ตอนเด็กๆผมไม่ชอบเด็กช่างมากครับ จากทั้งข่าวความรุนแรงทั้งการปลูกฝังในครอบครัวแต่พออายุ20เริ่มออกกำลังกาย กล้ามเนื้อสรีระเริ่มแตกหนุ่ม ทรงผมเป็นลอนแบบหนุ่มกรรชัยแบบธรรมชาติ
ใครๆก็ทักว่าทรงช่าง  ชาวบ้านสังคมมองด้วยสายตาหวาดกลัวรังเกียจทักแต่จะให้ไปเรียนช่างไปทำงานอู่อยู่นั่น เพื่อนก็เริ่มกลัวผม  ทั้งๆเรียนครูดนตรี นักเรียนก็ไม่เคารพเพราะบอกว่าเราทรงช่างจะมาตีซี้ปีนเกลียว ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ชอบใช้ความรุนแรงหยาบคาย แต่ไหนแต่ไรเป็นคนอ่อนโยนสุภาพ ผมรับไม่ได้ที่สังคมยัดเยียดผมไปในทางที่ผมเกลียด ผมก็แค่โตตามวัย รู้สึกไม่แฟร์เลย   ผมไม่ชอบการที่สังคมตัดสินคนจากรูปลักษณ์แบบนี้ เรื่องนี้กระทบกระเทือนจิตใจผมถึงขั้นเป็นซึมเศร้า