คำกลอนชีวิตผัวฯ(3)

ตอน จดหมายน้อย

ในวันหนึ่งคาดมิถึง
ด.ญ.คนหนึ่งบึ่งหน้ามาหา
พร้อมกระดาษแผ่นน้อยแนบอักษรา
มีใจความว่า ดังนี้

"อนิจจาเจอกันไม่ทันไร
จำจะไปทำงานต่อกรุงเทพฯศรี
จากไปเป็นห่วงแต่พี่
โปรดรักษาสุขภาพให้ดีเอยฯ"1)

อ่านสารพานใจหวิว
คล้ายหลุดปลิว ณ แห่งใดไม่เฉลย
โอ้หนอ พบเช้าเย็นคุ้นเคย
ไม่นิ่งเฉยฉอเลาะเอาะใจ

นึกจะไปก็ไป
ช่างฤทัยร้ายมิสงสัย
มามอบรักแล้วลักไป
เหมือนโดนผลักไสลงเหวครำ(2)

จึ่งให้เด็กส่งสารไปตามตัว
ให้มาเร็วระรัวก่อนค่ำ
จะลวงถามแม่คนใจดำ
ทำไมคิดทิ้งกันลงคอ

มินานเจ้าตัวมาปั้นเจ๋อ
ทำเอ่อเน้อเก้อหัวร่อ
เหมือนแกล้งคนยังไม่พอ
แล้วมาล่อเหยียบซ้ำเติม(3)

ชายครวญ
"จะเอางัยแม่ทูลหัว
หล่อนมีผัวที่กรุงเทพฯเสริม
จึงรีบกลับเพื่อคนเดิม
และประเดิมสวาทปนเปรอ"

หญิงตอบ
"เออหนอ พี่ขา
เขาบอกมาใช่เพ้อ
ทีแรกว่าจริงนะเออ
แต่ต่อมาเขาเก้อ ไม่ไปก็ได้"4)

ชายหญิงยิ้มให้กัน
เหมือนสุขสมหวังรอตรงหน้า