คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนนั้นผมยังเด็กมาก แล้วได้ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เค้าเป็นคนที่สวยมาก ย้อนกลับไปราวๆประมานสัก10-11ปีก่อน ผมได้ไปเที้ยวที่พัทยาปาร์คแล้วได้ไปเจอกัน ตอนนี้ผมก็จำชื่อเค้าไม่ได้แล้ว เค้าเป็นคนอังกฤษ พ่อแม่เค้าก็เหมือนกัน แต่พูดไทยได้แค่พี่สาวกับน้องชายมั้ง เราได้เริ้มคุยกันเพราะผมกลัวความสูกเลยไม่ได้ขึ้นไปเล่นสไลเด้อร์ ถ้าคนที่เคยไปน่าจะพอนึกออกอยู่น่ะคับ จะมีอันสูงเลย2อันแล้วก็ปานกลางอีก2อันกับอันที่เป็นเกลียว ผมก็ขึ้นไปเล่นแค่อันที่มันเป็นเกลียว เล่นได้สักพัก เธอคนนั้นก็เดินมา กับน้องชาย ผมก็ไม่ได้อะไรด้วยความเป็นเด็กตอนนั้นก็น่าจะประมาน9-10ขาบได้ เล่นเอาสนุกอย่างเดียวอะค้าบบบบ หลังจากนั้นผมก็ขึ้นไปเล่นอันเดิมตามปรกติ แต่หลังจากที่ผมไหลลงมาถึงข้างล้างแล้ว ยังไม่ทันได้เอาหัวออกมาจากน้ำเลย ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง ใช้ลูกทีบคู้ใส้ผมแบบ จุกแบบยังจำได้ถึงทุกวันนี้อ่ะ หลังจากนั้นเค้าก็เดินมาหาผม แล้วก็ขอโทษผม ผมก็ไม่ได้อะไร กะว่าจะนั้งพักก่อนสักพักแล้วค่อยเล่นใหม่ แต่เค้าเดินกลับมาพร้อมกับน้องชาย แล้วก็ถามผมว่า ขึ้นไปเล่นพร้อมกันไม ผมก็ตกลงไป เล่นด้วยกันได้ไม่นานเค้าก็ พาผมขึ้นไปเล่นอันสูกปานกลาง ก็สนุกน่ะ จากคนที่กลัวความสูกมาก แค่เห็นก็หน้ามืดละ ก็เริ้มไม่คอยกลัว เล่นด้วยกันตั้งแต่เช้า จนเกือบเย็นเลย หลังจากนั้นเค้าชวนผมขึ้นไปเล่นอันสูกสุดเลย ถามว่าไปไมอะหรอ ก็ต้องไม่อยู่แล้วสิ แค่อันปานกลางก็ จะบ้าตายละ ผมก็เลยบอกเค้าไปว่า เอาเลยเราไม่กล้า เดียวเรารอดูตอนลงมา ผมเล่นอยู่กับน้องชายเค้า อยู่นานพอสมควน พี่ชายผมก็ลากผมขึ้นไปเล่น อันสูงสุดเลยก่อนกลับบ้าน ขึ้นไปถึงก็เจอเค้าอยู่บนนั้น เค้าบอกผมว่าสนุกจะตาย มาลงไปพร้อมกัน คนละอันไม ผมบอกให้เค้าไปก่อนเลย ขอทำใจก่อน แต่นั้นเป็นคำพูดสุดท้าย ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก หลังจากเค้าลงมาได้ไม่นานผมก็ลงตามมา แล้วพี่ผมก็บอกให้ผมไปล้างตัวเปลี่ยนเสื้อกลับบ้าน ตอนนั้นผมจำได้เลยว่าผมมองหา เค้าอยู่แต่มองยังไงก็ไม่เจอเลย จนเราออกมาถึงรถแล้ว พี่เราทำกุญแจรถหายพวกผมเลยเดินกลับเข้าไปหา แต่ตอนนั้นเค้าก็เดินสวนมาพร้อมกับ พ่อแม่เค้า คือพ่อแม่เค้าเป็นคนอังกฤษ แล้วตัวใหญ่มาก ด้วยความกลัว ผมจึงไม่ได้บอกลาหรือเดินไปหาเค้าเลย เค้ามองผมอยู่น่ะ แต่ผมหันหน้าไปทางอื่นก่อน พอหันกลับมาเค้าก็ไม่มองผมแล้ว พี่ผมเจอกุญแจรถพอดี ก็พากันเดินกลับไปที่รถ ผมยังมองหาอยู่ ตอนนั้นจำได้เลยว่าคิดอะไรอยู่ คือคิดแค่ว่าอย่างน้อยก็ขอเห็นรถที่ขับหน่อย เพื้อถ้าได้เจอกันอีกจะได้จำรถได้ แต่ก็ไม่ ไม่วี้แว้ว ของรถที่กำลังขับออกไปเลย ผมก็เลยขึ้นรถกลับบ้าน คือเอาจิงๆเค้าเป็นเพื่อนคนแรกๆของผมเลยที่ได้มาเจอกันแปบเดียวแล้วเล่นด้วยกันได้สนุกแบบนี้คือผมคิดอยู่ตลอดเลย ทุกวันนี้ก็ยังคิดอยู่ ว่าเค้าชื่ออะไร นึกยังไงก็นึกไม่ออก แล้วก็ทำไมถึงยังไม่ลืมหน้าตาของเค้าทั้งพี่ทั้งน้องชายเลย แล้วก็ภาพสุดท้ายที่ผมได้มองเค้าผมก็ยังคงนึกออกอยู่ ทั้งที่เป็นคนที่ลืมอะไรง้าย แล้วก็ไม่รู้ว่าเค้ายังจำผมได้ไม #พัน ขอเขียนเรื้องในความสงจำหน่อยน่ะคับ คือมันเป็นความสงจำที่ไม่เคยลืมจิงๆนานมากแล้วด้วยน่ะ
ยังคงไม่ลืมเพื่อนคนนั้นนน เราเจอกันที่สวนน้ำพัทยาปาร์ค Pattaya Park