สวัสดีค่ะอยากตั้งกระทู้ระบายความนในใจนิดหน่อย ขอเกริ่นก่อนว่าหนูแค่เด็ก14คนนึงพูดอะไรผิดพลากหรือมองในแง่ร้ายไปก็ขอโทษไว้ด้วยนะคะเพราะตอนนี้นี่คือความรู้สึกของหนู ปัจจุบันนี้หนูอยู่ม.3ค่ะ ช่วงม.1ที่เป็นช่วงออนไลน์ที่บ้านมีปัญหาพ่อปม่หย่าร้างกันไปซึ่งหนูไม่ได้อะไรมากเพราะรู้มาตลอดว่าปัญหาคืออะไรแต่พ่อดันไม่จบกันแม่ดีๆทั้งๆที่เขาเป็นฝ่ายผิดหนูไม่รู้รายละเอียดมากนักแต่พอรู้มาตลอดว่าตั้งแต่ 6-7 ขวบแม่ร้องไห้โทรคุน
ยกับยายว่าพ่อออกไปอีกแล้วนู่นนี่นั่น หลังจากจบกันไปได้พักนึงหนูแทบไม่ได้ความดป็นส่วนตัวจากพ่อสักเท่าไหร่แต่ปัจจุบันก็โอเคขึ้นมั้งคะ แต่ต่อให้ตอนนั้นหนูไม่ค่อยได้รับความเป็นส่วนตัวพ่อก็ยังดูแลหนูดีกว่านี้ เช่น หาข้าวมาให้ ถามไถ่เรื่องต่างๆ พอให้คำปรึกษาบ้าง ( หนูอยู่กับพ่อค่ะทุกวันนี้เคยไปอยู่กับแม่แล้วพ่อตามเลยเหนื่อยที่ต้องมาคอยรับสายแทบเช้ากลางวันเย็นเช็คตลอด) จนกระทั่งปีก่อนช่วงหนูกำลังจะม.2ได้มั้งคะ พ่อเริ่มมีแฟนหนูก็ไม่ได้อะไรเพราะพ่อก็ยังดูแลหนูดีอยู่จนกระทั่งพ่อให้หนูไปต่างจังหวัดช่วงปิดเทอมใหญ่ด้วยเหตุผลว่าพ่อไม่ว่างดูแลทั้งๆที่ช่วงออนไลน์หนูก็แทบจะอยู่คนเดียวมาตลอดสุดท้ายก็หนีไม่พ้นพ่อบังคับไปยังดีที่ทางปู่กับย่ารักหนูแบบมากๆเข้าใจหนูไปหาฝั่งยายบ้างแต่ที่หนูค้างคามาทุกวันนี้พ่อไม่ว่างดูแลหนูช่วงปิดเทอมแต่ทำไมพาแฟนใหม่ไปเที่ยวได้สงสัยมาตลอดค่ะ พอช่วงเปิดเทอมม.2หนูก็ไปอยู่กับแม่อย่างที่บอกไปจนกลับมาอยู่กับพ่อ พ่อเอาแฟนใหม่เข้าบ้านแล้วก็นั่นแหละค่ะหนูไม่ชอบเขา เขามีลูกชายติดมา2คนไม่ได้มาบ้านหนูตลอดแต่หนูก็ไม่ชอบสักเท่าไหร่โดยพื้นฐานเป็นลูกคนเดียวมาตลอด ช่วงที่พ่อมีแฟนเริ่มใหม่สนใจหนูเช่น ไม่มีข้าวให้กิน ไม่โอนเงินค่าขนมค่าข้าวมาให้ ไม่อยู่ช่วงวันหยุดแล้วไม่บอกล่วงหน้า แอบหนีงานไปเที่ยวกับแฟน(พอเห็นจากเฟสผ่านๆน่ะค่ะ)
ทำไมถึงไม่ชอบแฟนพ่อ ทำไมเขาไม่สามารถจัดการได้แม้กระทั่งลูกตัวเอง เช่น เวลามาบ้านตอนเช้าไม่มีข้าวกินบางวันหนูก็สงสารเลยทำข้าวให้กินบ้างนิดหน่อย งานบ้านดขาก็ไม่ค่อยทำสักเท่าไหร่บ้านรกจนน่าเกลียดหนูพูดได้เต็มปากว่าตอนที่แม่หนูอยู่บ้านนี้ทุกอย่างดีกว่านี้ ชีวิตหนู สภาพแวดล้อม ทุกอย่างมันดีไปหมด ปล.แฟนพ่อ้ขาไม่ได้ทำงานประจำค่ะเวลาว่างค่อนข้างเยอะแต่ไม่ค่อยทำอะไรวันๆเอาแต่นอนสะส่วนใหญ่ หนูไม่เข้าใจที่เขาว่างแต่เลิกที่จะทำข้าวเย็นตอน 2-3 ทุ่มซึ่งหนูหิวก่อนตลอดเลยต้องจัดการเอง บ้านไม่ค่อยสะอาดก็โอเคพอหยวนๆได้แต่ไม่มีข้าวให้กินตอนเช้าเย็นหนูไม่ไหวค่ะ พ่อก็พอช่วยอยู่บ้างเช่นให้ค่าข้าวเพิ่มแต่ต้องขอซึ่งไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่พ่อบอกออกไปก่อนนะ หนูเองก็ไม่มีรายได้แต่เงินเก็บบางส่วนก็เพื่อตอนมหาลัยเอาใบ้ก็ไม่ได้แม่ก็พอช่วยเรื่องนี้ ต่อมาเรื่องของลูกแฟนพ่อด้วยความที่เขาเป็นเด็กผู้ชายวัยประถมทั้ง2คนก็ซนนั่นแหละค่ะ นิสัยไม่คอยน่ารักสักเท่าไหร่ แม่ซื้อขนมเป็นของฝากมาให้ทำให้จำเป็นต้องแช่ตู้เย็นมาเปิดไม่กี่ชั่วโมงต่แมาหาย แถมยังเอาซองไปยัดซอก หนูก็ไม่ใช่คนเรียบร้อยสะอาดสะอ้านขนาดนั้นแต่ทนกับอะไรแบบนี้ไม่ได้ ถ้าถามว่าหนูเคยเขาไหมว่าที่เขียนชื่อของหนูอยากกินให้มาขอ บอกแล้วค่ะแต่ไม่เคยทำชอบแอบเอาไปกินเคยถามพ่อว่าจะเอายังไงก็พ่อให้ยอมหนูโคตรไม่ชอบบางอย่างคุณค่าทางใจทำไมหนูต้องยอมทุกอย่าง หนูพูดได้เต็มปากไม่ใช่คนที่ขี้หวงแค่มาขอหรือบอกสักหน่อยว่าเออเอาไปกินแล้วนะแค่นั้นพอมันเฟลมากๆค่ะ ความรู้สึกที่ขนมที่แม่ของหนูซื้อมาให้ถูกคนอื่นแย่งไปเป็นปมในใจมาตั้งแต่เด็กๆ หนูเหนื่อยค่ะพ่แไใ่ใส่ใจหนูเหมือนแค่ก่อนบางวะนต้มมาม่ากิน ช่วงปิดเทอมนี้ก็แทบจะกินแต่มาม่ากับไข่ฐานะที่บ้านไม่ได้ดีมากหรือแย่มากกลางๆแต่ใช้ชีวิตแย่มากค่ะทช่วงเปิดเทอมก็ปลุกตัวเองไปเรียน เสื้อผ้าซักเอง ห้องน้ำห้องนอนจัดการเองหมดเข้าใจได้ พ่อไม่สนใจเรื่องการเรียนหนูสักเท่าไหร่ขนาดค่าเทอมยังไม่รู้เลยค่ะถ้าไม่บอกพ่อเขาก็อยู่กลุ่มผู้ปกครองนะคะเคยบอหให้แม่อออกหปจะจัดการเองสุดท้ายก็ไม่มำแมีคอยช่วยตลอดด หนูอาจจะแค่คนที่รักแม่มากๆจนอคติไปกับทุกคนที่เข้ามาในฐานะครอบครัวหรืออะไรก็ตามไม่ชอบชีวิตตอนนี้เลยค่ะ วันหยุดแทบไม่ออกไปไหนดพราะพ่อไม่พาไปไปแต่กับแฟนเขา เวลาลูกแฟนพ่อมาเหมือนครอบครัวสุขสันต์หนูเหมือนส่วนเกิน ไม่รู้ว่าควรจะแก้ยังไงแต่แค่อยากไปมหาลัยให้ไวที่สุดจะได้จัดการทุกอย่างเองได้ขอบคุณที่ฟังเด็กวัยรุ่นคนนึงระเบิดความในใจออกมานะคะ นึกอะไรออกก็พิมพ์อาจจจะงงๆขอโทษด้วยนะคะ
ปัญหาที่บ้านของเด็กคนนึบที่ต้องแบกรับ
ยกับยายว่าพ่อออกไปอีกแล้วนู่นนี่นั่น หลังจากจบกันไปได้พักนึงหนูแทบไม่ได้ความดป็นส่วนตัวจากพ่อสักเท่าไหร่แต่ปัจจุบันก็โอเคขึ้นมั้งคะ แต่ต่อให้ตอนนั้นหนูไม่ค่อยได้รับความเป็นส่วนตัวพ่อก็ยังดูแลหนูดีกว่านี้ เช่น หาข้าวมาให้ ถามไถ่เรื่องต่างๆ พอให้คำปรึกษาบ้าง ( หนูอยู่กับพ่อค่ะทุกวันนี้เคยไปอยู่กับแม่แล้วพ่อตามเลยเหนื่อยที่ต้องมาคอยรับสายแทบเช้ากลางวันเย็นเช็คตลอด) จนกระทั่งปีก่อนช่วงหนูกำลังจะม.2ได้มั้งคะ พ่อเริ่มมีแฟนหนูก็ไม่ได้อะไรเพราะพ่อก็ยังดูแลหนูดีอยู่จนกระทั่งพ่อให้หนูไปต่างจังหวัดช่วงปิดเทอมใหญ่ด้วยเหตุผลว่าพ่อไม่ว่างดูแลทั้งๆที่ช่วงออนไลน์หนูก็แทบจะอยู่คนเดียวมาตลอดสุดท้ายก็หนีไม่พ้นพ่อบังคับไปยังดีที่ทางปู่กับย่ารักหนูแบบมากๆเข้าใจหนูไปหาฝั่งยายบ้างแต่ที่หนูค้างคามาทุกวันนี้พ่อไม่ว่างดูแลหนูช่วงปิดเทอมแต่ทำไมพาแฟนใหม่ไปเที่ยวได้สงสัยมาตลอดค่ะ พอช่วงเปิดเทอมม.2หนูก็ไปอยู่กับแม่อย่างที่บอกไปจนกลับมาอยู่กับพ่อ พ่อเอาแฟนใหม่เข้าบ้านแล้วก็นั่นแหละค่ะหนูไม่ชอบเขา เขามีลูกชายติดมา2คนไม่ได้มาบ้านหนูตลอดแต่หนูก็ไม่ชอบสักเท่าไหร่โดยพื้นฐานเป็นลูกคนเดียวมาตลอด ช่วงที่พ่อมีแฟนเริ่มใหม่สนใจหนูเช่น ไม่มีข้าวให้กิน ไม่โอนเงินค่าขนมค่าข้าวมาให้ ไม่อยู่ช่วงวันหยุดแล้วไม่บอกล่วงหน้า แอบหนีงานไปเที่ยวกับแฟน(พอเห็นจากเฟสผ่านๆน่ะค่ะ)
ทำไมถึงไม่ชอบแฟนพ่อ ทำไมเขาไม่สามารถจัดการได้แม้กระทั่งลูกตัวเอง เช่น เวลามาบ้านตอนเช้าไม่มีข้าวกินบางวันหนูก็สงสารเลยทำข้าวให้กินบ้างนิดหน่อย งานบ้านดขาก็ไม่ค่อยทำสักเท่าไหร่บ้านรกจนน่าเกลียดหนูพูดได้เต็มปากว่าตอนที่แม่หนูอยู่บ้านนี้ทุกอย่างดีกว่านี้ ชีวิตหนู สภาพแวดล้อม ทุกอย่างมันดีไปหมด ปล.แฟนพ่อ้ขาไม่ได้ทำงานประจำค่ะเวลาว่างค่อนข้างเยอะแต่ไม่ค่อยทำอะไรวันๆเอาแต่นอนสะส่วนใหญ่ หนูไม่เข้าใจที่เขาว่างแต่เลิกที่จะทำข้าวเย็นตอน 2-3 ทุ่มซึ่งหนูหิวก่อนตลอดเลยต้องจัดการเอง บ้านไม่ค่อยสะอาดก็โอเคพอหยวนๆได้แต่ไม่มีข้าวให้กินตอนเช้าเย็นหนูไม่ไหวค่ะ พ่อก็พอช่วยอยู่บ้างเช่นให้ค่าข้าวเพิ่มแต่ต้องขอซึ่งไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่พ่อบอกออกไปก่อนนะ หนูเองก็ไม่มีรายได้แต่เงินเก็บบางส่วนก็เพื่อตอนมหาลัยเอาใบ้ก็ไม่ได้แม่ก็พอช่วยเรื่องนี้ ต่อมาเรื่องของลูกแฟนพ่อด้วยความที่เขาเป็นเด็กผู้ชายวัยประถมทั้ง2คนก็ซนนั่นแหละค่ะ นิสัยไม่คอยน่ารักสักเท่าไหร่ แม่ซื้อขนมเป็นของฝากมาให้ทำให้จำเป็นต้องแช่ตู้เย็นมาเปิดไม่กี่ชั่วโมงต่แมาหาย แถมยังเอาซองไปยัดซอก หนูก็ไม่ใช่คนเรียบร้อยสะอาดสะอ้านขนาดนั้นแต่ทนกับอะไรแบบนี้ไม่ได้ ถ้าถามว่าหนูเคยเขาไหมว่าที่เขียนชื่อของหนูอยากกินให้มาขอ บอกแล้วค่ะแต่ไม่เคยทำชอบแอบเอาไปกินเคยถามพ่อว่าจะเอายังไงก็พ่อให้ยอมหนูโคตรไม่ชอบบางอย่างคุณค่าทางใจทำไมหนูต้องยอมทุกอย่าง หนูพูดได้เต็มปากไม่ใช่คนที่ขี้หวงแค่มาขอหรือบอกสักหน่อยว่าเออเอาไปกินแล้วนะแค่นั้นพอมันเฟลมากๆค่ะ ความรู้สึกที่ขนมที่แม่ของหนูซื้อมาให้ถูกคนอื่นแย่งไปเป็นปมในใจมาตั้งแต่เด็กๆ หนูเหนื่อยค่ะพ่แไใ่ใส่ใจหนูเหมือนแค่ก่อนบางวะนต้มมาม่ากิน ช่วงปิดเทอมนี้ก็แทบจะกินแต่มาม่ากับไข่ฐานะที่บ้านไม่ได้ดีมากหรือแย่มากกลางๆแต่ใช้ชีวิตแย่มากค่ะทช่วงเปิดเทอมก็ปลุกตัวเองไปเรียน เสื้อผ้าซักเอง ห้องน้ำห้องนอนจัดการเองหมดเข้าใจได้ พ่อไม่สนใจเรื่องการเรียนหนูสักเท่าไหร่ขนาดค่าเทอมยังไม่รู้เลยค่ะถ้าไม่บอกพ่อเขาก็อยู่กลุ่มผู้ปกครองนะคะเคยบอหให้แม่อออกหปจะจัดการเองสุดท้ายก็ไม่มำแมีคอยช่วยตลอดด หนูอาจจะแค่คนที่รักแม่มากๆจนอคติไปกับทุกคนที่เข้ามาในฐานะครอบครัวหรืออะไรก็ตามไม่ชอบชีวิตตอนนี้เลยค่ะ วันหยุดแทบไม่ออกไปไหนดพราะพ่อไม่พาไปไปแต่กับแฟนเขา เวลาลูกแฟนพ่อมาเหมือนครอบครัวสุขสันต์หนูเหมือนส่วนเกิน ไม่รู้ว่าควรจะแก้ยังไงแต่แค่อยากไปมหาลัยให้ไวที่สุดจะได้จัดการทุกอย่างเองได้ขอบคุณที่ฟังเด็กวัยรุ่นคนนึงระเบิดความในใจออกมานะคะ นึกอะไรออกก็พิมพ์อาจจจะงงๆขอโทษด้วยนะคะ