ชีวิตอยู่บนเงินของคนอื่น แต่กลัวเสียเวลา ควรไปทางของตัวเองดีไหม?

สวัสดีครับ พอดีผมเป็นเด็กที่ครอบครัวค่อนข้างมีปัญหาเยอะ พ่อแม่แยกทางกัน ผมเลยได้ไปอยู่กับแม่ จนกระทั่งตอนม.1 แม่ผมล้มละลายมีหนี้เยอะ น้าเลยออกค่าเล่าเรียนให้ผม ตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้ จำนวนก็เยอะมากๆเลยแหละครับ เป็นสิบๆล้านเลย แต่ว่าเขาจะมีข้อแม้คือให้ผมเรียนในทางของเขา ตอนเด็กผมก็เรียนใช้เงินเขา ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเรียนไหว จบมาก็มีงานดีๆทำ ก็เลย เขาบอกอะไรก็ไปหมดเลย แต่ก็ไม่ได้เป็นในสิ่งที่ผมอยากเรียนแต่แรกแล้ว แต่ก็ไม่เถียงอะไรเขา จนมาตอนนี้จบม.6 ผมเริ่มมีความคิดเปลี่ยน อยากทำในสิ่งที่ตัวเองอยากบ้าง เพราะผมไม่เคยได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจริงๆเลย ผมเริ่มอยากออกจากชีวิตที่โดนบงการนู่นนี่ แต่ติดตรงที่ผมเสียดาย สิ่งที่เขาปูมาให้ เสียดายเงินค่าเรียน แต่ผมอยู่ไปผมก็ไม่มีจิตใจทำในสิ่งที่เขาอยากให้ทำ ไม่มีความสุข ผมเครียดมาเป็นปีๆเลย ตัดสินใจว่ายังไง แล้วก็นั่งคุยกับตัวเองทุกวัน ด่าตัวเองทุกวันว่า ผมมันขี้เกียจ อกตัญญู  ผมพยายามเปลี่ยนความคิดตัวเอง แต่มันเหมือนไม่ช่วย

อีกข้อนึงคือ น้าเป็นคนที่ใช้ถ้อยคำที่ไม่ได้ดีมากน่ะครับ เขาชอบเล่าเรื่องในอดีต ปมครอบครัว จี้ปมผมหลายอย่าง ผมก็ได้แต่นั่งฟังแล้วก็เก็บมาคิดทุกครั้ง เครียดเป็นอาทิตย์ ทุกครั้งที่ผมได้คุยกับเขา เขาจะพูดแต่เรื่องปมในใจที่ผมมี จนผมรู้สึกเป็นโรคเครียดมาพักนี้ คิดแต่เรื่องคำพูดเขา มีแต่พลังลบ ผมรู้สึกไม่มีพลังงานในการทำอะไรเลย ความคิดลบมากๆ จนรู้สึกไม่อยากคุยกับใคร อยากอยู่คนเดียว แต่ผมก็พยายามฝึกตัวเองให้เข้าสังคมให้ได้ ผมแทบไม่อยากพาเพื่อนมารู้จักคนในครอบครัวผมเลย 

จริงๆเรื่องมันมีมากกว่านี้ครับ แต่คงเล่ายาวมากไม่ได้ ผมแค่อยากรู้ อยากทราบหลายๆความเห็นว่าผมควรยังไงดี กลับไปอยู่ในชีวิตของตัวเองดีไหม หรือควรฝึกตัวเอง เพื่ออนาคตของเราจริงๆ แต่ตอนนี้สุขภาพจิตคือไปหมดแล้ว ผมก็เสียดายเงิน ค่าเรียนที่เขาจ่ายให้ แต่ก็กลัวเสียเวลาตัวเองที่เลือกทางที่ไม่ถนัดจริงๆ