จิตที่ไม่หวั่นไหวเมื่อได้สัมผัสกับโลกธรรมตา ๘ เป็นสิริมงคลอันอุดมยิ่งประการหนึ่ง

จิตไม่ใช่ตัวอุปทาน อุปทานคือตัวขันธ์5 ที่จิตเข้าไปยึด จิตมี อุปทาน มันไม่ใช่จิตเป็นตัวอุปทานเสียเอง อุปทานเพราะอะไร เพราะรูป เวทนา สั๗ญา สังขารวิญญาน ดังนั้นการดับอุปทาน ที่ว่าเหตุเกิดที่จิต ก็ดับที่

เชิญท่านผุ้มีปัญญาทุกท่านมาให้ความเห็น

เห็นการเกิดดับ ทำให้เกิดปัญญาเห็นไตรลักษณ์ 1.เห็นเกิดดับได้ต้องมีผู้เห็น จะบอกว่าวิญญานเห็นตัวเองเกิดดับก็ไม่ได้ เพราะวิญญานมันเห็นตัวเองไม่ได้ มันเกิดมาแล้วดับไปเป็นธรรมดา แล้วใครเป็นผู้เห็น ??? 2.

ธรรมเกิดแต่เหตุ ดับไปเมื่อหมดเหตุไม่ได้ ????? เพราะมันไปเป็นมโนวิญญาน ปรุงแต่งที่ใจต่อ เช่น ตาเห็นภาพ เห็นภาพดับไปแล้ว แต่มันไปเกิด รักชอบชังเฉยๆที่ใจ (เวทนา) เสียงได้ยิน เสียงดับไปแล้ว แต่มันไปเก

1.เข้าใจว่าสายปฏิจสมุปบาทนั้น ตั้งแต่เกิดจนมรณะ ความจริงเป็นเพียงจิตหนึ่งขณะที่หลงไป 2.เข้าใจว่า จิตที่มีอุปทานนั้นเป็นแค่วิญญาน ไม่มีผู้รู้เหตุแห่งอุปทานนั้น ความจริงสายปฏิจสมุปบาทนั้น ว่ากันตามเหตุ

สติปัฐฐานนั้น เป็นไปเพื่อความสุข เพื่อความเต็มของจิต ของสติ 1.ไม่มีความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา เพราะความเต็มของสติ 2.เต็มหมายถึงหนาแน่น ของความสุข สงบ บารมีเต็ม 3.เต็มเพราะ เริ่มจากจิตที่ว่าง เ

เมื่อไม่มีตัวตน จะเห็นตัวรู้และตัวถูกรู้ แยกกันเป็นชั้นๆ ไม่มีตัวตน คือ บุคคลที่1 ตัวรู้ คือ บุคคลที่2 ตัวถูกรู้คือบุคคลที่3 บุคคลที่1 เป็นอนัตตา เป็นจิตที่แยกห่างออกมาจากปรากฎการณ์รู้ เป็นสภาวะที่