เมื่อเราออกจากสังคมที่ทำงานแล้ว นานไปเขาก็จะลืม

เรื่องของผมเองก็คือทำงานมา 2 ที่
ระยะเวลาเป็น 10 ปี
รู้จักคุ้นเคยกับคนร่วมงานทุกคน
เพราะเราเป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ดี
ใครมีงานแต่ง งานบวช งานศพเราก็จะไปทุกงาน
ซองผ้าป่าซองกฐินเไม่เคยขาด
ช่วยเหลืออย่างเต็มกำลัง

เมื่อเราออกจากงานนั้นแล้ว
ด้วยวิถีชีวิตที่เราจะต้องไปทางอื่น
เราก็ไม่ได้ติดต่อพูดคุยกัน
ก็ห่างหายร้างลากันไป
ไม่ได้ติดต่อกันอีก

แต่เมื่อย้อนอดีตก็มีความสุขนะว่า
ครั้งหนึ่งเราได้อยู่ตรงนั้นและได้รู้จักคนนั้นคนนี้
แต่สิ่งเหล่านั้นก็เป็นอดีตไม่ดูหวนคืนแล้ว

ดังนั้นจงรู้ไว้
เพื่อนร่วมงานคือเพื่อนร่วมงาน
เราไม่ได้ติดต่อกันหลังฉากอีก
จะยุติความสัมพันธ์เมื่อเราออกงาน

หรือแม้เราจะอยู่ต่อจนเกษียณ
ไม่ว่าจะเป็นงานราชการ
หรืองานเอกชน
ก็ไม่มีใครที่จะติดต่อเราอีกเป็นสัจธรรม

ดังนั้นดีกับใครได้พอประมาณ
อย่าให้เราเดือดร้อน
เพราะชีวิตในที่ทำงานจบแล้วจบกัน

ครั้งหนึ่งเราอาจจะเป็นคนสำคัญมากในที่ทำงานนั้น
แต่วันหนึ่งเมื่อเราออกมาแล้ว
ความสัมพันธ์นั้นก็จะขาดหาย
ความสำคัญของเราก็จะหายไปด้วย 

 2 งานที่ผมว่าเป็นทั้งงานเอกชนและ
งานราชการ ที่ผมประสบมา
แต่ก็เป็นเรื่องธรรมดานะปลงและอนิจจัง