เราเป็นออทิสติกค่ะ แต่เป็นแบบอ่อนๆนะคะ ไม่แรงมาก แต่เราเหนื่อยมากๆค่ะ เราไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว มีแต่คนเกลียด และก็ชอบนินทาเราตลอด เรามีเพื่อนสนิทแค่10คนเอง ส่วนเพื่อนบางคนเกลียดเรา เป็นออทิสติกแล้วมั

สวัสดีครับ คุณผู้อ่านหากคุณได้อ่านบันทึกฉบับนี้ ผมจะเล่าเรื่องราวที่ผมเผชิญในมหาวิทยาลัยครับ 
 ในช่วงแรกเริ่มของการมาเรียน พวกเราอยู่กันเป็นกลุ่มใหญ่ ชวนคุยชวนเล่นกันตามประสาวัยรุ่นทั่วไป เพราะเราเพิ่

ไม่รู้ว่าเราปกติมั้ย หรือเรามองโลกสวยเกินไปทุกครั้งที่มีคนเกลียดเรานินทาเราหรือพูดด่าให้เราได้ยินเรากลับไม่เคยตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามเลยแต่ฝั่งนั่นตามด่าตามแซะแขวะเรามาเป็นปีแล้ว แต่เรากลับมองและสงสารเขามาก

ตอนประถมเราย้ายร.รบ่อยมาก จนย้ายไปร.ร.นึงตอนป.3 ร.รนี้อยู่ยาวจนป.6เทอม1เปิดได้ประมาณ2-3เดือนเราก็ย้ายเลย แต่ก่อนหน้านั้นตอนป.3 เพิ่งย้ายไปใหม่ห้องเรียนนึงจะมีครูประจำชั้น1คน เราได้ไปอยู่ห้อง3/2 ครูประ

สวัสดีค่ะหนูเป็นนักศึกษาธรรมดาที่บังเอิญเลือกอนาคตเร็วไปหน่อยหนูมีเรื่องที่ปรึกษาใครไม่ได้ขอให้ช่วยก็ไม่ได้เลยอยากลองมาเล่าเเบ่งปันค่ะ หนูจบม.3มาเรียนต่อสายอาชีพเเละเลือกเป็นค้าปลีกก็น่าจะพอเดากันได้อ

**เกิด12 สิงหาคม ปี2545 ตกฟาก 00.37 ค่ะ** เรื่องตั้งแต่อนุบาลก็โดนเพื่อนแกล้งบ่อยๆ ประถมเพื่อนในห้องก็จะชอบไปบอกเพื่อนคนอื่นว่าห้ามเล่นกับเรา จนกลายเป็นคนเพื่อนน้อยมาก ฟังดูเหมือนแค่เด็กเล็กแกล้งกัน

เราเป็นผู้ป่วยจิตเวช กินยาอยู่แต่ยังไม่หาย อาการคือเข้ากับคนไม่ได้ ไปอยู่ไหน ใครๆ ก็เกลียดชัง โดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรใครเลย เพราะแค่พูดกับเรา เขายังไม่พูด ไม่มองหน้าด้วย คือ ไม่มีโอกาสจะได้พูดคุยกับใคร

ตอนนี้เราอยู่ม.2 คือมีเพื่อนกลุ่มนึงในห้องที่ไม่ชอบเราค่ะ เพราะทะเลาะกับเพื่อนกลุ่มนี้มา ตอนม.1ก็เคยทะเลาะกันค่ะ ตอนนั้นเขาไม่คิดจะให้อภัยเลยโกรธเเบบเกลียด ไม่ให้โอกาสอธิบายเลย เเต่หนูยังพอมีเพื่อนสนิ

คือเราพึ่งย้ายมาอยู่ในรร.มัธยมแห่งหนึ่งที่เป็นรร.หญิงล้วน เรารส.ว่าสังคมไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่เลยค่ะ แถมไม่ตั้งใจเรียนกันด้วย แล้วบางครั้งก็หน้าไหว้แต่ลับหลังเอาไปนินทา พอเข้าไปอยู่ในกลุ่มทำอะไรไม่ถูกใจค

หนูอายุ14ปี หนูรู้สึกไม่อยากอยู่ต่อค่ะไม่อยากทำอะไรไม่อยากคิดอะไรหนูเบื่อการใช้ชีวิตมากเลยฐานะครอบครัวก็ปานกลางค่ะเเต่จะเอียงไปทางจนค่ะเพราะอยู่กันหลายคนหนูมีพี่น้อง4คน ค่าใช้จ่ายเยอะมากอยู่ที่ชนบทด้ว