🌳☀️☁️ ..การเดินทางไปภูกระดึงกับเพื่อน 5 คน ..✨☺️ 💓
อย่าให้อายุมาเป็นอุปสรรคการเดินทางในวัย 30+ 🚗⛅
ถ้าใจเราพร้อม(มาก) แม้กายเราพร้อม(นิดหน่อย) ก็ตาม
พวกเรา 5 คนไม่เคยเดินป่า ขึ้นเขาแบบจริงจังมาก่อน
ปกติที่ไปกันก็ร้านมู๋ทะซะมากกว่า 555.. จะมีก็ไปถ้ำนาคี ถ้ำนาคามา 1 ทริป
ครั้งนี้เลยถือเป็นการเดินเขา ตั้งแคมป์ค้างคืนแบบจริงจังครั้งแรกของพวกเรา
เราทำการบ้าน หาข้อมูลการเดินทาง ตลอดจนเส้นทางขึ้น หรือควรระวังอะไรบ้าง
และเราก็แพลนเดินทางไปช่วงตุลาคม 2565 ซึ่งมันยังมีฝน และมีทากอยู่(กลัวมาก)
เตรียมสเปรย์กันทากกันยุงพร้อม
เตรียมเสื้อกันฝน เสื้อกันหนาวไป ถุงเท้า รองเท้าที่คิดว่าใส่สบายสักคู่ แตะเบาๆอีกคู่ ชุด ไฟฉาย
ส่วนของกินเราไม่แบกเลย เพราะทำการบ้านมาแล้วว่าภูกระดึงพกแต่เงินก็พอ
(ใช้เงินแก้ปัญหาได้ มีน้อยแต่มีนะ)
เราออกเดินทางจากฉะเชิงเทราเหมือนเดิม
โดยวางแผนไว้แล้วว่าพวกเราเดินทางด้วยรถโดยสาร(นครชัยขนส่ง)
จองตั๋วเรียบร้อย เดินทางจากฉะเชิงเทรา ไป ผานกเค้า ด้วยระยะเวลา 8-9 ชั่วโมงได้
รถมารับเราที่ขนส่งฉะเชิงเทราช้าไปนิดหน่อยน่าจะ 2 ทุ่ม(เวลาตั๋ว19.45น.) มีจอดพักรถ 2ครั้ง
ถ้าจำไม่ผิดเราถึงผานกเค้าตี5กว่าเกือบ6โมง
⛅ อากาศเย็นสบายๆ มาก ผานกเค้าวิวสวยมากค่ะ
ก่อนออกเดินทางต่อ เราก็ล้างหน้าล้างตากันที่ร้านเจ๊กิม และทานข้าวเช้าเรียบร้อย
ก่อนจะต่อรถสองแถวที่อยู่ไม่ไกลไปยังอุทยานแห่งชาติภูกระดึง
เราเห็นป้ายจองรถกรุงเทพจากตรงร้านเจ้กิมเลยถ่ายมาเผื่อเพื่อนๆ ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สองแถวจะจอดให้เราซื้อบัตรเข้าอุทยาน(กดตู้ มีเจ้าหน้าที่แนะนำ)
พอเข้ามาด้านในก็ลงทะเบียน พร้อมยื่นเอกสารที่เราจองเต้นท์ไว้
ใครจะฝากหิ้วสัมภาระขึ้นภูก็มีลูกหาบบริการ แต่พวกเราห้าวเกินไปแบกกันเองเพราะคิดว่าไหวแหละ
เราซ้อมกันมาแล้ว ของเราที่เตรียมมาก็แค่พอใช้ข้างบนแค่นั้น
.....
ว่าแล้วก็ แชะๆ
ภาพกันหน่อย เป็นที่ระทึกตั้งแต่เริ่มต้น แง่กกก✨
ดูระยะทางแล้ว ไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ
ยังรู้สึกโอเคอยู่ เพราะยังไม่ได้เริ่มเลย
ตรวจบัตร กับลงชื่อ เบอร์โทร แล้วขึ้นได้
เราเริ่มออกเดินประมาณ 8 โมง😊
ของจริงอยู่ตรงหน้าแล้วทู๊กกกกคนนนน
อากาศก็ดี หมอกนิดๆ รู้สึกใจฟู โลกสวยมากตอนเริ่ม
หยิบไม้เท้าคนละอัน แล้วแบกเป้ไปกันจ๊ะสาว
โอ้โหเธอ ระหว่างทางเดินมา 100เมตร เริ่มไม่คุยกันจ๊ะ มีแต่เสียงหายใจ แฮ๊กๆๆ
จะพักทุก 50 เมตรไม่ได้นะเพื่อน ลูกหาบแซงไปอีกกรุป
รูปเหรอ ไม่มี เพราะลำพังเดินก็แย่แล้วจ๊ะ
มีรูปอีกที่ ซำแฮก
ใช้พลังในการเดินอย่างเดียว แฮกเลย
โค้กเย็นๆต้องเข้า(พูดตั้งแต่100เมตรแรก) แต่พอมาถึงซำแฮก เอาเฉาก๊วยค่ะป้า
เฉาก๊วยแท้ ดีก็บอกว่าดี ชื่นใจ ให้พลัง อิอิอิ..
พร้อมไปต่อไม๊ ไม่พร้อมมมมม ขอพักอีกแป๊บ
กว่าจะมาถึงซำแฮก เหนื่อย มันไหล แต่วิวดีมาก
พักแล้วฮีลใจ
((..อ่านมา หลายคนบอกว่าผ่านซำแฮ่กไปก็สบายแล้ว..))
แอบดีใจไปแล้ว 70% มันก็ไม่เท่าไหร่นี่นา ไหวอยู่
ร้องเพลงพี่เบิร์ดไปเลย สบาย สบาย
เดินผ่านจุดนี้ แล้วอากาศคือไม่หนาวค่ะ เสื้อกันหนาวไม่ใช่เสื้อกันหนาวอีกต่อไป
เปลี่ยนสถานะมาเป็นเข็มขัด รุงรัง ขัดหูขัดตา
แต่ระหว่างทางต้นไม้เขียวขจี ให้เพลินใจได้อยู่น้าาา แม้เหงื่อจะแตกแบบอาบน้ำก็ตาม
ช้านมาทำอะไรที่นี่...ช้านมาทำอะไรที่นี่ เพลงพี่เบิร์ดเค้าแต่งมาเพื่อนเรารึเปล่าห๊ะพวกแก
แต่ยังไงก็ต้องไปต่อให้ถึงให้ได้ ไหนใครบอกว่าเดินง่ายแล้วนะ แบมือมาให้เปี๊ยะสักที
ยังไม่ถึงไหน
เอาเสลี่ยงมารับที (เล่นไปหลายบทบาทจนขาแข็ง) ยังไม่ถึง
ผ่านไปหลายซำไม่ได้ถ่ายเลย ขามันสั่น (เกี่ยวอะไรกับมือ)
ในใจคิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะถึง อยากสละเป้ไว้ ไม่ก็นอนร้านป้าที่ซำหน้า 5555
จุดนี้ก็ดี จุดใหญ่น่าจะจุดสุดท้ายแล้ว
กินข้าว ฉันต้องได้กินหมูกรอบ แอ่น ส้มตำเผ็ด รสเด็ดถึงใจมากๆ มีแฮงงงงง
เอาจริงแวะกินมาแทบทุกซำที่ขายของ น้ำมั่ง ผลไม้มั่ง ปังเย็นมั่ง
อิดออดอยู่พักใหญ่ ไปต่อเหอะสาว หลังแปคงไม่ไกล(ไม่ไกลคือไกล)
..
....
พัก
......
......พัก....
..............................................พัก.............................................
............พัก........พัก.................พัก............................พัก.....................พัก..............พัก.............................
แม้ท้อใจวันละกี่พันครั้ง ก็ยังไปต่อ...
.....พัก....
ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้..สำหรับช้านนนนนนนน.....
....พัก.....
ต้องสู้ ต้องสู้ จึงจะ ชนะ
..
พัก
...
ในที่สุดก็ถึงหลังแปจนได้ เหนื่อยมากๆ
วิญญาณนางแบบเข้าสิง ยิ้มไปจ๊ะ (แม้5นาทีที่แล้วหน้าบิดเบี้ยวเหมือนกินเปรี้ยวก็ตาม)
หลังแป ไม่ได้แปลว่า จบ
หลังแป แปลว่า คุณต้องเดินไปต่อทางราบอีก 3.5 กิโลเมตร
(หน้ากินเปรี้ยวอีกรอบ)
ไม่ได้นอนได้เลยเหรอ อ่านรีวิวมาแล้วลืม
3.5กิโล เค้าบอกเดินชิลๆ(น่าจะสำหรับคนอื่น)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ต้องบอกว่าตอนเราไปมีคนวิ่งลงตอนเรากำลังขึ้นด้วย เค้าบอกขึ้นชั้งโมงกว่า เค้าลงแล้ว พี่เค้าคนเหล็กแน่ๆ
ไปกันเหอะ เสียงอ่อยๆ จุดนี้เพื่อนบอก เจอกันที่วังกวาง เราก็ เออ ตอบ
เออ แปลว่าไร 2คนนำไปแล้วจ้าาาาา ไม่รอ กอ อู หน่อยเรอะ
หันไปหาเพื่อนที่เหลือ เรียกgrabกันมะ (ไม่มี) uberหล่ะ (เดินต่อไป)
ต้นสนเดียวดาย มายืนตรงนี้ทำไม มะกี้ผ่านมามี 2 ต้น ไปยืนกับเพื่อนซิ
สงสัยต้นสนIntrovert คุยด้วยไม่คุย
ร้อน ร้อน ร้อน จริงๆนะจ๊ะ อยากได้แป้งโพรเทค
จากต้นสนเดียวดาย ก็ยังอีกไม่ใกล้นะ เพิ่งผ่านมา 800เมตรเองมั้ง ห๊าาา
ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด และฉันจะอดทน แม้แทบ...(หิวน้ำ ยกหมดตรงหลังแปรคิดว่าถึง)
...
...
...
ในที่สุดดดดดดดด
ร้านอาหาร 500 เมตร
ไม่ได้ๆ เราต้อติดต่อที่นอนก่อน(นนนนนนน)
ขอต้อนรับสู่ ศูนย์บริการนักท่องเที่ยววังกวาง แง๊ววววววว
(((( นั่นเสี่ยงแมว กวางร้องยังไง
)))
น้ำตาจิไหล ณ เวลา 15.30น. โดยประมาณ
ชีวิตศรีตรากตรำเหลือเกิน
เดี๋ยวไว้มาต่อนะคะ ใกล้จบละ (ทำไมไม่ต่อจบไปเลย) จริงๆ
⏳♥~บันทึกการเดินทาง ☀️⛅🌳♥~ เพื่อนของฉัน ความทรงจำ ที่ภูกระดึง 🤩😃😄😃🤩✌️~🇹🇭🎪✨