สวัสดีค่ะ เรามีพี่ที่ทำงานคนนึง เราก็เคารพเหมือนพี่สาวคนนึง แต่บางครั้งเขาชอบพูดเหมือนแดกดันเรา วันไหนถ้าเราแต่งตัวมา ไม่เข้าตาเขา เขาก็จะพูดเหมือนประมาณ แต่งตัวอะไรมาหรอ ไม่โอเค ไม่เห็นจะเข้าเลย เป็นคนสูงจะมาแต่งตัวอะไรแบบนี้ แต่ก่อนหน้านั้นมีพี่อีกคนนึง ชมเราว่าเสื้อสวย ใส่สวย ไม่อ้วนหรอก พอตกบ่าย เขาก็ว่าเราอย่างที่เราพิมเลยค่ะ ซึ่งเราเป็นคนที่ค่อนข้าง จะแคร์คำพูดคนมาก จะว่าอ่อนแอก็ได้ค่ะ พอเราได้ยินแบบนี้ เรารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเลย เราให้กำลังใจตัวเองเสมอ เรามั่นใจในตัวเอง พอมาเจอคำพูดแบบนี้ทรุดเหมือนกันค่ะ แล้วที่แย่ไปกว่านั้นคือเขาเอาเราไปพูดกับทุกคนว่าตอกเราไปสองที เงียบไป แถมไปว่าคนที่ชมเรา ว่าจะไปชมมันสวยทำไม เหมือนประมาณไม่อยากให้ใครมาชมเรา คือทั้งออฟฟิศจะมีเค้าที่ว่าเราคนเดียวในทุกเรื่อง เพราะค่อนข้างสนิทกัน และวัยต่างกันประมาณ20 ปี และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก บางทีเราไม่ได้คุยกับเขา เขาก็จะแทรกขึ้นมาเพื่อมาว่าเรา เราทำอะไรมา เขาก็จะว่า ต่อขนตา เขาก็ว่า ว่าต่อมาทำไม ขนตาก็หนาอยู่แล้ว ไม่เห็นเหมาะกับหน้าเลย อีกวันเราไปถอดเลยค่ะ เอาจริงเราไม่ควรเอาเรื่องบ้าๆมาทำไห้เสียสุขภาพจิตแบบนี้ แต่บางทีมันเกินไปจริงๆ เราชอบแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ เรารู้สึกเคว้งแปลกๆ เหมือนเขาไม่ชอบเรา แต่ต่อหน้าเค้าพูดดีมากเลยนะคะ เราไม่เคยคิดจะว่าใครเลย แต่เขาชอบเกริ่นว่าคนอื่นมา แล้วไห้เราไปว่าคนอื่นอีกด้วย แค่อยากตั้งคำถามขึ้น ว่าเตือนเราที่เราแต่งตัวไม่เข้าไม่สวย หรือเขาบูลลี่เรากันแน่ หรือลึกๆเขาไม่ชอบเรา คือเราจะแต่งตัวแบบไหน หรือยังไง เรามั่นใจค่ะว่ามันก็ดีไม่ได้น่าเกียจ เพราะคนที่บ้านไม่เคยว่า ดีอย่างที่คนที่บ้านคอยซัพพอร์ตเรา มาทำงานทีไร ต้องพกความอดทนไปเยอะๆ ทุกที ทุกวันนี้อยู่ได้เพราะต้องใช้เงินค่ะมีหนี้มีค่าใช้จ่าย ไม่อยากจะสนใจนะคำพูดแต่บางทีเราก็เก็บเอาไปคิด นอนไม่หลับไปหลายวันอยู่
ถูกพี่ที่ทำงานว่าเรื่องการแต่งตัวแล้วก็มีอีกหลายๆอย่าง อันนี้เขาเรียกว่าเตือนหรือบูลลี่