จำได้ว่าสมัยก่อนตามงานค่ายนี้แทบทุกเรื่อง ยกเว้นละครที่คู่รักสุกี้(MK) กับคู่รักนิวหยวก(NY)เล่น เพราะไม่ชอบดารานำ
แต่สามีตีตรานี่สุดยอดมาก ดาราทุกคนน่าสนใจ ตัวเรื่องไม่ต้องปีนบันไดดู
แต่หลังๆมานี้ เริ่มไม่ค่อยดึงดูดมากเท่าไหร่ อย่างเรื่องแค้นนี่ท่าดีทีเหลวมาก จริงๆดารานำเรื่องนี้น่าสนใจนะ ทั้งนางร้ายม่ายสนิมสร้อย นางเอกเดนตายโควิด และพระเอกแม่หวง แต่บทละครมันไม่สนุก การตัดต่อดูแปลกประหลาด และเพลงบรรเลงประกอบก็เข้ามาแบบจังหวะนรกมาก
เสียดายของจริงๆ เหมือนได้วัตถุดิบมาดี แต่ปรุงออกมาไม่เป็น
ล่าสุดแม่แอนก็เริ่มฟอร์มละครเรื่องใหม่ ชื่อเรื่องเชยมาก หนึ่งในร้อยใช่ไหม นิยายของดอกไม้สด ที่เขียนได้เมโลดราม่ามาก น้ำเน่าขนานแท้ เป็นนิยายแนวขาวดำอ่ะ คือตัวละครมีแต่ดีสุดขั้ว กับชั่วสุดขีด ผิดมนุษย์ปกติที่ต้องสีเทาๆ ต่างเฉดกันออกไป และพระเอกในนิยายของนามปากกานี้ ก็ไม่ค่อยเอ่ยสรรพนามของนางเอกด้วย เหมือนละไว้ในฐานที่คนอ่าน(ต้องพยายาม)เข้าใจ
แถมดารานำเรื่องนี้ก็ยังซ้ำซาก ทั้งนางเอกลูกครึ่งที่เสียงขึ้นจมูก และพระเอกหน้าตี๋ ที่ลุคดูเป็นวัยรุ่นตลอดกาล และดูอ่อนวัยกว่านางเอกด้วย แค่กายภาพของทั้งคู่ ก็ไม่น่าเหมาะกับแนวพีเรียดแล้ว ตี๋จัดกับฝรั่งสแกนดิเนเวีย
อยากให้ค่ายแอนทองฯลองเปิดใจ และศึกษางานของค่ายอื่นบ้าง อย่ายึดเอาแต่ตัวเองเป็นหลัก เพราะโจทย์คือเรตติ้งที่ยังต้องเอาใจคนหมู่มาก เห็นเคยให้สัมภาษณ์แบบมั่นๆ ว่าคนที่ชอบรสชาติที่เธอปรุงออกมาก็ยังมี
ใช่ ถูกต้องเลย งานทุกงานก็มีคนชอบและชัง หรือเฉยๆ
แต่ตราบใดที่ยังเป็นธุรกิจละคร เป็นงานพาณิชย์ศิลป์ จึงต้องแคร์เรตติ้ง ซึ่งหมายถึงคนส่วนใหญ่ ต้องให้อะไรกับคนดูบ้าง ต้องรับผิดชอบสังคมบ้าง ต้องฟังคนอื่นบ้าง ไม่ใช่นำเสนอแต่ความรุนแรง ทั้งการด่าทอ ตบตี หรือฉากเลิฟซีนเป็นจุดขาย
เพราะไม่ใช่งานละครที่เก็บไว้ดูคนเดียว และทุกอย่างที่แนะนำไป มันก็เป็นผลดีต่อความมั่นคงของค่ายละครเอง ถ้าเรตติ้งดี ก็มีโอกาสถูกอนุมัติงานต่อ แฟนเก่าๆก็คอยติดตาม แค่บารมีผู้จัดฯ ที่ดึงเอาดาราดังๆมาร่วมงาน ก็อาจไม่เพียงพอต่อธุรกิจละครในยุคนี้
เพราะหัวใจของละคร คือบทละคร ไม่ใช่ดารานำแสดง
ทำไมละครค่ายแอนทองฯ ช่วงหลังถึงไม่สนุก ?
แต่สามีตีตรานี่สุดยอดมาก ดาราทุกคนน่าสนใจ ตัวเรื่องไม่ต้องปีนบันไดดู
แต่หลังๆมานี้ เริ่มไม่ค่อยดึงดูดมากเท่าไหร่ อย่างเรื่องแค้นนี่ท่าดีทีเหลวมาก จริงๆดารานำเรื่องนี้น่าสนใจนะ ทั้งนางร้ายม่ายสนิมสร้อย นางเอกเดนตายโควิด และพระเอกแม่หวง แต่บทละครมันไม่สนุก การตัดต่อดูแปลกประหลาด และเพลงบรรเลงประกอบก็เข้ามาแบบจังหวะนรกมาก
เสียดายของจริงๆ เหมือนได้วัตถุดิบมาดี แต่ปรุงออกมาไม่เป็น
ล่าสุดแม่แอนก็เริ่มฟอร์มละครเรื่องใหม่ ชื่อเรื่องเชยมาก หนึ่งในร้อยใช่ไหม นิยายของดอกไม้สด ที่เขียนได้เมโลดราม่ามาก น้ำเน่าขนานแท้ เป็นนิยายแนวขาวดำอ่ะ คือตัวละครมีแต่ดีสุดขั้ว กับชั่วสุดขีด ผิดมนุษย์ปกติที่ต้องสีเทาๆ ต่างเฉดกันออกไป และพระเอกในนิยายของนามปากกานี้ ก็ไม่ค่อยเอ่ยสรรพนามของนางเอกด้วย เหมือนละไว้ในฐานที่คนอ่าน(ต้องพยายาม)เข้าใจ
แถมดารานำเรื่องนี้ก็ยังซ้ำซาก ทั้งนางเอกลูกครึ่งที่เสียงขึ้นจมูก และพระเอกหน้าตี๋ ที่ลุคดูเป็นวัยรุ่นตลอดกาล และดูอ่อนวัยกว่านางเอกด้วย แค่กายภาพของทั้งคู่ ก็ไม่น่าเหมาะกับแนวพีเรียดแล้ว ตี๋จัดกับฝรั่งสแกนดิเนเวีย
อยากให้ค่ายแอนทองฯลองเปิดใจ และศึกษางานของค่ายอื่นบ้าง อย่ายึดเอาแต่ตัวเองเป็นหลัก เพราะโจทย์คือเรตติ้งที่ยังต้องเอาใจคนหมู่มาก เห็นเคยให้สัมภาษณ์แบบมั่นๆ ว่าคนที่ชอบรสชาติที่เธอปรุงออกมาก็ยังมี
ใช่ ถูกต้องเลย งานทุกงานก็มีคนชอบและชัง หรือเฉยๆ
แต่ตราบใดที่ยังเป็นธุรกิจละคร เป็นงานพาณิชย์ศิลป์ จึงต้องแคร์เรตติ้ง ซึ่งหมายถึงคนส่วนใหญ่ ต้องให้อะไรกับคนดูบ้าง ต้องรับผิดชอบสังคมบ้าง ต้องฟังคนอื่นบ้าง ไม่ใช่นำเสนอแต่ความรุนแรง ทั้งการด่าทอ ตบตี หรือฉากเลิฟซีนเป็นจุดขาย
เพราะไม่ใช่งานละครที่เก็บไว้ดูคนเดียว และทุกอย่างที่แนะนำไป มันก็เป็นผลดีต่อความมั่นคงของค่ายละครเอง ถ้าเรตติ้งดี ก็มีโอกาสถูกอนุมัติงานต่อ แฟนเก่าๆก็คอยติดตาม แค่บารมีผู้จัดฯ ที่ดึงเอาดาราดังๆมาร่วมงาน ก็อาจไม่เพียงพอต่อธุรกิจละครในยุคนี้
เพราะหัวใจของละคร คือบทละคร ไม่ใช่ดารานำแสดง