เรื่องนี้ เป็นเรื่องครอบครัว ค่อนข้างละเอียดอ่อน
แนะนำ ตักเตือน ด่าได้แค่พอสำนัก อย่าคิดสนุก เราค่อนข้างอ่อนไหว ด้านอารมณ์
เรื่องมีอยู่ว่า เราเลิกกับแฟนเก่า ไปแล้ว 3-4 ปี ได้แล้ว มีลูกด้วยกันคนนึง ตอนนี้น่าจะประมาณ 5 ขวบ เราเลิกกัน ได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เคยมีปัญหาเรื่องเงิน และ เขาเคยตบตีเรา 2 ครั้ง ครั้งที่ 3 พี่เขาได้มาห้ามไว้ก่อน ครั้งนี้เป็นเหตุให้เราเลิกกันจริงจัง และลูก เขาเป็นฝ่ายเอาไปเลี้ยงเอง ที่เรายอมให้ลูกเขา เราคิดว่า ถ้าเราเอามาเลี้ยงเอง เราน่าจะเลี้ยงไม่ไหว เพราะเราไม่มีญาติคอยช่วยเลี้ยง ไม่มีพ่อมีแม่ ถ้าเราเลี้ยงลูก เราก็จะทำงานไม่ได้ เอาลูกไปฝากเขาเลี้ยงก็ไว้ใจไม่ได้ ค่าเลี้ยงดูก็หลายบาท ถ้าเราจ้างเขาเลี้ยงเราคิดๆดูแล้วคนเดียว ไม่น่าจะพอ ไหนค่าห้อง ค่ากิน ค่านม ค่าฝากเลี้ยง เราเลยยอมให้ทางนั้นเป็นคนดู เขาขอห้ามเรา ไปยุ่ง ห้ามโทร ห้ามส่งของ เราก็ทำให้ แรกๆ เราส่งของไป เขาโทรมาอีกว่าถ้าส่งมาจะเผาทิ้งให้หมด เราเลยเลิกส่ง สาเหตุที่เรา ไม่ติดต่อทางนั้นไป ญาติทางนั้น ไม่ชอบเรา บอกว่าเราทิ้งลูกทิ้งผัว ทักเฟสมาด่าเรา ททำไมเราไม่ติดต่อทางแฟนเก่า ซึ่งแน่นอนอยู่แล้ว เราจบกันไม่ดี ทางนั้น บล็กเราทุกทาง ก่อนจะะจบกันเราถามเขาแล้วคิดดีแล้วใช่ไหม เขาตอบมาว่า แล้วไง จนเวลาผ่านไป เรามีคนใหม่ คบมาอยู่ถึงทุกวันนี้ เขาทักกลับมาหาเราหลายรอบมาก ว่าอยากให้ลูกมีแม่ อยากให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ซึ่งเรา ไม่ได้กลับไป เขาก็บล็อก แล้วทักเรามาใหม่หลายครั้งในเวลา 2-3ปีหลัง แต่เราไม่ได้กลับไป แล้วเขาคอลมา ซึ่งเราก็รับ เขาให้คุยกับลูก เราคุยนะ แต่เราไม่คุยดี กลับเขา เรารู้ว่าเขาเอาลูกมาเป็นตัวล่อให้เรากลับไป เขาบอกว่าจะคุยดีด้วยกันไม่ได้เลยหรอ อยากคุยกับลูกวันนี้เป็นวันสุดท้าย หรืออยากคุยแบบนี้ไปทุกวัน เราบอกว่า กูจะคุยดีแค่กลับลูก แต่กับกูไม่จำเป็น เขาบอกว่า อยากได้ลูกเสือ ก็ต้องเขาถ้ำเสือ เราบอกว่า กูกับจำเป็นต้องมีอะไรคุยกันด้วยเหรอ เขาตอบเออ แล้ววาง แล้วก็บล็อกเราไปเลย
เราผิดหรอ ที่เราไม่กลับไป เราผิดไหมที่เราไม่กลับไปทำหน้าที่แม่ที่ดีให้ลูก
เราผิดไหม ที่เราจะไม่ทิ้งคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุข กลับไปหาคนที่เคยทำร้ายเรา แต่คนใหม่กลับไม่เคย ช่วยงานบ้านเราทุกอย่าง ทำดีทั้งต่อด่าและลับหลัง เราจะทิ้งคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรกลับไปหา คนที่ทำร้ายทั้งร่างกาย และจิตใจเรายังไง
กับคนเก่าเราททะเลาะกันหนัก จากเรื่องความใใส่ใจเล็กๆน้อยๆ
ครั้งแรก เราชวนเขาไปซื้อของ แต่เขาเล่นเกมกับเพื่อนเลยไม่ไป เราน้อยใจ เราก็ร้องไห้ แล้วเขาก้ว่าร้องทำไมรำคาญ เราก้ว่าทีกับคนอื่นชวนไปยังไป ทีเราไปทำไมไม่ไป แล้วก็ทะเลาะตบตกีต่อยกัน
เขาสูง 180+ เรา 155
ครั้งที่ สอง ทะเลาะกันแค่ ไปห้าง แล้วเขาถามเราว่า ต้องใส่แมสไหม ซึ่งเราตอบว่าไม่รู้ พอไปถึง เขาไม่ให้เข้า ช่วงนั้นโควิดระบาดใหม่ๆ เขาก้เดินกลับและไม่คุยกับเราเลย เราถามก็ไม่ตอบ เราเลยถามว่าผิดอะไร ซ้ำๆเขาบอกจะเงียบไม่เงียบ แล้วก็ตบเรา หลายครั้ง เราก็สู้ แล้ว เดินร้องไห้ออกจากห้อง ตอนนั้นคิดว่าจะไม่อยู่แล้ว สุดท้ายก็กลับไป
ครั้งสุดท้าย
เราถามเขาว่า อาจะเลี้ยงลูกให้ได้เมื่อไหร่ จะได้ทำงานช่วยกัน ปกติ เขาทำงานนอยู่คนเดียว เราแม่บ้าน 100% รายได้ทางเดียว กิน สามคน ซึ่งมันไม่พอ และมีปัญหาเรื่องเงินกันบ่อยครั้ง เราเลยบอกว่า เอาไปให้พี่เราเลี้ยงไหม เขาไม่คิดค่าเลี้ยง เขาเอาแค่ค่ากินค่านมพอ ซึ่งเขาก็ไม่ยอม เขาบอกเราว่า ถ้าเอาลูกกลับไปไว้บ้าน กับกูต่างคนต่างอยู่ กูเบื่อ เราก็ตอบไปว่า กูก็เบื่อเหมือนกัน ตอนนั้นเราดูลูกอยู่ในมุ้ง เขาลาก เราจากที่นอน ออกมาทุ่มกับพื้น หยิบกระเป๋าออกมา บอกเรา จะเอาเสื้อผ้าตัวไหน กูจะเก็บให้ เราบอกไม่ต้องหรอก เดี๋ยวกุเก็บเอง ลูกก็ร้อง เขาก็อุ้มลูกออกไป พี่เขาก็เข้ามาห้าม ช่วงนั้นเคอฟิวสี่ทุ่ม บอกไม่ต้องไปหรอก ใจเย็นๆ คอยปลอบเรา เช้ามาจนเขาออกไปทำงาน เราก็เอาทองไปจำ ไปเช่าห้องใหม่ พออีกวัน เขาก็ให้เราเอาลูกไปส่งอาเขา เรากลับมาก็หางาน ต่างคนต่างอยู่ วันเกิดเรา เขากลับมาง้อเรา แต่เราก็ไม่ได้ กลับไป เขาให้พี่เขามาคุย สรุปจบกันที่แยกกทางกันไม่ดี เขาก็ขนของ กลับบ้านต่รงจังหวัดวันนั้นเลย
ถ้าคุณเป็นเรา คุณจะทำอย่างไร
แนะนำ ตักเตือน ด่าได้แค่พอสำนัก อย่าคิดสนุก เราค่อนข้างอ่อนไหว ด้านอารมณ์
เรื่องมีอยู่ว่า เราเลิกกับแฟนเก่า ไปแล้ว 3-4 ปี ได้แล้ว มีลูกด้วยกันคนนึง ตอนนี้น่าจะประมาณ 5 ขวบ เราเลิกกัน ได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เคยมีปัญหาเรื่องเงิน และ เขาเคยตบตีเรา 2 ครั้ง ครั้งที่ 3 พี่เขาได้มาห้ามไว้ก่อน ครั้งนี้เป็นเหตุให้เราเลิกกันจริงจัง และลูก เขาเป็นฝ่ายเอาไปเลี้ยงเอง ที่เรายอมให้ลูกเขา เราคิดว่า ถ้าเราเอามาเลี้ยงเอง เราน่าจะเลี้ยงไม่ไหว เพราะเราไม่มีญาติคอยช่วยเลี้ยง ไม่มีพ่อมีแม่ ถ้าเราเลี้ยงลูก เราก็จะทำงานไม่ได้ เอาลูกไปฝากเขาเลี้ยงก็ไว้ใจไม่ได้ ค่าเลี้ยงดูก็หลายบาท ถ้าเราจ้างเขาเลี้ยงเราคิดๆดูแล้วคนเดียว ไม่น่าจะพอ ไหนค่าห้อง ค่ากิน ค่านม ค่าฝากเลี้ยง เราเลยยอมให้ทางนั้นเป็นคนดู เขาขอห้ามเรา ไปยุ่ง ห้ามโทร ห้ามส่งของ เราก็ทำให้ แรกๆ เราส่งของไป เขาโทรมาอีกว่าถ้าส่งมาจะเผาทิ้งให้หมด เราเลยเลิกส่ง สาเหตุที่เรา ไม่ติดต่อทางนั้นไป ญาติทางนั้น ไม่ชอบเรา บอกว่าเราทิ้งลูกทิ้งผัว ทักเฟสมาด่าเรา ททำไมเราไม่ติดต่อทางแฟนเก่า ซึ่งแน่นอนอยู่แล้ว เราจบกันไม่ดี ทางนั้น บล็กเราทุกทาง ก่อนจะะจบกันเราถามเขาแล้วคิดดีแล้วใช่ไหม เขาตอบมาว่า แล้วไง จนเวลาผ่านไป เรามีคนใหม่ คบมาอยู่ถึงทุกวันนี้ เขาทักกลับมาหาเราหลายรอบมาก ว่าอยากให้ลูกมีแม่ อยากให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ซึ่งเรา ไม่ได้กลับไป เขาก็บล็อก แล้วทักเรามาใหม่หลายครั้งในเวลา 2-3ปีหลัง แต่เราไม่ได้กลับไป แล้วเขาคอลมา ซึ่งเราก็รับ เขาให้คุยกับลูก เราคุยนะ แต่เราไม่คุยดี กลับเขา เรารู้ว่าเขาเอาลูกมาเป็นตัวล่อให้เรากลับไป เขาบอกว่าจะคุยดีด้วยกันไม่ได้เลยหรอ อยากคุยกับลูกวันนี้เป็นวันสุดท้าย หรืออยากคุยแบบนี้ไปทุกวัน เราบอกว่า กูจะคุยดีแค่กลับลูก แต่กับกูไม่จำเป็น เขาบอกว่า อยากได้ลูกเสือ ก็ต้องเขาถ้ำเสือ เราบอกว่า กูกับจำเป็นต้องมีอะไรคุยกันด้วยเหรอ เขาตอบเออ แล้ววาง แล้วก็บล็อกเราไปเลย
เราผิดหรอ ที่เราไม่กลับไป เราผิดไหมที่เราไม่กลับไปทำหน้าที่แม่ที่ดีให้ลูก
เราผิดไหม ที่เราจะไม่ทิ้งคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุข กลับไปหาคนที่เคยทำร้ายเรา แต่คนใหม่กลับไม่เคย ช่วยงานบ้านเราทุกอย่าง ทำดีทั้งต่อด่าและลับหลัง เราจะทิ้งคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรกลับไปหา คนที่ทำร้ายทั้งร่างกาย และจิตใจเรายังไง
กับคนเก่าเราททะเลาะกันหนัก จากเรื่องความใใส่ใจเล็กๆน้อยๆ
ครั้งแรก เราชวนเขาไปซื้อของ แต่เขาเล่นเกมกับเพื่อนเลยไม่ไป เราน้อยใจ เราก็ร้องไห้ แล้วเขาก้ว่าร้องทำไมรำคาญ เราก้ว่าทีกับคนอื่นชวนไปยังไป ทีเราไปทำไมไม่ไป แล้วก็ทะเลาะตบตกีต่อยกัน
เขาสูง 180+ เรา 155
ครั้งที่ สอง ทะเลาะกันแค่ ไปห้าง แล้วเขาถามเราว่า ต้องใส่แมสไหม ซึ่งเราตอบว่าไม่รู้ พอไปถึง เขาไม่ให้เข้า ช่วงนั้นโควิดระบาดใหม่ๆ เขาก้เดินกลับและไม่คุยกับเราเลย เราถามก็ไม่ตอบ เราเลยถามว่าผิดอะไร ซ้ำๆเขาบอกจะเงียบไม่เงียบ แล้วก็ตบเรา หลายครั้ง เราก็สู้ แล้ว เดินร้องไห้ออกจากห้อง ตอนนั้นคิดว่าจะไม่อยู่แล้ว สุดท้ายก็กลับไป
ครั้งสุดท้าย
เราถามเขาว่า อาจะเลี้ยงลูกให้ได้เมื่อไหร่ จะได้ทำงานช่วยกัน ปกติ เขาทำงานนอยู่คนเดียว เราแม่บ้าน 100% รายได้ทางเดียว กิน สามคน ซึ่งมันไม่พอ และมีปัญหาเรื่องเงินกันบ่อยครั้ง เราเลยบอกว่า เอาไปให้พี่เราเลี้ยงไหม เขาไม่คิดค่าเลี้ยง เขาเอาแค่ค่ากินค่านมพอ ซึ่งเขาก็ไม่ยอม เขาบอกเราว่า ถ้าเอาลูกกลับไปไว้บ้าน กับกูต่างคนต่างอยู่ กูเบื่อ เราก็ตอบไปว่า กูก็เบื่อเหมือนกัน ตอนนั้นเราดูลูกอยู่ในมุ้ง เขาลาก เราจากที่นอน ออกมาทุ่มกับพื้น หยิบกระเป๋าออกมา บอกเรา จะเอาเสื้อผ้าตัวไหน กูจะเก็บให้ เราบอกไม่ต้องหรอก เดี๋ยวกุเก็บเอง ลูกก็ร้อง เขาก็อุ้มลูกออกไป พี่เขาก็เข้ามาห้าม ช่วงนั้นเคอฟิวสี่ทุ่ม บอกไม่ต้องไปหรอก ใจเย็นๆ คอยปลอบเรา เช้ามาจนเขาออกไปทำงาน เราก็เอาทองไปจำ ไปเช่าห้องใหม่ พออีกวัน เขาก็ให้เราเอาลูกไปส่งอาเขา เรากลับมาก็หางาน ต่างคนต่างอยู่ วันเกิดเรา เขากลับมาง้อเรา แต่เราก็ไม่ได้ กลับไป เขาให้พี่เขามาคุย สรุปจบกันที่แยกกทางกันไม่ดี เขาก็ขนของ กลับบ้านต่รงจังหวัดวันนั้นเลย