ประเด็นเลยก็คือ ตอนนี้เรากำลังจะจบม.6 คุณพ่อของเราอยากให้เราเป็นหมอ โดยให้เหตุผลว่า รายได้ดี งานมั่นคง ไม่เหนื่อย มีสวัสดิการพ่อแม่รักษาฟรี และอื่นๆ เราไม่เคยเห็นด้วยเลยกับการเป็นหมอ รายได้ดีก็จริง แต่เราว่ามันเหนื่อยมากจนถึงมากที่สุด เป็นอาชีพที่ทำงานบนชีวิตของคนมากมาย ซึ่งเราไม่อยากรับความเสี่ยงแบบนั้น เราพยายามคุยกับเขาหลายครั้ง แต่เขาก็จะให้เหตุผลล้านแปดมาให้ เช่น อยากให้เป็นหมอเพื่อที่จะทำตามความฝันของเขา.. คือแบบมันใช่หรอที่คนๆหนึ่งจะต้องสละชีวิตของตัวเองไปทำตามความฝันให้คนอื่นโดยที่มันแลกกับเวลาของตัวเราเองอ่ะ เขาไม่เห็นค่าของเวลาของเราบ้างหรอ หรืออย่างอีกเหตุผลหนึ่งเลยก็คือ พ่อชอบพูดว่า เราดูมีนิสัยใจดีชอบช่วยเหลือคนอื่น ใช่คุณพ่อดูไม่ผิดหรอก แต่มันก็ไม่ใช่แบบนี้มั้ย เราก็อยากมีชีวิตของเราทำตามความฝันของเรา จะหาว่าเราอกตัญญูก็ได้ เพราะเราตั้งใจที่อยากจะเรียนธุรกิจ เพื่อที่จะไปต่อยอดสร้างธุรกิจของเราให้ประสบความสำเร็จ เพื่อนำเงินเหล่านั้นมาเลี้ยงดูครอบครัวได้อย่างมีความสุขโดยที่ไม่ต้องไปทำงานหามรุ่งหามค่ำจนพักผ่อนไม่เพียงพอ แต่คุณพ่อก็ชอบตัดฝันเราว่าเรียนธุรกิจแล้วมันจะไปทำไรได้เสียตังเปล่าๆ ไม่ต้องเรียนธุรกิจก็ทำธุรกิจได้ หรือต่อให้ทำได้ก็มีโอกาสที่จะล้มละลาย...แต่ถึงมันจะมีโอกาสแบบนั้นจริงก็ใช่ว่าโอกาสที่จะประสบความสำเร็จจะไม่มีซักหน่อย และการที่ไปเรียนธุรกิจมันก็เป็นการเสริมสร้างข้อมูลของการเข้าไปทำธุรกิจให้ดียิ่งขึ้นได้ด้วย แล้วซักพักเขาก็เอาเรื่องเงินมาอ้างว่ามันแพง เรียนสี่ปีก็ตั้งสองแสน มันปกติปะ เทอมนึงก็25000 ...แพงตรงไหนอ่ะ หมอยัง3หมื่นอัพ ถ้าเราประสบความสำเร็จนะค่าเทอมหมอก็จ่ายได้ชิวๆ แล้วค่อยไปเรียนหมอตอนปริญญาโทก็ได้ปะถ้ารวยแล้ว พอพูดแบบนี้เขาก็โมโหแล้วบอกว่าถ้าอยากเรียนนักก็ตัดขาดกัน ไปให้ลุงเธอจ่ายค่าเทอมให้เลยละกัน แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกันอีก ดูดิเราอุตส่าห์จะรีบหาเงินเพื่อที่จะทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้นแต่ดูสิ เขากลับคิดว่ามันเปลือง ถ้าเราประสบความสำเร็จได้นะ เงินร้อยล้านพันล้านเราก็ให้เขาได้ ทำไมกันนะ มันเป็นเพราะเราไม่ฟังเขาหรือเพราะเขาไม่คิดจะฟังเรากันแน่ เราอยากถามพวกคุณที่เข้ามาอ่านว่า จริงๆแล้วตอนนี้เราควรจะใช้ชีวิตยังไงดี;-; ;-;

ผิดรึเปล่าที่เป้าหมายของพ่อคือหมอแต่เราอยากเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ เราคุยกับพ่อแล้วแต่พ่อไม่ฟังเราเลยค่ะ