อยากให้ข้อความนี้ออกไปสู่ที่ใดก็ได้

ผมเคยคิดมาตลอด ว่าเวลาที่ผมนึกถึงความฝัน นึกถึงอนาคต ภาพของมันคือตัวผม ในห้องมืด ๆ ในห้องสักห้อง ภาพของห้องนั้นอาจเปลี่ยนไปตามช่วงเวลา ช่วงอารมณ์ต่าง ๆ ในชีวิตผม แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยคือผม ในห้องนั้น เขียนงานไปเรื่อย ๆ เพียงคนเดียว
ถ้าคนอื่นได้มายิน มาฟังว่านั่นคือภาพที่ผมเห็นอนาคตของตัวเอง เขาอาจรู้สึกว่ามันน่าเศร้า แต่สำหรับผม ผมเชื่อว่ามันมีความสุขได้ ผมเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่ผมต้องการ ผมเชื่อว่านั่นคืออนาคตของผม จนกระทั่งผมได้พบคุณ

ความฝันกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดามาก ๆ โลกของผมเป็นโลกปกติธรรมดาที่ไม่แปลกแตกต่างอะไรจากชีวิตธรรมดาสามัญทั่วไปเลย ผมอยากตื่นมาทำอาหารเช้าให้คุณ ปลุกคุณบอกว่ามันถึงเวลางานแล้วนะ (ทั้งที่ที่จริงคุณน่าจะตื่นก่อนผมมากกว่า) ผมอยากขับรถไปส่งคุณ การรถติดอยู่บนถนนกับคุณมันคงดีน่าดู ผมอยากใช้ชีวิตของผมในระหว่างวันโดยรู้ว่ากลับมาผมจะได้เจอคุณ ผมอยากมีชีวิตธรรมดา ๆ ทุกวันร่วมไปกับคุณ

ผมกลัว ผมเกลียด และไม่อยากยอมรับ ว่ามันค่อย ๆ เข้ามาแทนที่ความฝันที่ผมจะนั่งเขียนหนังสืออยู่คนเดียวในห้องห้องหนึ่ง มันค่อย ๆ กลืนกินความฝันความหวังที่อยู่กับผมมาทั้งชีวิต

คุณทำให้ผมแตกสลาย แต่คุณก็ทำให้ผมอยากประกอบก่อร่างมันขึ้นมาใหม่เช่นกัน

ผมอยากมีรถซักคันจะได้ดูแลคุณได้ดีกว่านี้ อยากมีบ้านซักหลังที่เราจะได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน ผมอยากนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นที่มีคุณอยู่ อยากตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกับคุณ ผมอยากมีลูกกับคุณ อยากดูแลใครสักคนไปด้วยกันกับคุณ ผมอยากส่งลูกของเราเข้าโรงเรียนวันแรก อยากไปรับเด็กคนนั้นจากโรงเรียนร่วมกันกับคุณ อยากเห็นเขาเติบโต อยากบ่นเรื่องเขากับคุณ อยากให้คุณเข้าใจผมในวันที่ลูกของเราอาจไม่เข้าใจผมเเล้วก็ได้ เหมือนที่ผมไม่เข้าใจพ่อตัวเองในวันนี้

ผมอยากเติบโตร่วมทางไปกับคุณ อยากสร้างชีวิตที่ดีขึ้นมาร่วมกันกับคุณ

ผมอยากจับมือคุณให้มากกว่านี้ จูบคุณให้มากกว่านี้ มีเวลานั่งอยู่ข้าง ๆ คุณมากกว่านี้

ผมปราถนาจากใจ ภาพต่าง ๆ เหล่านี้แจ่มชัดขึ้นง่ายมาก ๆ เมื่อมันเป็นเรื่องของคุณ ผมว่าผมเก่งในการคิดเรื่องของคุณนะ เก่งที่จะพูดถึงคุณให้เพื่อนฟังด้วย

ถ้าผมไม่ขี้เก็กนัก ผมคงป่าวประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าคุณเป็นแฟนผม ผมได้เป็นแฟนคุณ มันคือความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ที่สุดที่ผมจะมีได้ 

ผมกลัว ผมเกลียด และไม่อยากยอมรับ ว่าจากที่ผมเชื่อว่าผมจะต้องประสบความสำเร็จมากมาย ต้องเติบโตไปได้ไกลกว่านี้ ต้องสำเร็จมากกว่าคนอื่น ๆ ผมกลับรู้สึกว่าการที่ผมได้อยู่เคียงข้างคุณมันยิ่งใหญ่กว่าสิ่งเหล่านั้นมหาศาล

ในวันนี้ผมถึงโกรธตัวเอง เกลียดตัวเองอยากมากมายมหาศาล ที่ไม่สามารถรักษาคุณไว้ได้ ทั้ง ๆ ที่ในที่สุดผมก็ได้ใฝ่ฝันถึงชีวิตที่นอกเหนือไปจากการเขียนงานไปวัน ๆ ใฝ่ฝันถึงชีวิตที่สิ่งธรรมดาในทุกวันสามารถเป็นสิ่งพิเศษได้

ผมเกลียดตัวเองที่ได้เจอสิ่งวิเศษล้ำค่าที่ทำให้ผมอยากมีชีวิตที่นอกเหนือจากงานและความทะเยอทะยานของตัวเองได้ แต่ผมไม่สามารถรักษามันไว้ได้

เป็นครั้งแรกที่ผมไม่ใฝ่ฝันถึงอนาคต ของการนั่งคนเดียวในห้อง เขียนงานเพียงลำพังอีกต่อไป
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่