ผมเพิ่งจะมีเวลาว่าง มาพักผ่อน เห็นผืนป่ามืดๆ จึงนึกถึงเรื่องราวในวัยเด็กอีกครั้ง เริ่มจาก >> เจอเรื่องแปลกๆ >> สงสัย >> ไม่เชื่อ >> พิสูจน์ด้วยตัวเอง
คนที่ผมจะพูดถึงต่อไปนี้ บางคนมีชีวิตอยู่ บางคนเสียไปแล้ว ก็ขออนุญาตใช้นามสมมุตินะครับ
**โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
อยากแชร์เรื่องที่ตัวเองเจอมา เผื่อพี่ๆน้องๆท่านไหนมีประสบการณ์คล้ายกันมาเล่าสู่กันฟังได้
ผมมีพี่น้อง 3 คน ผมคนเล็กสุด อายุ 6 ขวบ เมื่อตอนเด็ก รถจะมาชนประสานงาหน้าบ้านผมบ่อยมาก 90% คือตอนที่ผมอยู่หน้าบ้านพอดี ผมจะเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ชน กระแทก คนลอยขึ้นฟ้า ตกลงมาตาย สักพักก็มีรถมาเก็บศพ แบบนี้อยู่หลายครั้ง แล้วแต่ว่าครั้งไหน คนจะลอยไปทางไหน บางคนโดนลากซ้ำไปกับถนน บางคนกระแทกตัวลอยขาชี้ฟ้า หัวปักลงคูน้ำข้างทาง บางเคสที่คนขับยังหายใจโรยรินรอการช่วยเหลืออยู่ภายในรถ ชาวบ้านที่ไปมุงถามว่า ขับมายังไง รู้ไหมที่นี่ชนกันบ่อยนะ คนขับตอบว่า ผมเห็นแค่ถนนโล่งๆไม่มีรถครับ นั่นคือสิ่งที่เด็ก 6 ขวบ อย่างผมได้ยินจากปากคนขับ
บางคนที่เดินๆ แล้วก็มาเป็นลมตายอยู่หน้าบ้าน คนแถวนั้นบอกเค้าลงแดงเพราะกินเหล้ามาก เด็กอย่างผมก็ไม่ได้คิดอะไร แค่รู้ว่ามีคนตายอีกแล้ว
บางคืนกลางดึกมีคนทะเลาะกันปาระเบิดหน้าบ้าน เสียชีวิต เป็นข่าวดังลงหนังสือพิมพ์อยู่พักนึง
มีแก๊งเพื่อนข้างบ้านชวนปั่นจักรยานเล่นขายของ ผมก็ไปเล่นด้วยบ่อยๆ
แต่เวลาเพื่อนไม่มาชวน ผมก็เล่นคนเดียว เคยเอาไข่ดิบที่บ้านมาตีรวมกันใส่ผักใส่ดอกไม้ แล้วไม่รู้นึกยังไง จำลองว่าตัวเองมีลูกค้ามาขอซื้อ เลยต้องเอาไปให้ แล้วผมก็เดินเอาเมนูนี้ไปเสิร์ฟเค้าที่ทางสามแพร่ง ใกล้บ้าน
แล้วพูดว่า กินกันให้อร่อยน้าา แล้วเดินกลับบ้านโดยไม่ได้คิดอะไร
พอผ่านไปสามสี่วัน ไม่มีใครมาชวนผมไปเล่นขายของ
ผมก็เล่นคนเดียวแบบนี้อีก
ทำแบบนี้อยู่ ราวๆ 7-8 ครั้ง
แถวนั้นก็ไม่มีอุบัติเหตุอีกเลย
(อันนี้ไม่รู้บังเอิญรึป่าวนะ เพราะตอนนั้นผมเด็กมาก ไม่ได้คิดอะไร มาย้อนคิดตอนโต)
ลักษณะบ้านผมเมื่อพ.ศ.2537
ในตอนนั้นอยู่ริมถนนใหญ่ ใกล้ทางสามแพร่ง ค้าขายของเยอะที่สุดในอำเภอเรียกว่าเป็นเซเว่นได้เลย ขายของชำ ขายผักสดครบครัน จัดทำเป็นชุดต้มยำ เขียวหวาน ชุดพะโล้ พร้อมแกง หน่อไม้แม่ก็ไปขุดเอง ผ้าไตรจีวร ขายรถจักรยาน ขายอุปกรณ์สแตนเลส ถังแก๊สมีทุกขนาด น้ำดื่มมีทุกขนาด เหล้าบุหรี่กาแฟมีครบ
แม่กับป้าจะช่วยกัน ส่วนพ่อจะทำงานตามแพชชั่นตัวเอง เอาความชอบเป็นที่ตั้งซะมากกว่า
แม่จะจ้างพี่เลี้ยงคนนึงมาช่วยดูลูกช่วยซักผ้า แบบไม่ประจำ (พี่คนนี้โก๊ะๆหน่อย ขี้ตกใจ แต่เค้ารักแม่ เค้าว่าแม่เก่งขยันและใจบุญชอบช่วยเหลือคนอื่น เค้าบอกแม่คือไอดอลในชีวิตเค้า)
แต่ในบ้านจะมีห้องอยู่ห้องหนึ่ง พ่อจะสะสม หนังสัตว์หายาก หัวสัตว์ ของจริงที่สตาฟไว้ โครงกระดูก สัตว์ป่าสงวน พวกเราจะไม่ชอบห้องนี้ แม่ก็จะบอกให้เอาไปทิ้ง พ่อก็ไม่ฟัง คนที่เคยเข้ามาก็จะเจอเรื่องแปลกๆ พี่สาวผมก็เคยเห็นผีเด็กวิ่งผ่านบริเวณห้องนี้
แต่เราไม่เคยเจอ พอจะรู้สึกแว้ปๆบ้าง
แต่เราไม่นับว่าเจอ ก็เราไม่เชื่อ
เคยมีคนมาขโมยบุหรี่หน้าร้าน แม่เดินออกมาหน้าบ้าน ทันเห็นหน้าเค้าพอดี แต่เค้ารีบวิ่งออกไป ไม่ยอมจ่ายเงิน ผ่านไปไม่นาน…เค้าขี่มอไซค์ถูกรถชนตายคาที่บนถนนหน้าบ้านเรา
วันเกิดผมอายุ 7 ขวบ ไปทำบุญที่วัดฟังที่ผู้ใหญ่แถวนั้นพูดเรื่องทางสามแพร่ง ตอนนั้นเราก็คิดแล้วว่า ไม่เชื่อ เพราะทำไมทางสามแพร่งที่อื่นไม่เห็นเกิดเหตุบ่อยเท่าที่นี่เลย คงเป็นความบังเอิญมากกว่า
แต่ที่แปลกใจคือ ถนนหน้าบ้านไม่มีหลุมไม่มีน้ำขัง เป็นถนนเส้นหลักเรียบตรงยาวสวย ไม่มีอะไรบดบัง ทำไมคนที่ประสบเหตุ ชอบบอกว่า มองไม่เห็นคน ไม่เห็นรถ
หรือนี่คือสิ่งที่เค้าเรียกว่า ผีบังตา ?
ประสบการณ์พิสูจน์สิ่งลี้ลับ
คนที่ผมจะพูดถึงต่อไปนี้ บางคนมีชีวิตอยู่ บางคนเสียไปแล้ว ก็ขออนุญาตใช้นามสมมุตินะครับ
**โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
อยากแชร์เรื่องที่ตัวเองเจอมา เผื่อพี่ๆน้องๆท่านไหนมีประสบการณ์คล้ายกันมาเล่าสู่กันฟังได้
ผมมีพี่น้อง 3 คน ผมคนเล็กสุด อายุ 6 ขวบ เมื่อตอนเด็ก รถจะมาชนประสานงาหน้าบ้านผมบ่อยมาก 90% คือตอนที่ผมอยู่หน้าบ้านพอดี ผมจะเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ชน กระแทก คนลอยขึ้นฟ้า ตกลงมาตาย สักพักก็มีรถมาเก็บศพ แบบนี้อยู่หลายครั้ง แล้วแต่ว่าครั้งไหน คนจะลอยไปทางไหน บางคนโดนลากซ้ำไปกับถนน บางคนกระแทกตัวลอยขาชี้ฟ้า หัวปักลงคูน้ำข้างทาง บางเคสที่คนขับยังหายใจโรยรินรอการช่วยเหลืออยู่ภายในรถ ชาวบ้านที่ไปมุงถามว่า ขับมายังไง รู้ไหมที่นี่ชนกันบ่อยนะ คนขับตอบว่า ผมเห็นแค่ถนนโล่งๆไม่มีรถครับ นั่นคือสิ่งที่เด็ก 6 ขวบ อย่างผมได้ยินจากปากคนขับ
บางคนที่เดินๆ แล้วก็มาเป็นลมตายอยู่หน้าบ้าน คนแถวนั้นบอกเค้าลงแดงเพราะกินเหล้ามาก เด็กอย่างผมก็ไม่ได้คิดอะไร แค่รู้ว่ามีคนตายอีกแล้ว
บางคืนกลางดึกมีคนทะเลาะกันปาระเบิดหน้าบ้าน เสียชีวิต เป็นข่าวดังลงหนังสือพิมพ์อยู่พักนึง
มีแก๊งเพื่อนข้างบ้านชวนปั่นจักรยานเล่นขายของ ผมก็ไปเล่นด้วยบ่อยๆ
แต่เวลาเพื่อนไม่มาชวน ผมก็เล่นคนเดียว เคยเอาไข่ดิบที่บ้านมาตีรวมกันใส่ผักใส่ดอกไม้ แล้วไม่รู้นึกยังไง จำลองว่าตัวเองมีลูกค้ามาขอซื้อ เลยต้องเอาไปให้ แล้วผมก็เดินเอาเมนูนี้ไปเสิร์ฟเค้าที่ทางสามแพร่ง ใกล้บ้าน
แล้วพูดว่า กินกันให้อร่อยน้าา แล้วเดินกลับบ้านโดยไม่ได้คิดอะไร
พอผ่านไปสามสี่วัน ไม่มีใครมาชวนผมไปเล่นขายของ
ผมก็เล่นคนเดียวแบบนี้อีก
ทำแบบนี้อยู่ ราวๆ 7-8 ครั้ง
แถวนั้นก็ไม่มีอุบัติเหตุอีกเลย
(อันนี้ไม่รู้บังเอิญรึป่าวนะ เพราะตอนนั้นผมเด็กมาก ไม่ได้คิดอะไร มาย้อนคิดตอนโต)
ลักษณะบ้านผมเมื่อพ.ศ.2537
ในตอนนั้นอยู่ริมถนนใหญ่ ใกล้ทางสามแพร่ง ค้าขายของเยอะที่สุดในอำเภอเรียกว่าเป็นเซเว่นได้เลย ขายของชำ ขายผักสดครบครัน จัดทำเป็นชุดต้มยำ เขียวหวาน ชุดพะโล้ พร้อมแกง หน่อไม้แม่ก็ไปขุดเอง ผ้าไตรจีวร ขายรถจักรยาน ขายอุปกรณ์สแตนเลส ถังแก๊สมีทุกขนาด น้ำดื่มมีทุกขนาด เหล้าบุหรี่กาแฟมีครบ
แม่กับป้าจะช่วยกัน ส่วนพ่อจะทำงานตามแพชชั่นตัวเอง เอาความชอบเป็นที่ตั้งซะมากกว่า
แม่จะจ้างพี่เลี้ยงคนนึงมาช่วยดูลูกช่วยซักผ้า แบบไม่ประจำ (พี่คนนี้โก๊ะๆหน่อย ขี้ตกใจ แต่เค้ารักแม่ เค้าว่าแม่เก่งขยันและใจบุญชอบช่วยเหลือคนอื่น เค้าบอกแม่คือไอดอลในชีวิตเค้า)
แต่ในบ้านจะมีห้องอยู่ห้องหนึ่ง พ่อจะสะสม หนังสัตว์หายาก หัวสัตว์ ของจริงที่สตาฟไว้ โครงกระดูก สัตว์ป่าสงวน พวกเราจะไม่ชอบห้องนี้ แม่ก็จะบอกให้เอาไปทิ้ง พ่อก็ไม่ฟัง คนที่เคยเข้ามาก็จะเจอเรื่องแปลกๆ พี่สาวผมก็เคยเห็นผีเด็กวิ่งผ่านบริเวณห้องนี้
แต่เราไม่เคยเจอ พอจะรู้สึกแว้ปๆบ้าง
แต่เราไม่นับว่าเจอ ก็เราไม่เชื่อ
เคยมีคนมาขโมยบุหรี่หน้าร้าน แม่เดินออกมาหน้าบ้าน ทันเห็นหน้าเค้าพอดี แต่เค้ารีบวิ่งออกไป ไม่ยอมจ่ายเงิน ผ่านไปไม่นาน…เค้าขี่มอไซค์ถูกรถชนตายคาที่บนถนนหน้าบ้านเรา
วันเกิดผมอายุ 7 ขวบ ไปทำบุญที่วัดฟังที่ผู้ใหญ่แถวนั้นพูดเรื่องทางสามแพร่ง ตอนนั้นเราก็คิดแล้วว่า ไม่เชื่อ เพราะทำไมทางสามแพร่งที่อื่นไม่เห็นเกิดเหตุบ่อยเท่าที่นี่เลย คงเป็นความบังเอิญมากกว่า
แต่ที่แปลกใจคือ ถนนหน้าบ้านไม่มีหลุมไม่มีน้ำขัง เป็นถนนเส้นหลักเรียบตรงยาวสวย ไม่มีอะไรบดบัง ทำไมคนที่ประสบเหตุ ชอบบอกว่า มองไม่เห็นคน ไม่เห็นรถ
หรือนี่คือสิ่งที่เค้าเรียกว่า ผีบังตา ?