ้นไปยืนสูดอากาศบนหลังคาเรือ คนขับเรือเผลอปล่อยพวงมาลัยเรือ ทำให้เรือเลี้ยวกระทันหัน หมูก็เลยตกลงมาขาหัก พอถึงเกาะ ต้องหามไปส่งรพ.ประจำเกาะ ได้พบกับพยายาบาลสาวสวย(นุ้ย) ด้วยความที่หมูไม่อยากที่จะไปเช่าบังกะโลอยู่ จึงพยายามที่จะนอนอยู่รพ.ให้นานๆ และได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับนุ้ย แต่ไม่ว่าอย่างไรหมูก็อดที่จะเขียนจดหมายไปหาเพื่อนสาวเหนือคนสนิท(ดากานดา) ที่สนิทกันต้องแต่เข้าเรียนเชียงใหม่กระทั่งจบมาไม่ได้
ฉากตัดมาย้อน4ปีก่อน สมัยหมูเข้าไปเรียนมหาลัยวันแรก ต้องหารายชื่อเพื่อนๆให้ได้อย่างน้อย10คน ทำให้หมูได้รู้จักดากานดา หมูก็รู้สึกถูกชะตา หลังจากนั้นมาทั้งคู่ก็ดูสนิทกัน สนิทกันแม้กระทั่งสามารถสั่งให้หมูไปขโมยไข่ที่คณะเกษตร จนต้องหนีเมื่อคนเฝ้าจับได้ ไข่ที่ใส่กระเป๋าเสื้อแตกย้อยออกมา ดากานดาก็เลยเรียกชื่อหมูเป็นไข่ย้อยมาตลอด ส่วนหมูก็เลยต้องแทนชื่อตัวเองเป็นไข่ย้อยไปโดยปริยาย วันหนึ่งดากานดาชวนหมูไปที่บ้าน ในฐานะเพื่อน ซึ่งพ่อกับแม่ก็ดีใจที่ลูกสาวรู้จักคบหากับผู้ชาย เพราะจนป่านนี้ยังไม่เห็นรักชอบใครสักคน ทั้งสองไปเที่ยวงานวัดจนเมาพับกลับมา ด้วยความที่ดากานดาจะต้องส่งงานวาดภาพคน จำเป็นต้องให้ไข่ย้อยชวนเพื่อนที่หน้าตาดีมาเป็นแบบ ทำให้ดากานดาและเพื่อนไข่ย้อยกลายเป็นแฟนกัน ซึ่งไข่ย้อยก็ต้องจำยอมรับบทบาทของตนเองที่ทำได้แค่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ
ตัดย้อนมาปัจจุบัน หมูที่แม้ว่าจะอยู่ใกล้พยาบาลสาวสวยก็ยังคงวนเวียนเขียนโปสการ์ดส่งหาดากานดา บอกเรื่องราวว่าตอนนี้อยู่ไหน ทำอะไร มีใครอยู่ใกล้ การได้อยู่ใกล้กับคนที่รู้สึกดี เหมือนสวรรค์ที่อยากให้เวลามันหยุดนิ่ง นุ้ยพาหมูซ้อนมอเตอร์ไซด์เปลี่ยนบรรยาศไปเที่ยวชายหาด เพราะนุ้ยอยากให้หมูวาดรูปตนเองให้ จนเข้าตานักท่องเที่ยว ทำรายได้มากมายจากการรับจ้างวาดรูปตนเอง จนสามารถออกจากรพ.มาเช่าบ้านบนเกาะ แต่ถึงกระนั้น หมูก็ยังไม่เคยแสดงท่าทีว่ารักหรืออยากจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับใครในที่นี่ แม้ว่าทั้งหมูและนุ้ยจะรู้สึกผูกพันธ์กันเท่าไร หมูวาดรูปนุ้ยจะเสร็จ ก็เดินทางนั่งเรือออกจากเกาะไปโดยไม่ได้ร่ำลา ทำให้นุ้ยเสียใจมาก หมูเดินทางเข้าฝั่งเพราะต้องการนำจดหมายและโปสการ์ดที่เขียนไว้มายาวนานแต่ไม่ต้องการส่ง ใส่กล่องพัสดุส่งให้ดากานดา แล้วตัดสินใจนั่งเรือกลับมาหานุ้ยที่เกาะพงัน