ความรักควรไปต่อหรือยังไงดี?

เรื่องมีอยู่ว่า ตอนที่เราคบกับแฟนเนี่ย เรายังเป็นวัยรุ่น เรายังไม่ได้มองการไกลขนาดนั้นแต่พอเรามาถึงจุดนึงที่อายุ 26 ปี มุมมองความรักของเราได้เปลี่ยนไป มันเพิ่มขึ้นมาเรื่องความมั่นคงการใช้ชีวิตในอนาคตทุกอย่าง อยู่ๆแฟนเรามาคุยเรื่อง แต่งงาน เราคบกับแฟนมาจะ4ปี เราเป็นม้งทั้งคู่ แฟนเรามีพี่น้องสามคนเป็นผู้ชายหมดเลยแฟนเราเป็นลูกคนเล็กสุด ซึ่งในวัฒนธรรมม้งลูกคนเล็กจะต้องดูแลพ่อแม่ โอเคอันเนี่ยเราเข้าใจ แต่สิ่งที่เราไม่เข้าใจคือเราไปบ้านเขาแต่การต้อนรับของพ่อแม่เขา เหมือนเขาจะไม่ต้อนรับ ไม่ว่าจะเป็นพี่ชายหรือพี่สะใภ้ ตรงนี้แหละเป็นสิ่งที่เราหนักใจที่สุด ซึ่งเราไปบ้านเขามาแล้วสามรอบ การต้อนรับเหมือนเดิม เราไม่ได้กลัวเลยนะที่จะต้องตื่นตีห้ามาทำกับข้าวตื่นตีหนึ่งตีสองตีสามมาทำสวนแต่สิ่งเดียวที่เรากลัวคือ ถ้าเราเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้นแล้ว แฟนเราเป็นคนเดียวที่รักเราแล้วถ้าวันนึงเค้าเลือกที่จะฟังแม่เขามากกว่าเรา วันนั้นเราจะไม่เสียใจเองหรอ บางคนอาจจะบอกว่าอย่าไปกลัวมันเลย มันเป็นเรื่องของ อนาคต ซึ่งเราคิดว่าเราไม่อยากหย่าในอนาคตไง เราเลยคิดไตร่ตรองและหนักแบบ นี้ เพราะถ้าเราเข้าไปอยู่แล้วโดนรังแกหรือไม่ชอบขี้หน้าเราเนี่ย เราก็คิดว่าเราทนไม่ได้ ไม่รู้จะอธิบายไงให้ทุกคนเข้าใจแต่การเป็นสะใภ้ม้งไม่ใช่เรื่องง่ายทำอะไรไม่เคยถูก ถูกอยู่อย่างเดียวคือถูกนินทา ถามว่าเรารักแฟนเราไหมเราบอกเลยนะว่ารัก แต่พอมาเจอครอบครัวเขาแล้วเรารู้สึกท้อรู้สึกไม่อยากไปต่อ แต่ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ที่กับการไม่มีเขา เราควรตัดไฟตั้งแต่ต้นลมด้วยการเลิกลาหรือยังไงดีทุกคน ??????????????? ( ปัจจุบันเรากับแฟนแยกกันอยู่นะ )