สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเขียนเรื่องกรรมที่ตัวเองเคยทำไว้ สิ่งที่ผมทำมันส่งผลต่อการใช้ชีวิตของผมจนถึงปัจจุบัน เข้าเรื่องเลยละกัน. ผมชื่อ @@@ เรียนไม่จบ ม 6 เเก้ 0 ไม่เสร็จ เเต่ไปสมัครเรียนต่อในมหาวิทยาลัย คุณคิดว่าผมจะอยู่ในรั้วมหาลัยได้กี่ปีครับ เเน่นอน ไม่เกิน1ปี เขาก็จะเอารายชื่อตกหล่นออกหมด.........หลังจากนั้นความคิดเรื่องนี้มันก็ทำลายสุขภาพจิตใจผมทุกคืน ก่อนนอน ผมมักจะนอนไม่หลับ เพราะเพราะเรื่องที่ตัวเองก่อ โกหกเเม่ว่ามาเรียนมหาลัย (โคตรรู้สึกผิด)ผมจะเริ่มเข้าเรื่องเลยละกัน ในวันที่ผมย้ายมาผมก็ลงเรียนอะไรปกติ เผื่อฟลุ๊ครายชื่อไม่ตกหล่น(ความคิดสั้นๆ55555)ตอนนั้นวัยรุ่นยังคิดอะไรไม่ได้สักอย่างเลย พอถึงวันเรียนช่วงเทอมเเรกมันยังจะมีชื่ออยู่เเหละครับโชคดีด้วยที่ช่วงนั้นเป็นช่วงที่โควิดระบาดเลยได้เรียนออนไลน์ เเต่พอเทอม2ถึงเวลาจ่ายค่าเทอม เขาก็จะเอาชื่อออกเพราะเราไม่มีใบเกรดไปส่ง. หลังจากนั้นมีวันหนึ่งผมปัดทินเดอร์เเล้วเจอผู้หญิงหลายคน ผมเจ้าชู้มาก นัดมาเจอก็หลายคนเเต่ก็ไม่โอเคสักคนจนมาเจอผู้หญิงคนนี้ ผมจะเรียกผู้หญิงคนนี้ว่าน้องเเล้วกันนะครับเราคุยกันปกตินัดเจอกันเหมือนคนอื่นๆ เดทกันวันเเรกร้านหมูทะ......
หลังจากนั้นเราก็คบกันเหมือนคู่รักคู่อื่นๆ...ส่วนตัวผมจะมีนิสัยเป็นคนที่โมโหเเล้วอารมณ์ร้อน (มันวัยรุ่นอะ บอกเเล้วคิดอะไรไม่ได้สักอย่าง)วันเเรกผมก็ชวนน้องเขามานอนห้องด้วยเลย55555 เเต่ไม่ได้ทำไรกันนะครับ เเค่มันรู้สึกเหงาๆหลังจากนั้นวันที่2เราก็ตัวติดกันยาวเลย เสาร์อาทิตย์ ผมจะกลับบ้าน...หลังจากนั้นเราก็คบกันอยู่ด้วยกัน ช่วงเเรกๆผมก็ไม่ได้รู้สึกชอบน้องเขามากขนาดนั้นครับ เเต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทั้งความสามารถ ทั้งหน้าตาน้องก็โอเค น้องเป็นคนฉลาด พูด ENG คล่องมาก ถือว่าเป็นผู้หญิงที่โคตรเพอร์เฟคเลย เเต่ตอนนั้นผมเรื่องมากไปหน่อย เพราะผมเพิ่งอกหักจากคนก่อนหน้านั้นมาด้วย ผมเลยทั้งไทป์ตัวเองว่าถ้าจะหาเเฟนใหม่ต้องหน้าเหมือนคนเก่า (โคตรเลือกเยอะอะ ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีอะไรดีเลย สมเพชตัวเองโคตรน่าอายโคตรเด็กน้อย) พอนานๆวันไป......ชื่อในมหาลัยผมมันก็ตกหล่นพ้นสภาพนิสิต น้องเลยรู้ว่าผมไม่ได้เรียนเเล้ว ผมเลยโกหกน้องว่าจะกลับมาเรียนมหาลัยเหมือนเดิมโกหกน้องทุกเรื่องๆเลย เรื่องที่ไม่จบ ม 6 ด้วย เเถว่าคณะที่เรียนอยู่มันไม่ชอบบ้าง (โคตรรู้สึกผิด)ผมเลยโกหกน้องต่อไปว่าจะรอจับใบดำใบเเดงก่อนปีเเรก ปีที่ 2 ผมค่อยจะลงเรียนตอนนั้นมันรู้สึกผูกพันกันโคตรๆ ผมทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันให้นานที่สุด ตัวติดกัน24ชมเลย ช่วงเเรกๆ เวลาผมจะกลับบ้านน้องจะงอเเงเลย น้องร้องไห้ไม่อยากให้ผมกลับ5555555น่ารักจังเเฟนใครเนี่ย.....บางคืน ผมนอนคิดจะหาวิธีเลิกกับน้องเพราะผมอยู่ที่นี่ได้อีกไม่นาน ผมโคตรรู้สึกผิดกับตัวเอง ผิดกับพ่อเเม่ ผิดกับน้องเลย เเต่พอมันขึ้นหลังเสือเเล้ว มันลงไม่ได้จริงๆอะ 5555 หยอกๆนะครับ ผมไม่รู้จะบอกเเม่ยังไง จนอยู่กับน้องครบ3ปี...ปีสุดท้ายเรามาอยู่หอด้วยกัน...
ผมคิดไว้ว่าสักวันยังไงเเม่ก็ต้องรู้ความจริงผมก็จะต้องกลับไปอยู่บ้าน ผมทำตัวไม่เอาไหนมากๆ เเต่ด้วยหัวใจตอนนี้ผมโคตรรักโคตรอยากอยู่กับน้องเลย เเต่เราไม่รู้หรอกครับ ว่าคำพูดหรือการกระทำเรามันเเอบทำร้ายคนรอบข้างตอนไหนบ้าง ผมหาวิธีทำทุกอย่างที่ทำให้เราได้อยู่ด้วยกันทำงานหนัก จนล้มป่วย.
.ระหว่างนอนอยู่ที่โรงพยาบาลผมเลยคิดในหัวว่าจะกลับไปเรียนอยู่ที่บ้านเกิด บอกความจริงเเม่ทุกอย่าง เเต่มันก็สายเกินไป...เเม่ผมทักไปถามน้องว่า ผมได้ไปเรียนมั้ย น้องเลยบอกความจริงเเม่ทุกอย่าง เรื่องที่ผมไม่ได้เรียน เรื่องที่ผมโกหกว่ากำลังเรียนมหาลัย สุดท้ายน้องก็ไม่ทนกับผู้ชายห่วยๆอย่างผม
ผมบอกตรงๆเลยครับ ว่าผมทำใจไม่ได้จริงๆสิ่งที่ผมทำมันคงเป็นเวรกรรม ที่ทำไว้กับพ่อเเม่ กับตัวเอง รวมถึงลากน้องเข้ามาเกี่ยวด้วย มันเลยส่งผลกระทบต่อจิตใจผมมาถึงทุกวันนี้......ตอนนี้ผมได้กลับมาเรียนที่บ้าน ตั้งใจเรียน เเละเลิกสูบกัญชาไปตลอดกาลผมมีเเฟนใหม่เเล้ว เเต่ในใจผมยังคิดถึงน้องอยู่เลยครับ สิ่งที่น้องทำกับผมมันโคตรเกินของทำว่าหน้าที่เเฟนเลยผมเมากัญชาทุกวัน น้องคอยขับรถพาไปกินข้าว คอยเลี้ยงหมูกระทะ ปล่อยให้น้องอยู่คนเดียวส่วนตัวผมก็ออกไปเมากัญชากับเพื่อน มีครั้งหนึ่ง ผมจะออกไปกินเหล้ากับเพื่อน น้องไม่อยากให้ไป น้องร้องไห้ ทะเลาะกันดึงเสื้อผมเเทบขาด555555มองย้อนกลับไปมันเป็นการกระทำที่โคตรน่ารักเลยมีหลายเหตุการณ์มากๆครับ ผมเล่าไม่หมดจริงๆ55555
ตามหัวข้อเลยครับ ผมอยากขอโทษน้องกับเรื่องทั้งหมดที่ผมเคยก่อไว้กับน้อง อยากให้น้องอโหสิกรรมให้ผู้ชายคนนี้ด้วย ...หลังจากนั้นพ่อผมเสีย เเละนี่คือจุดเปลี่ยนของชีวิตผมอย่างเเท้จริง....ตอนนี้ผมโคตรทรมาน ผมคิดถึงเวลาที่เคยเสียไป คิดถึงคุณพ่อที่เสียไป คิดถึงเเฟนเก่าที่เคยทำอะไรไม่ดีไว้
ตอนนี้กลับมาคิดผมมันโง่เองที่ไม่ทำอนาคตตัวเองให้มันดี ผมดีใจด้วยซ้ำ ที่น้องเลิกกับผม เเต่ผมก็ยังเสียใจกับการกระทำของตัวเองอยู่ดี
โคตรทรมาณ
เรื่องนี้คงเป็นอุทาหรณ์ ให้ใครหลายๆคนนะครับ การที่เราทำตัวเหลวเเหลก ทำให้เราเสียทุกอย่าง เสียอนาคต เสียเวลา เสียคนที่เรารักมากที่สุดไปพร้อมกัน2คนภายในระยะเวลาไม่กี่ปี เเม่ผมต้องทำงานหนัก เพื่อส่งผมเรียนต่อให้จบ อีกอย่างผมทำให้ครอบครัวตัวเองต้องลำบาก การกระทำผมไม่ควรเกิดมาเป็นคนเลย
******นี่เเหละ ผลกรรมที่เเท้จริง*******
อยากขอโทษคนที่ไม่เคยได้ขอโทษ
หลังจากนั้นเราก็คบกันเหมือนคู่รักคู่อื่นๆ...ส่วนตัวผมจะมีนิสัยเป็นคนที่โมโหเเล้วอารมณ์ร้อน (มันวัยรุ่นอะ บอกเเล้วคิดอะไรไม่ได้สักอย่าง)วันเเรกผมก็ชวนน้องเขามานอนห้องด้วยเลย55555 เเต่ไม่ได้ทำไรกันนะครับ เเค่มันรู้สึกเหงาๆหลังจากนั้นวันที่2เราก็ตัวติดกันยาวเลย เสาร์อาทิตย์ ผมจะกลับบ้าน...หลังจากนั้นเราก็คบกันอยู่ด้วยกัน ช่วงเเรกๆผมก็ไม่ได้รู้สึกชอบน้องเขามากขนาดนั้นครับ เเต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทั้งความสามารถ ทั้งหน้าตาน้องก็โอเค น้องเป็นคนฉลาด พูด ENG คล่องมาก ถือว่าเป็นผู้หญิงที่โคตรเพอร์เฟคเลย เเต่ตอนนั้นผมเรื่องมากไปหน่อย เพราะผมเพิ่งอกหักจากคนก่อนหน้านั้นมาด้วย ผมเลยทั้งไทป์ตัวเองว่าถ้าจะหาเเฟนใหม่ต้องหน้าเหมือนคนเก่า (โคตรเลือกเยอะอะ ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีอะไรดีเลย สมเพชตัวเองโคตรน่าอายโคตรเด็กน้อย) พอนานๆวันไป......ชื่อในมหาลัยผมมันก็ตกหล่นพ้นสภาพนิสิต น้องเลยรู้ว่าผมไม่ได้เรียนเเล้ว ผมเลยโกหกน้องว่าจะกลับมาเรียนมหาลัยเหมือนเดิมโกหกน้องทุกเรื่องๆเลย เรื่องที่ไม่จบ ม 6 ด้วย เเถว่าคณะที่เรียนอยู่มันไม่ชอบบ้าง (โคตรรู้สึกผิด)ผมเลยโกหกน้องต่อไปว่าจะรอจับใบดำใบเเดงก่อนปีเเรก ปีที่ 2 ผมค่อยจะลงเรียนตอนนั้นมันรู้สึกผูกพันกันโคตรๆ ผมทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันให้นานที่สุด ตัวติดกัน24ชมเลย ช่วงเเรกๆ เวลาผมจะกลับบ้านน้องจะงอเเงเลย น้องร้องไห้ไม่อยากให้ผมกลับ5555555น่ารักจังเเฟนใครเนี่ย.....บางคืน ผมนอนคิดจะหาวิธีเลิกกับน้องเพราะผมอยู่ที่นี่ได้อีกไม่นาน ผมโคตรรู้สึกผิดกับตัวเอง ผิดกับพ่อเเม่ ผิดกับน้องเลย เเต่พอมันขึ้นหลังเสือเเล้ว มันลงไม่ได้จริงๆอะ 5555 หยอกๆนะครับ ผมไม่รู้จะบอกเเม่ยังไง จนอยู่กับน้องครบ3ปี...ปีสุดท้ายเรามาอยู่หอด้วยกัน...
ผมคิดไว้ว่าสักวันยังไงเเม่ก็ต้องรู้ความจริงผมก็จะต้องกลับไปอยู่บ้าน ผมทำตัวไม่เอาไหนมากๆ เเต่ด้วยหัวใจตอนนี้ผมโคตรรักโคตรอยากอยู่กับน้องเลย เเต่เราไม่รู้หรอกครับ ว่าคำพูดหรือการกระทำเรามันเเอบทำร้ายคนรอบข้างตอนไหนบ้าง ผมหาวิธีทำทุกอย่างที่ทำให้เราได้อยู่ด้วยกันทำงานหนัก จนล้มป่วย.
.ระหว่างนอนอยู่ที่โรงพยาบาลผมเลยคิดในหัวว่าจะกลับไปเรียนอยู่ที่บ้านเกิด บอกความจริงเเม่ทุกอย่าง เเต่มันก็สายเกินไป...เเม่ผมทักไปถามน้องว่า ผมได้ไปเรียนมั้ย น้องเลยบอกความจริงเเม่ทุกอย่าง เรื่องที่ผมไม่ได้เรียน เรื่องที่ผมโกหกว่ากำลังเรียนมหาลัย สุดท้ายน้องก็ไม่ทนกับผู้ชายห่วยๆอย่างผม
ผมบอกตรงๆเลยครับ ว่าผมทำใจไม่ได้จริงๆสิ่งที่ผมทำมันคงเป็นเวรกรรม ที่ทำไว้กับพ่อเเม่ กับตัวเอง รวมถึงลากน้องเข้ามาเกี่ยวด้วย มันเลยส่งผลกระทบต่อจิตใจผมมาถึงทุกวันนี้......ตอนนี้ผมได้กลับมาเรียนที่บ้าน ตั้งใจเรียน เเละเลิกสูบกัญชาไปตลอดกาลผมมีเเฟนใหม่เเล้ว เเต่ในใจผมยังคิดถึงน้องอยู่เลยครับ สิ่งที่น้องทำกับผมมันโคตรเกินของทำว่าหน้าที่เเฟนเลยผมเมากัญชาทุกวัน น้องคอยขับรถพาไปกินข้าว คอยเลี้ยงหมูกระทะ ปล่อยให้น้องอยู่คนเดียวส่วนตัวผมก็ออกไปเมากัญชากับเพื่อน มีครั้งหนึ่ง ผมจะออกไปกินเหล้ากับเพื่อน น้องไม่อยากให้ไป น้องร้องไห้ ทะเลาะกันดึงเสื้อผมเเทบขาด555555มองย้อนกลับไปมันเป็นการกระทำที่โคตรน่ารักเลยมีหลายเหตุการณ์มากๆครับ ผมเล่าไม่หมดจริงๆ55555
ตามหัวข้อเลยครับ ผมอยากขอโทษน้องกับเรื่องทั้งหมดที่ผมเคยก่อไว้กับน้อง อยากให้น้องอโหสิกรรมให้ผู้ชายคนนี้ด้วย ...หลังจากนั้นพ่อผมเสีย เเละนี่คือจุดเปลี่ยนของชีวิตผมอย่างเเท้จริง....ตอนนี้ผมโคตรทรมาน ผมคิดถึงเวลาที่เคยเสียไป คิดถึงคุณพ่อที่เสียไป คิดถึงเเฟนเก่าที่เคยทำอะไรไม่ดีไว้
ตอนนี้กลับมาคิดผมมันโง่เองที่ไม่ทำอนาคตตัวเองให้มันดี ผมดีใจด้วยซ้ำ ที่น้องเลิกกับผม เเต่ผมก็ยังเสียใจกับการกระทำของตัวเองอยู่ดี
เรื่องนี้คงเป็นอุทาหรณ์ ให้ใครหลายๆคนนะครับ การที่เราทำตัวเหลวเเหลก ทำให้เราเสียทุกอย่าง เสียอนาคต เสียเวลา เสียคนที่เรารักมากที่สุดไปพร้อมกัน2คนภายในระยะเวลาไม่กี่ปี เเม่ผมต้องทำงานหนัก เพื่อส่งผมเรียนต่อให้จบ อีกอย่างผมทำให้ครอบครัวตัวเองต้องลำบาก การกระทำผมไม่ควรเกิดมาเป็นคนเลย