ตอนไปหาหมอครั้งแรก เราโกหกหมอว่าตัวเองเครียด ที่จริงแล้วเราไม่รู้สึกอะไรเลย หัวใจว่างเปล่า รู้สึกเหมือนเป็นกระป๋องเปล่าข้างในกลวงโบ๋ มันใช่ความเหงารึเปล่า เราไม่อยากจะทำอะไร แม้รู้อยู่เต็มอกว่าถ้าลาเรียนบ่อยเกรดต้องออกมาแย่ แต่ก็ยังจะลา แต่ลาก็ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีขึ้น อาจเป็นเพราะอากาศในตอนเช้าในฤดูหนาวเลยทำให้ตัวเราหมองหม่น หรือแสงอาทิตย์ที่สาดส่องจนต้องปิดตา ไม่ว่าจะด้วยอะไร เรานึกอนาคตตัวเองไม่ออก เพียงแค่ใช้เวลาให้หมดไปในแต่ละวันเพื่ออะไรสักอย่าง เราเคยคิดที่จะอยากตาย แต่พอตอนนี้เรากลับไม่รู้สึกอะไร จริง ๆ แล้วการไปโรงเรียนก็ไม่ได้แย่ แต่เราแค่ไม่อยากไป อาจเป็นเพราะความเหนื่อยที่ต้องเดินไปมา อาจเป็นเพราะอาจารย์ที่สอนไม่รู้เรื่อง หรือเหตุผลทั้งหมดที่หามามันไม่ใช่คำตอบ จริง ๆ แล้วเราแค่รู้สึกเหงาใช่ไหม
ความรู้สึกนี้ ใช่ความเหงาหรือเปล่า