ตามหัวเรื่องด้านบนเลยค่ะ
ประสบการณ์เห็นผีครั้งแรก
เราขอท้าวความก่อนนะค่ะ เราชื่อปูเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ใช้ชีวิตในชนบทอยู่ติดป่าติดน้ำลำคลอง ซึ่งห่างจากตัวเมืองประมาณ 20-25 กิโลเมตร
หมู่บ้านที่เราอยู่ติดลำน้ำ ป่าไผ่ รวมๆแล้วมันอุดมสมบูรณ์มากๆ ยังไม่ค่อยมีใครถากป่าปลูกอะไรมากค่ะ
ช่วงนั้นเป็นช่วงฝนตก น้ำเต็มไร่นา พร้อมที่จะหว่านข้าวมาก ตอนนั้นเราอายุประมาณ 10 ขวบได้ (ตอนนี้เราอายุ 26 แล้ว) ในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์
เราก็จะมาช่วยพ่อกับแม่ดำนา ฮุฮุจะไปเล่นที่ไหนก็ไม่ได้เพราะพ่อกะแม่จองตัวไว้แล้ว
คือที่นาผืนนี้ เป็นผืนของปู่เราค่ะ ระหว่างทางที่เข้าไปที่นาเราข้างทางจะเต็มไปด้วยป่าและก็คลองน้ำเล็กๆข้างทาง และก็ผืนนาของคนอื่นๆ ที่จะมีต้นไม้แซ่มตามผืนนาค่อนข้างเยอะ ก่อนจะถึงนาปู่เราข้างขวามือจะเป็นป่าละเมาะไม่ใหญ่มากแต่ฟีลเหมือนเดินป่าจริงๆค่ะ จำได้เลยว่ามีบ่อน้ำไม่ลึกเท่าไหร่อยู่เกือบๆกลางป่า และลำน้ำไม่ใหญ่มากอยู่แถวท้ายป่า เรากับน้องและหลานชอบเดินตามหลังพ่อกับปู่ไปหาปลา และเล่นน้ำตอนดำนาเสร็จแถวนั้นด้วย
คืนที่เงียบสงัด บรรยากาศเย็นสบาย ปู่เราพาพวกเรา3คนนอนค้างที่กระท่อม มันเป็นกระท่อม 2 ชั้นใต้ถุนโล่ง ชั้น2ปล่อยโล่งไม่มีอะไรบังเลย ลมพักมานี่เย็นสบายสุดๆ จุดนี้มันหันหน้าเข้าหาป่าละเมาะที่เราพาชมเมื่อตอนต้นและมันอยู่ห่างจากกระท่อมเราไม่ไกลมาก นิดเดียวเดินไม่ถึง 20 ก้าว กินข้าวอะไรเสร็จก็พากันเข้านอน ไอ้เราก็กลัวผีซะด้วยสิ ด้วยความเป็นพี่ได้นอนขอบเพราะน้องๆแย่งกันนอนกลางหมดแล้ว ใดๆคือฝั่งที่เรานอนมันไม่มีอะไรกั้นจริงๆ ถ้ากลิ้งตกก็คือเจ็บน่าดู กลางมุ้งจัดที่นอนอะไรเสร็จก็พากันนอน เสียงจิงหรี้ด นกบ้าง ร้องตอนกลางคืน เหมือนมันกล่อมเราหลับ
กลางดึกของคืนนั้นเราตื่นด้วยความกระหายน้ำ หิวน้ำมาก แต่ไม่กล้าลุกคนเดียว ใครมันจะกล้าลุกขึ้นมาคนเดียวมืดมากด้วยความเป็นเด็กด้วย เลยบอกปู่ว่าหิวน้ำอยู่หลายครั้ง จนแกบอกว่าเอาไฟฉายไปตักกินเองเลย เราพยายามบอกปู่ให้ลุกขึ้นมาเป็นเพื่อน แต่ว่าแกคงเหนื่อยจากที่ไถนาทั้งวันแล้ว หิวน้ำก็หิวเลยตัดสินใจ เอาว่ะ!!นาทีนี้ขอกินน้ำก่อน
เราเอาไฟฉายที่อยู่ข้างๆเปิดให้สว่างๆ เพื่อที่จะไม่ให้มันน่ากลัวมากไปกว่านี้ ระหว่างที่เราเปิดมุ้งออก มือขวาเราถือไฟฉายและก็เป็นมือที่เปิดกระติกน้ำด้วยแสงไฟเอยอะไรเอยมันเลยสาดไปข้างล่าง ในขณะที่เราตักน้ำขึ้นมาสายตาเราไปจ๊ะเอากับร่างหญิงแก่ อายุประมาณ 70-75 ห่มขาวใส่ผ้าซิ่น ม้วนผม ยืนนิ่งมองเราอยู่ด้านล่าง เราตกใจมากสตั้นไป3วิ ก่อนจะปาแก้วน้ำที่กำลังจะกินทิ้งเลย กลัวมากเพราะไม่เคยเห็นหน้าหรือรู้จักเลย จู่ๆมายืนในที่มืดๆแบบนั้นจะให้คิดว่าเป็นคนก็คงไม่ได้
นี่...นอนคลุมโปรงจนถึงเช้าจากที่หนาวๆก็ร้อน ถ้าจะเอาหน้าออกมาหายใจก็กลัวว่าจะมาจ๊ะเอ๋หรืออยู่ข้างๆ
ดีที่เห็นแบบไม่สยดสยอง ไม่งั้นได้มีผูกแขนแน่เลย
ประสบการณ์เห็นผี...ครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต
ประสบการณ์เห็นผีครั้งแรก
เราขอท้าวความก่อนนะค่ะ เราชื่อปูเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ใช้ชีวิตในชนบทอยู่ติดป่าติดน้ำลำคลอง ซึ่งห่างจากตัวเมืองประมาณ 20-25 กิโลเมตร
หมู่บ้านที่เราอยู่ติดลำน้ำ ป่าไผ่ รวมๆแล้วมันอุดมสมบูรณ์มากๆ ยังไม่ค่อยมีใครถากป่าปลูกอะไรมากค่ะ
ช่วงนั้นเป็นช่วงฝนตก น้ำเต็มไร่นา พร้อมที่จะหว่านข้าวมาก ตอนนั้นเราอายุประมาณ 10 ขวบได้ (ตอนนี้เราอายุ 26 แล้ว) ในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์
เราก็จะมาช่วยพ่อกับแม่ดำนา ฮุฮุจะไปเล่นที่ไหนก็ไม่ได้เพราะพ่อกะแม่จองตัวไว้แล้ว
คือที่นาผืนนี้ เป็นผืนของปู่เราค่ะ ระหว่างทางที่เข้าไปที่นาเราข้างทางจะเต็มไปด้วยป่าและก็คลองน้ำเล็กๆข้างทาง และก็ผืนนาของคนอื่นๆ ที่จะมีต้นไม้แซ่มตามผืนนาค่อนข้างเยอะ ก่อนจะถึงนาปู่เราข้างขวามือจะเป็นป่าละเมาะไม่ใหญ่มากแต่ฟีลเหมือนเดินป่าจริงๆค่ะ จำได้เลยว่ามีบ่อน้ำไม่ลึกเท่าไหร่อยู่เกือบๆกลางป่า และลำน้ำไม่ใหญ่มากอยู่แถวท้ายป่า เรากับน้องและหลานชอบเดินตามหลังพ่อกับปู่ไปหาปลา และเล่นน้ำตอนดำนาเสร็จแถวนั้นด้วย
คืนที่เงียบสงัด บรรยากาศเย็นสบาย ปู่เราพาพวกเรา3คนนอนค้างที่กระท่อม มันเป็นกระท่อม 2 ชั้นใต้ถุนโล่ง ชั้น2ปล่อยโล่งไม่มีอะไรบังเลย ลมพักมานี่เย็นสบายสุดๆ จุดนี้มันหันหน้าเข้าหาป่าละเมาะที่เราพาชมเมื่อตอนต้นและมันอยู่ห่างจากกระท่อมเราไม่ไกลมาก นิดเดียวเดินไม่ถึง 20 ก้าว กินข้าวอะไรเสร็จก็พากันเข้านอน ไอ้เราก็กลัวผีซะด้วยสิ ด้วยความเป็นพี่ได้นอนขอบเพราะน้องๆแย่งกันนอนกลางหมดแล้ว ใดๆคือฝั่งที่เรานอนมันไม่มีอะไรกั้นจริงๆ ถ้ากลิ้งตกก็คือเจ็บน่าดู กลางมุ้งจัดที่นอนอะไรเสร็จก็พากันนอน เสียงจิงหรี้ด นกบ้าง ร้องตอนกลางคืน เหมือนมันกล่อมเราหลับ
กลางดึกของคืนนั้นเราตื่นด้วยความกระหายน้ำ หิวน้ำมาก แต่ไม่กล้าลุกคนเดียว ใครมันจะกล้าลุกขึ้นมาคนเดียวมืดมากด้วยความเป็นเด็กด้วย เลยบอกปู่ว่าหิวน้ำอยู่หลายครั้ง จนแกบอกว่าเอาไฟฉายไปตักกินเองเลย เราพยายามบอกปู่ให้ลุกขึ้นมาเป็นเพื่อน แต่ว่าแกคงเหนื่อยจากที่ไถนาทั้งวันแล้ว หิวน้ำก็หิวเลยตัดสินใจ เอาว่ะ!!นาทีนี้ขอกินน้ำก่อน
เราเอาไฟฉายที่อยู่ข้างๆเปิดให้สว่างๆ เพื่อที่จะไม่ให้มันน่ากลัวมากไปกว่านี้ ระหว่างที่เราเปิดมุ้งออก มือขวาเราถือไฟฉายและก็เป็นมือที่เปิดกระติกน้ำด้วยแสงไฟเอยอะไรเอยมันเลยสาดไปข้างล่าง ในขณะที่เราตักน้ำขึ้นมาสายตาเราไปจ๊ะเอากับร่างหญิงแก่ อายุประมาณ 70-75 ห่มขาวใส่ผ้าซิ่น ม้วนผม ยืนนิ่งมองเราอยู่ด้านล่าง เราตกใจมากสตั้นไป3วิ ก่อนจะปาแก้วน้ำที่กำลังจะกินทิ้งเลย กลัวมากเพราะไม่เคยเห็นหน้าหรือรู้จักเลย จู่ๆมายืนในที่มืดๆแบบนั้นจะให้คิดว่าเป็นคนก็คงไม่ได้
นี่...นอนคลุมโปรงจนถึงเช้าจากที่หนาวๆก็ร้อน ถ้าจะเอาหน้าออกมาหายใจก็กลัวว่าจะมาจ๊ะเอ๋หรืออยู่ข้างๆ
ดีที่เห็นแบบไม่สยดสยอง ไม่งั้นได้มีผูกแขนแน่เลย