ทำไมพอเราอายุมากขึ้น เราถึงรู้สึกโดดเดี่ยวหว้าเหว่ เหมือนตัวคนเดียว

คนตั้งกระทู้เองก็อายุ 37 แล้วค่ะ แต่งงานแล้วแต่ยังไม่มีลูก ตอนนี้เรารู้สึกหมดแพสชั่นกับทุกอย่างไม่ว่าเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว และชีวิตคู่ และตอนนี้รู้สึกโดดเดี่ยว คุยกับใครก็ไม่ได้ เหมือนมีความเครียดสะสมกับหลายๆเรื่องปรึกษาใครก็ไม่ได้ เพื่อนสนิทก็ไม่มี เพราะตั้งแต่มีแฟนก็ไม่ได้คบเพื่อนเลย และตอนนี้หลักๆที่มีปัญหา 2 ด้านใหญ่ คือเรื่องงาน รู้สึกว่าการสื่อสารมีปัญหา ชอบเข้าใจ และตีความไม่เหมือนคนอื่น หรือออกแนวระแวงโลกรึป่าวไม่รู้ เรื่องความรักชีวิตคู่ ก็เริ่มเหมือนคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง และระแวงในความรักว่าเขามีคนอื่น เขาไม่ค่อยให้ความสำคัญและสนใจเราเลย เป็นแบบนี้มาก็เกือบ5 ปีแล้ว ไม่เหมือนแรกๆที่คบกัน แต่เข้าใจว่าเขาอาจจะมีงานเยอะหรือป่าว หรือเป็นเพราะอยู่กันมานาน บางทีมีปัญหาปรึกษาเขาไม่ได้ เพราะออกแนวต่อว่า ว่าเราอ่อนแอ ไม่เคยมีคำดีๆหรือกำลังใจดีๆเลย เราจะสามารถจัดการกับความรู้สึกตัวเองได้ยังไงค่ะ อยากมีความสุขกับตัวเอง อยากมีความสุขกับทุกๆสิ่ง