อายุสามสิบแล้ว แม่ก็ดูเราผ่านกล้องวงจรปิดเกือบตลอดเวลา

เราเปิดร้านค้า ค่ะ ช่วงเปิดเเรกๆ แม่จะมาอยู่ด้วยแต่ด้วยความที่ว่าเราขายของกับลูกค้า แล้วแม่ เราจะเผลอดุเราต่อหน้าลูกค้าจนเกิดความไม่สบายใจในใจเราจนเราก็พูดกับเค้าตรงๆเรื่องนี้ ว่าไม่โอเคเลยที่แม่มากำกับการทำงานของเรา จนแม่ไม่มาร้านค่ะ แต่จะอาศัยดูเราผ่านกล้องวงจรปิด ถามว่า ทำไมเรารู้ว่าแม่ดูเราตลอดเวลา เพราะทุกครั้งที่เรากลับมาถึงบ้าน แม่จะสามารถพูดการกระทำของเราได้ทุกช่วงเวลา ที่เค้าเห็นแล้วเค้าไม่ชอบ เช่น เดินไปทิ้งขยะ หน้าร้านทำไมไม่ล็อคร้านทั้งๆที่ถังขยะมันใกล้มากค่ะ เราวิ่งไปทิ้งก็ทัน บางทีลูกค้ามาแต่เราเค้าห้องน้ำ แม่ก็สามารถ โทรมาตามเพื่อให้ออกไปขายของให้ทัน(แต่เรารู้ว่ามีลูกค้าเข้าร้านนะ เราตะโกนตอบรับลูกค้าแล้ว ) หรือ บางที เราปิดกล้องค่ะ แม่จะรีบโทรมาทันทีว่าเราปิดกล้องเราไปไหน  บลาๆ 

เราเคยปรับมุมกล้อง ให้เห็นแค่โซน ขายของไม่ให้เห็นตำแหน่งเรานั้น เพราะเรารู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย สักพักเดียวเค้าก็จะให้พ่อ โทรมาบอกให้เราปรับมุมกล้องร้านค่ะ  เอาจริงๆ ที่มาพิมพ์แบบนี้คือ เรารู้สึกว่า เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราโดนเรื่องนี้มานานจนเป็นซึมเศร้าและได้พาแม่ไปคุยร่วมกับคุณหมอเรื่องปัญหานี้ แต่ก็อย่างที่ว่าค่ะ แม่ก็เป็นแม่ เปลี่ยนไม่ได้ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไรค่ะ