ไม่อยากเห็นอีกแล้ว

สวัสดีครับผมมีเรื่องอยากจะเล่าไม่รู้ว่าคนอื่นจะเชื่อมั้ยแต่ก็ขอให้ทุกคนเข้าใจครับ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับเพื่อนช่วงเปิดเทอมอาทิตย์แรก ไปกินหมูย่างกันกินเหล้าอะไรด้วยกันตามปกติ เวลา 22:00 ทุกคนก็พากันคุยเล่น กล้าพูดกล้าทำ เพราะบางคนเริ่มเมาแล้ว ส่วนผมก็กินนิดหน่อยแล้วก็คุยกับเพื่อนตามปกติ แล้วช่วง เที่ยงคืนเลยครับก่อนจะกลับจากบ้านเพื่อน ผมไปเห็นยายคนนึงแกเดินมาแบบเงียบๆในบ้านเพื่อน ผมก็สวัสดีแก "สวัสดีครับป้า" แต่แกก็เงียบไม่พูดอะไรแล้วเดินไปผมเลยไปหยิบของไม่ได้คิดอะไรผมเลยถามเพื่อนไปตอนออกไปข้างนอกว่า "โฟร์ป้าเป็นไรวะกูสวัสดีแล้วแกก็เดินผ้านไป" ทุกคนก็ไม่ได้สนใจอะไรผม ผมก็เลยคิดแบบแกน่าจะไม่ได้ยินแหละ แล้วทีนี้เรื่องมันก็เริ่มตึงเพราะผมย้ำกับเพื่อนผมที่ชื่อโฟร์ว่า "โฟร์ไอสัสกูจริงจัง กูเห็นป้าเดินไปอีกทางแล้วแกเงียบอะไอสัสกูไม่ตลกบ้านมีใครเสียมั้ยเนี่ย" โฟร์ตอบมาว่า "ยายกูพึ่งเสียได้ไม่นาน" ทุกคนในนั้นเงียบหมดแล้วทุกคนก็บอกปะกลับ แล้วผมก็ต้องได้ขัลรถคนเดียวให้เพื่อนขากลับ ผมนั่งรถคนเดียว ตอนแรกผมไม่คิดอะไรแต่ก็คุยกันตามปกติ ทีนี้ผมไปมองกระจกดูว่าเพื่อนตามมากันรึยัง เพราะมันมีรถ 4-5คันเท้าที่ผมจำได้ เพื่อนมีอยู่ประมาณ 9คน ผมได้ขับรถจักรยานยนต์คนเดียว  แล้วผมรอรถเพื่อนอีกคันอยู่ แล้วผมก็เห็นมีคนนั่งซ้อนท้ายผมเป็นป้าคนเดิมที่ผมเห็น ผมเลยกลัวเลยบิดรถซิ่งเลยครับ บีบตาบอกเพื่อนแล้งเพื่อนก็บอกเป็นไรเพื่อนๆ ผมร้องไห้ผมกลัวบอกว่าแกมานั่งกับกูพวกต้องช่วยกูนะไอสัส กูกลัวจริงๆ กูยิ่งเป็นคนเจออะไรแปลกๆอยู่ พอไปถึงบ้านเพื่อนอีกคนอย่างปลอดภัย เพื่อนคนนี้บอกว่า "พวกดูแลตัวเองด้วยนะ" ผมก็อืมโอเคผมเลยได้นั่งรถกับอีกคนกลับ แล้วผมก็เล่าให้เพื่อนคนนั้นหมดเลยจนถึงบ้านผม ผมได้ให้เพื่อนมานอนเป็นเพื่อนผมคืนนี้2คน แล้วผมรู้สึกนอนไม่หลับผมเลยบอกให้เพื่อนกลับไปเลยก็ได้ เพื่อนก็กลับกันผมก็กลับมานอนที่ห้องผมได้สวดมนต์แล้งบอกแกจะทำบุญไปให้หลังจากผ่านไป2-3วันก็ทุกอย่างสงบ ผมกลับมาเล่าให้เพื่อนในวันจันทร์ เพื่อนก็มองเป็นเรื่องขำกัน แต่ผมบอกกับพวกนั้นไปว่า "กูไม่ไปแล้วนะกูอยากอยู่บ้านไม่อยากไปไหนอีกตอนกลางคืน"
-ขอบคุณที่รับฟังครับผมแค่อยากเอามาเล่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเชื่อกันมั้ยแต่ผมเชื่อครับเพราะ กูกลัวจริงๆครับพี่ๆ สวัสดีครับ