เราเรียนจบ แล้วก็ทำงาน ก็เริ่มให้เงินพ่อกับแม่ เงินเดือน แปดพันบาท ทำงานแถวบ้านอาศัยว่าได้ดูแลท่านด้วย
พอทำไปเรื่อยๆ แม่เริ่มขอให้ใช้หนี้แทนบ้าง หนี้ธนาคาร หนี้ สหกรณ์บ้าง แต่ละเดือน เอารถไปเข้าไฟแนนซ์บ้าง เราเป็นคนต้องจ่ายทุกเดือน ค่ากินค่ากับข้าวอาหารเราเป็นคนซื้อเข้าบ้านทั้งหมด แต่พอมาวันนึงเราเริ่มเหนื่อย เหมือนให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ มีแต่บอกใช้หนี้ๆ แล้วมีประโยชน์นึงแม่ชอบพูดว่า แม่เลี้ยงโตเเล้ว ก็ต้องเลี้ยงแม่สิ เราก็เลี้ยงดูท่านนะ แต่เหมือนจะใช้คำว่า กตัญญูรู้คุณ อะไรประมาณนี้ เงินเดือนเราแค่แปดพัน ใช้จ่ายในครอบครัว ไหนจะใช้หนี้ต่างๆนาๆ ให้แม่อีก เหลือไม่กี่บาทไม่พอใช้ด้วยซ้ำ แต่กับพี่คนโตเงินเดือน สองสามหมื่น ส่งให้แม่ เดือนล่ะ สามพัน คือเราทำดีแล้วใช่ไหมเราทำถูกแล้วใช่ไหมคะ
ให้ตังพ่อแม่ ไม่เคยพอ เหนื่อย
พอทำไปเรื่อยๆ แม่เริ่มขอให้ใช้หนี้แทนบ้าง หนี้ธนาคาร หนี้ สหกรณ์บ้าง แต่ละเดือน เอารถไปเข้าไฟแนนซ์บ้าง เราเป็นคนต้องจ่ายทุกเดือน ค่ากินค่ากับข้าวอาหารเราเป็นคนซื้อเข้าบ้านทั้งหมด แต่พอมาวันนึงเราเริ่มเหนื่อย เหมือนให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ มีแต่บอกใช้หนี้ๆ แล้วมีประโยชน์นึงแม่ชอบพูดว่า แม่เลี้ยงโตเเล้ว ก็ต้องเลี้ยงแม่สิ เราก็เลี้ยงดูท่านนะ แต่เหมือนจะใช้คำว่า กตัญญูรู้คุณ อะไรประมาณนี้ เงินเดือนเราแค่แปดพัน ใช้จ่ายในครอบครัว ไหนจะใช้หนี้ต่างๆนาๆ ให้แม่อีก เหลือไม่กี่บาทไม่พอใช้ด้วยซ้ำ แต่กับพี่คนโตเงินเดือน สองสามหมื่น ส่งให้แม่ เดือนล่ะ สามพัน คือเราทำดีแล้วใช่ไหมเราทำถูกแล้วใช่ไหมคะ