สวัสดีค่ะ นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกของเรานะคะ เรื่องนี้เราอยากแบ่งปันให้ทุกคนฟังมากๆเลย ขออนุญาตเกริ่นตัวตนของเราให้ทุกคนรู้จักก่อน เราเป็นคนขี้น้อยใจ คิดมาก อ่อนไหวง่าย ปัจจุบันเราเรียนอยู่ปี3แล้ว เรามีเพื่อนคนนึงที่สนิทและไว้ใจมาก แต่เราเรียนคนละสาขาทำให้เราไม่ค่อยได้ใช้เวลาด้วยกัน ทีนี้เวลาเราเห็นเธอเดินกับคนอื่น เราไม่ชอบเราน้อยใจที่ไม่ได้อยู่กับเธอเรียนกับเธอเช่นเดียวกับเพื่อนคนนั้น
ตอนปี2 เราน้อยใจบ่อยมากแล้วก็หายเอง แต่ล่าสุดเมื่อ6วันที่แล้ว อาการเราหนักมาก เราร้องไห้อย่างกับคนอกหัก ตอบกลับสตอรี่แล้วพอเธอไม่อ่านก็อยากลบข้อความทิ้ง คิดมาก เราก็ปล่อยให้ตัวเองเศร้า ร้องไห้ไป นานอยู่นะประมาณ3วัน
แล้วจู่ๆสมองเราก็ผุดประโยคที่เธอเคยพูดว่า "เธอเป็นตัวของตัวเองมากตอนอยู่กับเรา ขอโทษที่พูดอยู่คนเดียวนะ" จากนั้นภาพเหตุการณ์ที่เธอเคยปลอบเราตอนที่เราเศร้าตอนที่เรากลัวก็ปรากฏขึ้นมา นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราคิดว่า เราต้องจัดการกับตัวเองอย่างจริงจังแล้ว เราก็เลย ไม่เข้าไอจี(ถ้าไม่เห็นสตอรี่ตอนเธออยู่กับคนอื่นก็ไม่น้อยใจ) อ่านไดอารี่ที่เคยเขียนถึงเหตุการณ์ที่เราเคยใช้ด้วยกัน
แล้วเราก็ดึงสติกลับมาได้ เข้าใจว่าเธอยุ่ง เครียดจากการเตรียมสอบ นอนน้อยติดกันหลายวันจึงทำให้เธอไม่มีเวลาอ่านข้อความฉัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เธอมากินข้าวกับเราได้เป็นเพราะเธอตั้งใจหาเวลามาให้ งานเยอะขนาดไหนก็ทักถามตลอดว่า"กินข้าวมั้ยย" และถ้าไม่ว่างก็จะขอโทษบอกว่าไม่ว่างนะ
วันนี้เราเห็นเธอเดินอยู่คนเดียว ลักษณะการเดินที่ฉันดูออกเลยว่าเหนื่อย นอนน้อยอีกแล้วสินะ ทำให้ฉันได้แต่โทษตัวเองที่ไม่ชอบให้เธอเดินกับเพื่อนคนอื่น ตอนนี้ฉันอยากให้เธอเดินกับเพื่อนมาก อย่างน้อยถ้าเธอมึนหัว เวียนหัว เป็นลมก็ยังมีคนอยู่ข้างๆ
สรุปวิธีที่เราทำให้ฟังนะคะ 1.ถ้าเศร้าก็ร้องร้องจนขี้เกียจไปเลย 2.ถ้าการเห็นมันทำให้น้อยใจก็ไม่ต้องเห็น 3.ลองคิดทบทวนตัวเองและทบทวนเพื่อนดูเพื่อทำความเข้าใจ
เราอยากบอกว่าเราภูมิใจในตัวเองมากก เพราะทุกครั้งที่เราน้อยใจ เราไม่เคยบอกเพื่อนเลย ไม่เคยทำให้เพื่อนคิดมากหรือเหนื่อยเลย จะบอกทีไรในหัวก็มีแต่คำว่า"เธอเรียนก็เหนื่อยจะแย่แล้ว ฉันควรจะให้กำลังใจเธอสิถึงจะถูก" เตือนสติตัวเองอยู่ตลอด จบแล้วค่า ร่วมแสดงความคิดเห็นกันได้นะคะ อยากรู้ว่าเพื่อนๆแก้อาการน้อยใจเหมือนเรามั้ยย
วิธีเลิกน้อยใจเพื่อน
ตอนปี2 เราน้อยใจบ่อยมากแล้วก็หายเอง แต่ล่าสุดเมื่อ6วันที่แล้ว อาการเราหนักมาก เราร้องไห้อย่างกับคนอกหัก ตอบกลับสตอรี่แล้วพอเธอไม่อ่านก็อยากลบข้อความทิ้ง คิดมาก เราก็ปล่อยให้ตัวเองเศร้า ร้องไห้ไป นานอยู่นะประมาณ3วัน
แล้วจู่ๆสมองเราก็ผุดประโยคที่เธอเคยพูดว่า "เธอเป็นตัวของตัวเองมากตอนอยู่กับเรา ขอโทษที่พูดอยู่คนเดียวนะ" จากนั้นภาพเหตุการณ์ที่เธอเคยปลอบเราตอนที่เราเศร้าตอนที่เรากลัวก็ปรากฏขึ้นมา นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราคิดว่า เราต้องจัดการกับตัวเองอย่างจริงจังแล้ว เราก็เลย ไม่เข้าไอจี(ถ้าไม่เห็นสตอรี่ตอนเธออยู่กับคนอื่นก็ไม่น้อยใจ) อ่านไดอารี่ที่เคยเขียนถึงเหตุการณ์ที่เราเคยใช้ด้วยกัน
แล้วเราก็ดึงสติกลับมาได้ เข้าใจว่าเธอยุ่ง เครียดจากการเตรียมสอบ นอนน้อยติดกันหลายวันจึงทำให้เธอไม่มีเวลาอ่านข้อความฉัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เธอมากินข้าวกับเราได้เป็นเพราะเธอตั้งใจหาเวลามาให้ งานเยอะขนาดไหนก็ทักถามตลอดว่า"กินข้าวมั้ยย" และถ้าไม่ว่างก็จะขอโทษบอกว่าไม่ว่างนะ
วันนี้เราเห็นเธอเดินอยู่คนเดียว ลักษณะการเดินที่ฉันดูออกเลยว่าเหนื่อย นอนน้อยอีกแล้วสินะ ทำให้ฉันได้แต่โทษตัวเองที่ไม่ชอบให้เธอเดินกับเพื่อนคนอื่น ตอนนี้ฉันอยากให้เธอเดินกับเพื่อนมาก อย่างน้อยถ้าเธอมึนหัว เวียนหัว เป็นลมก็ยังมีคนอยู่ข้างๆ
สรุปวิธีที่เราทำให้ฟังนะคะ 1.ถ้าเศร้าก็ร้องร้องจนขี้เกียจไปเลย 2.ถ้าการเห็นมันทำให้น้อยใจก็ไม่ต้องเห็น 3.ลองคิดทบทวนตัวเองและทบทวนเพื่อนดูเพื่อทำความเข้าใจ
เราอยากบอกว่าเราภูมิใจในตัวเองมากก เพราะทุกครั้งที่เราน้อยใจ เราไม่เคยบอกเพื่อนเลย ไม่เคยทำให้เพื่อนคิดมากหรือเหนื่อยเลย จะบอกทีไรในหัวก็มีแต่คำว่า"เธอเรียนก็เหนื่อยจะแย่แล้ว ฉันควรจะให้กำลังใจเธอสิถึงจะถูก" เตือนสติตัวเองอยู่ตลอด จบแล้วค่า ร่วมแสดงความคิดเห็นกันได้นะคะ อยากรู้ว่าเพื่อนๆแก้อาการน้อยใจเหมือนเรามั้ยย