ชื่นมื่น!!! กันถ้วนหน้าน่ะครับ!!!

กลางคลื่นเคล้าลมคลั่ง เรือฝันยังพาผันไป แดดล้อมขอบฟ้าไกล ใจยังลอยละเมอฝัน เสียงคลื่นดังกล่อมจิต พาให้คิดถึงคืนวัน เหงื่อเค็มเจือเกลียวกัน คือชีวันกลางท้องชล ค่ำมืดดาวพราวฟ้า ลมพัดมาพาใจวน เหมือนเสีย

✍️ เนื้อหาบทนำ: ในมหานคร เวสาลี อันรุ่งเรือง... นครแห่งเหล่ากษัตริย์ลิจฉวี ผู้ปกครองตนเองด้วยสามัคคีธรรม ... ได้บังเกิดดรุณีนางหนึ่ง ขึ้นที่โคนต้นมะม่วงในพระราชอุทยาน ความงามของนางนั้น ล้ำเลิศเกินจิน

๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา

เกี่ยวเสี้ยวจันทร์ผันสู่เรือล่องนที อาบกวีคืนนี้มีมนตร์ขลัง ดารดาษดาวพรายคลายภวังค์ ถ่ายพลังสังสรรค์ฟ้าคราราตรี อลังการมวลม่านสะเก็ดดาว ระยิบพราวพร่างพิศรัศมี ดั่งฉลุผืนฟ้าดารณี ด้วยวิถีลีลาจักรวาล

สิบปีผ่านกลางคลื่นและลมกล้า เหงื่อเค็มเคล้าผืนฟ้าทะเลใหญ่ เรือแล่นฝ่าโขดหินทุกแห่งไกล จวบจนใจเริ่มล้าในคราวนี้ แสงตะวันเคยแผดบนฟ้าร้อน เคยหลับตานอนฟังคลื่นแทนเสียงฝันดี เคยยิ้มให้ฟ้าหลังพายุที่เคยมี

ยามสิ้นสุด .. ราชวงศ์บ้านพลูหลวง เดือนสิบ ๒๓๑๐ .. . . ๑๔ 0 อาดูระพูนอยุธยา ระบุภาวะพ่ายพัง สิ้นสายเพราะหายนะพลัง ปะทุถั่งก็ยากทาน ๘ 0 โอ้ .. เมืองแก้วเมืองฟ้าถึงคราล่ม บัลลังก์จมมอดไหม้ด้วยไฟผลาญ ปรา

@ ดุจดาวประดับหล้า นคราประภางาม