สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยคือเราไม่เด็กแล้ว อายุ 25+ ปี
ด้านครอบครัวเราเป็นลูกคนเดียว มีพ่อแม่ที่เปิดกว้างมาก สามารถคุยได้ทุกเรื่อง เคารพความเป็นส่วนตัวของเรา เราก็ไม่ค่อยมีอะไรปิดบังนะ ยกเว้นเรื่องนี้ ที่เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติที่ต้องปิดเป็นเรื่องลับ ไม่ควรเปิดเผยเกินไปหรือเอามาพูดในที่แจ้งกับพ่อแม่ คือสำหรับเรา เรารู้สึกเหมือนยังเป็นเด็กน้อยในสายตาของพ่อแม่อยู่ตลอด เลยไม่ค่อยอยากให้เค้ารับรู้ตัวเราในด้านนี้
เรื่องความสัมพันธ์เรายังไม่เคยมีแฟน เรื่องความสัมพันธ์ทางเพศไม่ต้องพูดถึงเลย คือ 0% แต่เรื่องของอารมณ์ความต้องการมันก็มีมาตามวัย แต่ว่าปีสองปีมานี้หลังจากชั่งใจมานานนน ใจนึงกลัวเก็บไม่มิด กลัวพ่อแม่รู้ กลัวสารพัด... แต่สุดท้ายก็แพ้ความรู้สึกว่าอยากลองอะไรแปลกใหม่บ้างเลยไปซื้อหาอุปกรณ์อย่างว่ามา คือมันไม่ได้ถึงขั้นโปร น่ากลัวมาเป็นข้าวหลามแบบนั้นนะคะ เป็นอุปกรณ์เล็กๆ เก็บซ่อนง่าย แต่มันก็ดูแล้วรู้แหละว่าใช้ทำอะไร ถามว่าเก็บยังไง คือเรามีกล่องเซฟเล็กๆที่บอกแม่ว่าเอาไว้เก็บเงินสำรอง แต่จุดประสงค์แท้จริงก็... นั่นแหละค่ะ55 ใจก็จะเตือนตัวเองตลอดว่าห้ามลืมไว้ข้างนอก ต้องเก็บและล๊อครหัสเซฟ เพราะพ่อกับแม่เราสามารถเข้าห้องได้ทุกเมื่อ ชาร์จไฟเฉพาะเมื่ออยู่คนเดียวและล๊อคห้องด้วยเท่านั้น แต่มันก็มาถึงวันที่ลืมจนได้
คือวันนั้นจะด้วยเผลอ ชั่งใจ หรืออะไรก็ไม่รู้ เราชาร์จไฟเสร็จต้องรีบออกจากบ้าน เลยโยนใส่กล่องของจุกจิกแล้วปิดฝาเอาไว้ แล้ววันนั้นแม่เราเข้ามาจัดห้อง คือเราเรียนอยู่แล้วยุ่งจนไม่มีเวลาจัดห้อง ห้องรก แม่เลยโทรมาถามว่าให้แม่ขึ้นไปเก็บห้องให้มั้ย เราก็รับๆไป.. ดันลืมนึกถึงว่าลืมของไว้นอกเซฟ พอกลับมาห้องถึงนึกขึ้นได้ว่า ชิบละ... แม่จะไปเจอมั้ยวะ เลยรีบไปที่ชั้นวางของ ใจตกถึงตาตุ่มเลย เพราะแม่จัดจนเรียบร้อยหมด แม้แต่กล่องตัวปัญหาอันนั้นก็วางชิดมุมเรียบร้อย เราก็เปิดดู แอบหวังว่าถ้าของข้างในเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนก็อาจแปลว่าแม่ไม่เจอก็ได้ แต่ข้างในกล่องแม่เก็บของอย่างอื่นที่ไม่เคยมีในนั้นลงไปด้วย และมีไอ้ของเล่นของเราวางอยู่ด้านบน
คือแบบนี้เห็แล้วแน่ๆแบบ 100%
ถามว่าแล้วมีโอกาสมั้ยที่แม่จะไม่ทราบว่าคืออะไร.. เราว่าก็มีค่ะ แต่แม่เราเป็นคนที่ถ้าเจออะไรแปลกๆเข้า จะมาถามเราค่ะว่าอันนี้คืออะไร แต่แบบนี้ผิดวิสัยแม่มากๆ คือมันเป็นของแปลกๆ มาอยู่ในกล่องที่ไม่ควรอยู่ ถ้าแม่ไม่มาถามว่าคืออะไร แต่เลือกเงียบ ก็น่าจะอนุมานได้เลยค่ะว่าแม่รู้ว่าคืออะไร คือตอนนี้ทำตัวไม่ถูกค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองข้ามเส้นบางๆซักเส้นที่ย้อนกลับมาไม่ได้แล้ว เรารู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ และแม่ก็ไม่ได้ดุว่าอะไรด้วยซ้ำ แต่มันอดรู้สึกไม่ดีไม่ได้ ลูกโตแค่ไหนก็ยังอยากดูใสๆในสายตาพ่อแม่
ตรงนี้ที่เราพูดมาเหมือนการระบายมากกว่า เพราะเราเก็บความรู้สึกอึดอัดตรงนี้มาหลายวันแล้ว ใจนึงก็อยากคุยกับแม่ให้จบๆไปเลย ถ้าแม่ก็ชิวๆ เราก็จะได้โล่งใจ ไม่ต้องมาหลบมาอะไรให้ปวดหัวอีก แต่คิดอีกทีในเมื่อแม่ก็ไม่ได้พูดอะไร อาจจะกลัวเราอายหรือไม่อยากพูดถึง หรือเราควรจะเลือกปล่อยผ่านเงียบไปเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมั้ย?
ในพันทิปน่าจะมีคนเป็นพ่อเป็นแม่หลายคน อยากคุยว่าถ้าเจอแบบนี้ในห้องลูกวัยนี้จะรู้สึกแย่มั้ย? อยากคุยกับลูกมั้ย? หรืออยากให้ปล่อยผ่านไปเฉยๆเพราะก็ไม่ได้อยากรับรู้เหมือนกัน 
แม่เจอของเล่น18+ในห้อง ถึงจะไม่ได้พูดอะไร แต่เรารู้สึกทำตัวไม่ถูก อึดอัดมาก ทำยังไงดี
ด้านครอบครัวเราเป็นลูกคนเดียว มีพ่อแม่ที่เปิดกว้างมาก สามารถคุยได้ทุกเรื่อง เคารพความเป็นส่วนตัวของเรา เราก็ไม่ค่อยมีอะไรปิดบังนะ ยกเว้นเรื่องนี้ ที่เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติที่ต้องปิดเป็นเรื่องลับ ไม่ควรเปิดเผยเกินไปหรือเอามาพูดในที่แจ้งกับพ่อแม่ คือสำหรับเรา เรารู้สึกเหมือนยังเป็นเด็กน้อยในสายตาของพ่อแม่อยู่ตลอด เลยไม่ค่อยอยากให้เค้ารับรู้ตัวเราในด้านนี้
เรื่องความสัมพันธ์เรายังไม่เคยมีแฟน เรื่องความสัมพันธ์ทางเพศไม่ต้องพูดถึงเลย คือ 0% แต่เรื่องของอารมณ์ความต้องการมันก็มีมาตามวัย แต่ว่าปีสองปีมานี้หลังจากชั่งใจมานานนน ใจนึงกลัวเก็บไม่มิด กลัวพ่อแม่รู้ กลัวสารพัด... แต่สุดท้ายก็แพ้ความรู้สึกว่าอยากลองอะไรแปลกใหม่บ้างเลยไปซื้อหาอุปกรณ์อย่างว่ามา คือมันไม่ได้ถึงขั้นโปร น่ากลัวมาเป็นข้าวหลามแบบนั้นนะคะ เป็นอุปกรณ์เล็กๆ เก็บซ่อนง่าย แต่มันก็ดูแล้วรู้แหละว่าใช้ทำอะไร ถามว่าเก็บยังไง คือเรามีกล่องเซฟเล็กๆที่บอกแม่ว่าเอาไว้เก็บเงินสำรอง แต่จุดประสงค์แท้จริงก็... นั่นแหละค่ะ55 ใจก็จะเตือนตัวเองตลอดว่าห้ามลืมไว้ข้างนอก ต้องเก็บและล๊อครหัสเซฟ เพราะพ่อกับแม่เราสามารถเข้าห้องได้ทุกเมื่อ ชาร์จไฟเฉพาะเมื่ออยู่คนเดียวและล๊อคห้องด้วยเท่านั้น แต่มันก็มาถึงวันที่ลืมจนได้
คือวันนั้นจะด้วยเผลอ ชั่งใจ หรืออะไรก็ไม่รู้ เราชาร์จไฟเสร็จต้องรีบออกจากบ้าน เลยโยนใส่กล่องของจุกจิกแล้วปิดฝาเอาไว้ แล้ววันนั้นแม่เราเข้ามาจัดห้อง คือเราเรียนอยู่แล้วยุ่งจนไม่มีเวลาจัดห้อง ห้องรก แม่เลยโทรมาถามว่าให้แม่ขึ้นไปเก็บห้องให้มั้ย เราก็รับๆไป.. ดันลืมนึกถึงว่าลืมของไว้นอกเซฟ พอกลับมาห้องถึงนึกขึ้นได้ว่า ชิบละ... แม่จะไปเจอมั้ยวะ เลยรีบไปที่ชั้นวางของ ใจตกถึงตาตุ่มเลย เพราะแม่จัดจนเรียบร้อยหมด แม้แต่กล่องตัวปัญหาอันนั้นก็วางชิดมุมเรียบร้อย เราก็เปิดดู แอบหวังว่าถ้าของข้างในเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนก็อาจแปลว่าแม่ไม่เจอก็ได้ แต่ข้างในกล่องแม่เก็บของอย่างอื่นที่ไม่เคยมีในนั้นลงไปด้วย และมีไอ้ของเล่นของเราวางอยู่ด้านบน
ถามว่าแล้วมีโอกาสมั้ยที่แม่จะไม่ทราบว่าคืออะไร.. เราว่าก็มีค่ะ แต่แม่เราเป็นคนที่ถ้าเจออะไรแปลกๆเข้า จะมาถามเราค่ะว่าอันนี้คืออะไร แต่แบบนี้ผิดวิสัยแม่มากๆ คือมันเป็นของแปลกๆ มาอยู่ในกล่องที่ไม่ควรอยู่ ถ้าแม่ไม่มาถามว่าคืออะไร แต่เลือกเงียบ ก็น่าจะอนุมานได้เลยค่ะว่าแม่รู้ว่าคืออะไร คือตอนนี้ทำตัวไม่ถูกค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองข้ามเส้นบางๆซักเส้นที่ย้อนกลับมาไม่ได้แล้ว เรารู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ และแม่ก็ไม่ได้ดุว่าอะไรด้วยซ้ำ แต่มันอดรู้สึกไม่ดีไม่ได้ ลูกโตแค่ไหนก็ยังอยากดูใสๆในสายตาพ่อแม่
ตรงนี้ที่เราพูดมาเหมือนการระบายมากกว่า เพราะเราเก็บความรู้สึกอึดอัดตรงนี้มาหลายวันแล้ว ใจนึงก็อยากคุยกับแม่ให้จบๆไปเลย ถ้าแม่ก็ชิวๆ เราก็จะได้โล่งใจ ไม่ต้องมาหลบมาอะไรให้ปวดหัวอีก แต่คิดอีกทีในเมื่อแม่ก็ไม่ได้พูดอะไร อาจจะกลัวเราอายหรือไม่อยากพูดถึง หรือเราควรจะเลือกปล่อยผ่านเงียบไปเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมั้ย? ในพันทิปน่าจะมีคนเป็นพ่อเป็นแม่หลายคน อยากคุยว่าถ้าเจอแบบนี้ในห้องลูกวัยนี้จะรู้สึกแย่มั้ย? อยากคุยกับลูกมั้ย? หรืออยากให้ปล่อยผ่านไปเฉยๆเพราะก็ไม่ได้อยากรับรู้เหมือนกัน