ขอเริ่มบทสนทนานะคะ ไม่มีผิดไม่มีถูกอย่าดราม่าอย่าว่ากันเลยนะคะ
เอาจริงๆก็อาจเป็นเพราะเราที่แย่เอง หรือเป็นที่เขาที่เลี้ยงเราด้วยความรักไม่มากพอ
แรกๆเราก็คิดว่าเป็นที่เองที่ดื้อและไม่เป็นเด็กดีเลย แต่พอเรามานึกดูอีกทีเราก็เป็นแค่เด็กคนนึงที่แทบจะไม่ได้รับความรักจากใครเลย
เพราะทุกคนรักพี่เรากันหมด
เรายอมรับนะคะว่าเราก็แย่จริงที่เป็นแบบนี้
ขอท้าวความก่อนนะคะว่าทำไมเราถึงคิดว่าเขาไม่รักเรา
ทุกครั้งที่เรากับพี่ทะเลาะกัน เราจะเป็นฝ่ายที่โดนทำร้ายทั้งกายและใจเลยค่ะ แต่พี่เราจะมีแต่คนปลอบ
ช่วงนั้นที่บ้านมีงานศพย่าค่ะเรางอแงอยากกินขนมแล้วพี่ก็อยากกินด้วยเลยนั่งรถเครื่องไปกันสามคนค่ะ มีพี่สาว,พ่อและเรา ตอนนั้นจำได้ว่ารถล้ม พ่อเราเห็นพี่บาดเจ็บพ่อเราโกรธเรามากๆเลยดุด่าเราว่าเรามันเป็นตัวปัญหาทำให้คนอื่นเดือดร้อน (พี่เรามีแผลถลอกที่ขาแขน) แต่ตอนนั้นเราแค่ช้ำในค่ะแขนขาเราเป็นจ้ำม่วงๆเขียวๆเราปวดกระดูกมากๆแล้วก็มีแผลถลอกนิดหน่อยแต่ไม่เท่าพี่
พอมาถึงบ้านพ่อก็มาบ่นเราให้คนในงานฟังค่ะ พอถึงเวลาเอาน้ำไปแจกแขก ปกติจะเป็นหน้าที่เด็กๆค่ะ แต่พี่เราบาดเจ็บพ่อเลยมาเรียกเราไปแทน เราก็บอกพ่อนะคะว่าเราปวดเข่า พ่อก็บ่นต่อค่ะว่าเราสำออยแผลก็แค่นิดเดียวพอพ่อเดินออกจากห้องไป เราร้องไห้เลยค่ะเพราะกลั้นไว้ตั้งแต่รถล้มแล้วเราร้องหนักมากร้องจนหลับเลย
มีอีกครั้งตอนเด็กๆเรางอแงไม่อยากอาบน้ำพ่อเราบีบแขนเราแรงมากแล้วเอาน้ำราดหัว ราดถี่มากจนเราเริ่มหายใจไม่ทันเราเลยร้องไห้ใช่ค่ะน้ำเข้าปากเข้าจมูกหมดเลยพ่อเราก็ไม่หยุดราดค่ะจนเราเงียบเพราะเราเริ่มไม่ไหวแล้ว แล้วพ่อก็ปล่อยเราลงพื้น พอพ่อออกไปเราเลยปิดห้องน้ำแล้วนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น คือถ้าไม่ปล่อยอีกนิดเราก็ขิตแล้ว55 จากนั้นเราเลยไม่ร้องไห้ให้พ่อเห็นอีกเลย
ช่วงตอนที่ย่าอยู่ย่ารักเรามากค่ะซื้อขนมซื้อของเล่นตามใจเราตลอดแต่ย่าจะอยู่บ้านน้าค่ะ เราติดย่ามากติดจนไม่อยากกลับบ้านพ่อเลยเพราะเรากลัวพ่อไปแล้ว พอเรากลับถึงบ้านมันก็ดึกแล้วเราโดนแม่ตีค่ะแม่ลากเราจนตัวและหัวขูดกับพื้นซึ่งมันเป็นหิน เราเจ็บมากๆ จำได้ว่าตอนนั้นพอแม่ทุ่มเราลงพื้นเราวิ่งไปหาย่าเลยค่ะ ย่าช่วยได้นิดหน่อยค่ะเพราะตอนนั้นท่านก็อ่อนแรงแล้ว แม่เราเดินตามมาจะมาตบเราต่อแต่ย่าห้ามไว้ย่าบอกเดี๋ยวมันก็ตายหรอกพอได้แล้ว แม่เราจิกหัวเราไปโขกพื้นค่ะเลือดไม่ออกแต่หัวโนมากย่าเราร้องไห้มากอดเราค่ะแม่เราเลยปล่อยแล้วเดินกลับบ้านเขสพูดว่าอยู่ที่นี่ไปเลยนะ
ขอจบไว้ตรงนี้นะคะร้องไห้อีกแล้ว55 คิดถึงย่าจัง..
พ่อแม่รักลูกเท่ากันจริงหรอ..
เอาจริงๆก็อาจเป็นเพราะเราที่แย่เอง หรือเป็นที่เขาที่เลี้ยงเราด้วยความรักไม่มากพอ
แรกๆเราก็คิดว่าเป็นที่เองที่ดื้อและไม่เป็นเด็กดีเลย แต่พอเรามานึกดูอีกทีเราก็เป็นแค่เด็กคนนึงที่แทบจะไม่ได้รับความรักจากใครเลย
เพราะทุกคนรักพี่เรากันหมด
เรายอมรับนะคะว่าเราก็แย่จริงที่เป็นแบบนี้
ขอท้าวความก่อนนะคะว่าทำไมเราถึงคิดว่าเขาไม่รักเรา
ทุกครั้งที่เรากับพี่ทะเลาะกัน เราจะเป็นฝ่ายที่โดนทำร้ายทั้งกายและใจเลยค่ะ แต่พี่เราจะมีแต่คนปลอบ
ช่วงนั้นที่บ้านมีงานศพย่าค่ะเรางอแงอยากกินขนมแล้วพี่ก็อยากกินด้วยเลยนั่งรถเครื่องไปกันสามคนค่ะ มีพี่สาว,พ่อและเรา ตอนนั้นจำได้ว่ารถล้ม พ่อเราเห็นพี่บาดเจ็บพ่อเราโกรธเรามากๆเลยดุด่าเราว่าเรามันเป็นตัวปัญหาทำให้คนอื่นเดือดร้อน (พี่เรามีแผลถลอกที่ขาแขน) แต่ตอนนั้นเราแค่ช้ำในค่ะแขนขาเราเป็นจ้ำม่วงๆเขียวๆเราปวดกระดูกมากๆแล้วก็มีแผลถลอกนิดหน่อยแต่ไม่เท่าพี่
พอมาถึงบ้านพ่อก็มาบ่นเราให้คนในงานฟังค่ะ พอถึงเวลาเอาน้ำไปแจกแขก ปกติจะเป็นหน้าที่เด็กๆค่ะ แต่พี่เราบาดเจ็บพ่อเลยมาเรียกเราไปแทน เราก็บอกพ่อนะคะว่าเราปวดเข่า พ่อก็บ่นต่อค่ะว่าเราสำออยแผลก็แค่นิดเดียวพอพ่อเดินออกจากห้องไป เราร้องไห้เลยค่ะเพราะกลั้นไว้ตั้งแต่รถล้มแล้วเราร้องหนักมากร้องจนหลับเลย
มีอีกครั้งตอนเด็กๆเรางอแงไม่อยากอาบน้ำพ่อเราบีบแขนเราแรงมากแล้วเอาน้ำราดหัว ราดถี่มากจนเราเริ่มหายใจไม่ทันเราเลยร้องไห้ใช่ค่ะน้ำเข้าปากเข้าจมูกหมดเลยพ่อเราก็ไม่หยุดราดค่ะจนเราเงียบเพราะเราเริ่มไม่ไหวแล้ว แล้วพ่อก็ปล่อยเราลงพื้น พอพ่อออกไปเราเลยปิดห้องน้ำแล้วนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น คือถ้าไม่ปล่อยอีกนิดเราก็ขิตแล้ว55 จากนั้นเราเลยไม่ร้องไห้ให้พ่อเห็นอีกเลย
ช่วงตอนที่ย่าอยู่ย่ารักเรามากค่ะซื้อขนมซื้อของเล่นตามใจเราตลอดแต่ย่าจะอยู่บ้านน้าค่ะ เราติดย่ามากติดจนไม่อยากกลับบ้านพ่อเลยเพราะเรากลัวพ่อไปแล้ว พอเรากลับถึงบ้านมันก็ดึกแล้วเราโดนแม่ตีค่ะแม่ลากเราจนตัวและหัวขูดกับพื้นซึ่งมันเป็นหิน เราเจ็บมากๆ จำได้ว่าตอนนั้นพอแม่ทุ่มเราลงพื้นเราวิ่งไปหาย่าเลยค่ะ ย่าช่วยได้นิดหน่อยค่ะเพราะตอนนั้นท่านก็อ่อนแรงแล้ว แม่เราเดินตามมาจะมาตบเราต่อแต่ย่าห้ามไว้ย่าบอกเดี๋ยวมันก็ตายหรอกพอได้แล้ว แม่เราจิกหัวเราไปโขกพื้นค่ะเลือดไม่ออกแต่หัวโนมากย่าเราร้องไห้มากอดเราค่ะแม่เราเลยปล่อยแล้วเดินกลับบ้านเขสพูดว่าอยู่ที่นี่ไปเลยนะ