วอลเลย์บอลลีกไทยไปไกลกว่านี้ยาก ถ้านักการเมืองไทยไม่ได้มาเกี่ยวข้อง เอกชนไม่มีทางลงทุนถ้าไม่เห็นกำไร

ที่ฟุตบอลลีกไทยบูมขนาดนี้ ลองมองไปดูที่สมาคมฟุตบอลหรือประธานสโมสรล้วนแล้วเป็นนักการเมือง ญาตินักการเมือง หรือคนในแวดวงนักการเมืองทั้งนั้น เอกชนไทยไม่มีทางบุกเบิกให้กีฬาชนิดใดชนิดหนึ่งบูม พวกประธานบริษัท ลูกหลานเหลนโหลนคนเชื้อสายจีน ต้องไปถามว่าคนในครอบครัวเขารู้จักกีฬาวอลเลย์บอลไหม เพราะคนพวกนี้ไม่เคยสนใจกีฬา ไม่มีวัฒนธรรมชอบชมกีฬาในสายเลือด สนแต่เงินๆ ทองๆ ให้ตระกูลร่ำรวย จึงไม่เหมือนต่างประเทศที่คนพวกนี้จะมาแผ้วถาง ก่อร่างสร้างลีกอาชีพด้วยรักชอบกีฬาชนิดนั้นเข้าเส้นเหมือนต่างประเทศ สโมสรวอลเล่ย์บอลเราจึงเหมือนสมัยลีกฟุตบอลอังกฤษตอนเริ่มตั้งลีก ที่มีแต่ทีมขององค์กรที่ตั้งขึ้นเพื่อโปรโมตภาพลักษณ์องค์กรตัวเอง ไม่มีเงินมากพอที่จะทำให้โตขึ้น หรือไม่สนใจทำให้มันโตขึ้นด้วยซ้ำ เพราะเห็นเป็นทรัพย์สมบัติที่สร้างภาพลักษณ์เท่านั้น จึงเหลือแต่นักการเมืองไทยที่มีเม็ดเงินไม่ยิ่งหย่อนกว่านั้น (ส่วนใหญ่มากกว่าด้วยทั้งเงินถูกกฏหมายและผิดกฏหมาย) กล้าที่ลงทุนแบบบุกเบิก โดยหวังเสียงประชาชนในท้องถิ่นมาเลือกตัวเองเมื่อลงเลือกตั้ง แต่ด้วยกระแสวอลเลย์บอล ไม่น่าใช่แค่กระแส คือ การรู้จักกีฬาชนิดต่างๆ ของประชาชน รู้จักกีฬาฟุตบอลมากกว่าเยอะ นักการเมืองก็เลือกลงทุนที่สิ่งที่ประชาชนรู้จัก ถ้าไม่รู้จักลงทุนไปก็ไม่ได้เสียงมาลงคะแนน นักการเมืองไทยจึงไปเลือกลงทุนกับฟุตบอลมากกว่า วอลเลย์บอล มาก

ดังนั้นต้องให้นักการเมืองสนใจวอลเลย์บอลมากพอที่จะลงทุน ลีกวอลเลย์บอลไทยจะโตแน่นอน ขนาดตอน SMM ซึ่งเป็นวรวีย์ คนที่ห่วยแตกเรื่องการบริหารมาลงทุน มันยังดีกว่าสมาคมวอลเลย์บอลซึ่งเป็นของข้าราชการไทยมากโข ถ้านักการเมืองมาลงกำลังและเม็ดเงินจริงๆ ลีกพุ่งขึ้นแน่ๆ แต่ทุกสิ่งมีข้อดี ก็ย่อมมีข้อเสีย มนุษย์พวกนักการเมืองไม่ได้มาลงทุนฟรีๆ มี ผลประโยชน์แอบแฝง แน่นอน ทั้งผลประโยชน์ทางการเมืองหรือธุรกิจทั้งถูกและผิดกฏหมาย เราจะได้เห็นแบบกรณีฟุตบอลไทยที่ฮ็อตฮิตตอนนี้ คือ มีการไม่ปล่อยผู้เล่น ซึ่งมันไม่ใช่แค่ซีเกมส์ที่เราอยากให้ทำ แต่มันรวมถึง VNL ชิงแชมป์เอเชีย ถ้ามันทับซ้อนกับการเตรียมทีมในสโมสร เหมือนทีมชาติเกาหลีใต้เจอขณะนี้ ท่านผู้อ่านก็ลองไปชั่งดูละกันว่าอยากให้นักการเมืองเข้ามาในแวดวงวอลเลย์บอลไหม เพราะมันเป็นแหล่งเงินทุนเดียวที่จะกล้ามาลงทุนกับลีกวอลเลย์บอล