ไม่อยากคุยกับแม่แล้ว

บางทีที่เราถามดีๆก็ใส่อารมณ์ เราก็ไม่เข้าใจว่าทำอะไรผิดจนบางครั้งก็แอบนึกในใจว่าไม่อยากพูดด้วยแล้ว ล่าสุดเราถามเขาว่าเราสวยมั้ย เขาบอกหน้าก็มัน แป้งก็ไม่ทาให้หน้านวลหน้าดำปี๋ ปากก็ไม่อมชมพู หน้าอย่างซีดเอาอะไรมาสวย บอกกี่รอบแล้วให้ทาแป้งทาลิปไม่ใช่หน้าเหมือนผี แล้วแบบนี้จะเอาอะไรมาสวย ระหว่างคนหน้าซีดกับคนแต่งหน้าสวยจะเลือกอะไรหล่ะ เขาก็เลือกคนแต่งหน้ากันสิ อยากสวยก็แต่งหน้า    รู้อยู่ไม่สวยแต่พูดดีๆได้มั้ยถ้าคนอื่นไม่แคร์หรอกนะแต่นี่แม่ไง